Γράφει ο: Pirovatis
Φέτος συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την τραγωδία που εξελίχθηκε στο υποκατάστημα της Marfin στην οδό Σταδίου στο κέντρο της Αθήνας.
Το 2010 ήταν μία χρονιά, στην οποία έχουν πραγματοποιηθεί οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις που έχουν γίνει ποτέ στην μεταπολίτευση.
Απλοί Έλληνες πολίτες χωρίς καμία κομματική ταυτότητα (πράγμα το οποίο δεν άρεσε καθόλου στην αριστερά, αφού φοβόταν ότι δεν θα κατάφερνε στο τέλος να καπελώσει και αυτή τη συγκέντρωση) είχαν μαζευτεί στο Σύνταγμα για να διαμαρτυρηθούν για τα μέτρα που λαμβάνονταν από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου.
Η αριστερά, τρομαγμένη από τον όγκο και το πλήθος προσέλευσης, έθεσε για άλλη μία φορά σε εφαρμογή τις γνωστές τακτικές της, για να διαλύσει την εθνική ομοψυχία των Ελλήνων. Ήταν αδύνατον για αυτούς να αποδεχτούν ότι οι απλοί Έλληνες πολίτες, χωρίς κανένα κομματικό καπέλωμα, θα βγαίναν να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους.
Για αυτό και είχανε βάλει τους γνωστούς μηχανισμούς, τους μπαχαλάκηδες κι άλλους, να διαλύσουν κάθε συγκέντρωση, γράφοντας άλλη μια σελίδα στο ποινικό τους μητρώο που αυτοί ονομάζουν ιστορία. Αυτοί οι μηχανισμοί δράσης ήταν εκείνο το μεσημέρι εκεί.
Ήταν Τετάρτη, 5 Μαΐου 2010, όταν η πορεία που είχε εξαγγείλει η ΓΣΕΕ με αφορμή τα μέτρα που λαμβάνονταν για την οικονομική κρίση, ανεβαίνει την οδό Σταδίου με κατεύθυνση προς το Σύνταγμα. Εκείνη τη στιγμή, λίγο προτού το ρολόι χτυπήσει δύο, σταμάτησε ο χρόνος μέσα στο κατάστημα της Marfin. Μία ομάδα από κουκουλοφόρους αποφάσισε να τα βάλει με τον προαιώνιο εχθρό της, τους εργαζομένους της τράπεζας, σπάζοντας την πόρτα του καταστήματος και πετώντας μέσα βόμβες μολότοφ, φωνάζοντας επιδεικτικά “να καείτε ζωντανοί”. Οκτώ άνθρωποι βρίσκονταν εκείνη την ώρα μέσα στο υποκατάστημα. Οι πέντε κατάφεραν να βγουν, τέσσερις γυναίκες και ένας άνδρας, πάρα την προσπάθεια των κουκουλοφόρων. Τέσσερις άνθρωποι εγκλωβίστηκαν στο επάνω πάτωμα της τράπεζας και πέθαναν με τραγικό τρόπο. Η Αγγελική Παπαθανασοπούλου 32 ετών με το αγέννητο έμβρυο της, εγκυμονούσα, ο Επαμεινώνδας Τσάκαλης 36 χρόνων και η Παρασκευή Σούλια 32 χρόνων. Την ίδια ώρα απ’έξω, η πορεία συνεχιζόταν.
Από την άλλη άκρη της πόλης, κάποια πυροσβεστικά πασχίζουν να περάσουν, ανάμεσα από τον κόσμο για να έρθουν σε βοήθεια αυτών των ανθρώπων. Κάποιοι όμως δεν τους αφήνουν. Οι ώρες είναι κρίσιμες, τα άτυχα θύματα έχουνε βγει στα μπαλκόνια του νεοκλασικού, ζητώντας βοήθεια. Το πλήθος δεν σπεύδει να τους βοηθήσει και όσοι προσπαθούν, απωθούνται από κουκουλοφόρους που έχουν περικυκλώσει το κτίριο. Το DNA κάποιων, θυμάται το βρώμικο παρελθόν των προγόνων τους και συνεχίζουν το ίδιο έγκλημα.
Με τα χίλια ζόρια, τα πυροσβεστικά οχήματα φτάνουν στο υποκατάστημα και οι πυροσβέστες ξεκινούν τον μάταιο αγώνα τους αν και είναι πλέον αργά. Οι άτυχοι άνθρωποι είχαν χάσει την ζωή τους, θυσία στον βωμό της νεομαρξιστικής επανάστασης.
Κάποιοι από τους αυτόπτες μάρτυρες υποδεικνύουν τους υπαίτιους και τους συνεργούς τους. «Μία κοπέλα φόραγε μία σάκα και δύο νεαροί στα μαύρα» ενώ περιγράφουν και άλλα χαρακτηριστικά της αμφίεσης τους : «Ο ένας φορούσε τζόκεϊ, ο άλλος κουκούλα» . Όμως αυτοί φυγαδεύονται με την παρέμβαση γνωστών πρωταγωνιστών του αντιεξουσιαστικού χώρου. Ανάμεσα σε αυτούς και ένας από τους πιο γνωστούς αλληλέγγυους, γνωστός σε κάθε είδος λαθρομεταναστευτικού φόρουμ.
Σήμερα το παιδί της άτυχης Αγγελικής θα ήταν 10 χρονών και θα χαμογελούσε στην ζωή όπως όλα τα παιδιά. Αυτό δεν άρεσε σε κάποιους, που γνωρίζοντας την ποινική ασυλία που τους έχει παραχωρήσει η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς, συνέχισαν να δρουν ανενόχλητοι. Το έγκλημα της Marfin έχει μείνει ατιμώρητο, αφού μετά από τόσα χρόνια, κάνεις δεν έχει καταδικαστεί για αυτό.
