Η κατ’ επίφασιν επονομαζόμενη «ελληνική παιδεία» είναι η τραγικότερη ραψωδία του έπους νεοελληνικής παρακμής στο οποίο πρωταγωνιστούμε. Οι εγκληματικές προεκτάσεις της σύγχρονης ελληνικής παιδείας επηρεάζουν τον κοινωνικό ιστό, προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις.
Αυτές αποκρυσταλλώνονται στις αμερικανίζουσες πεποιθήσεις πολλών Ελλήνων σε κοινωνικά θέματα. Δεν είναι τυχαίο, πως όσο κι αν η παιδεία μας διαβρώνεται αποκόπτοντάς μας από το εθνικό μας παρελθόν, η παραχάραξη της ρήσης του Ισοκράτους περί «συμμετοχής στην ημετέρα παιδεία», καλά κρατεί. Όλο το νεομαρξιστικό συνονθύλευμα που αποτελεί την παιδεία μας, εξακολουθεί να αποτελεί κριτήριο του τί εστί Έλληνας. Ένα εγκληματικό λάθος, που οι πρόγονοί μας ποτέ δεν θα επέτρεπαν.
Μία κριτική στο σύνολο του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος απαιτεί εγκυκλοπαιδικούς τόμους και όχι άρθρα. Εν προκειμένω, θα αρκεστώ στον σχολιασμό του τελευταίου πειράματος των επιφορτισμένων με θέματα παιδείας, κρατικών φωστήρων. Του μαθήματος σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης.
Ο λόγος για τον οποίον αντιτίθεμαι στο εν λόγω εκπαιδευτικό αντικείμενο είναι διττός. Αφενός, κρίνοντας από το δυτικό παράδειγμα, το μάθημα αποτελεί εισαγωγή στη διδασκαλία παρεκκλινουσών σεξουαλικοτήτων, σε ηλικία κατά την οποία οι μαθητές δε θα έπρεπε ούτως ή άλλως να ασχολούνται με το σεξ.
Στο σημείο αυτό, πρέπει να συγχαρώ τη μουσουλμανική κοινότητα του Birmingham, που κράτησε τα παιδιά της μακριά από το σχολείο έως την απόσυρση των μαθημάτων γνωριμίας με τους ΛΟΑΤΚΙ. Τώρα, εάν κάποιος πονηρούλης προοδευτικός με κατηγορήσει για ομοφοβία, θα κατηγορηθεί για ισλαμοφοβία (ρουά).
Ο δεύτερος λόγος της αντίθεσής μου είναι πως ακόμη και όταν το μάθημα περιορίζεται σε θέματα προφύλαξης από σεξουαλικά νοσήματα, όπως συχνά συμβαίνει, το σύστημα αντιμετωπίζει την ηθική κατρακύλα ως τετελεσμένο, χωρίς τη δυνατότητα επανόρθωσης και αναστήλωσης των ηθών. Όλοι μας έχουμε ακούσει αμέτρητες φορές την άποψη πως εφόσον οι νέοι έχουν σεξουαλικές επαφές σε όλο και μικρότερη ηλικία, καλό θα είναι να τους διδάξουμε πώς να λαμβάνουν προφυλάξεις.
Αρχικά, το σεξ αυτό καθαυτό είναι φυσική ανθρώπινη συμπεριφορά και αν σήμερα βρισκόμαστε εν ζωή, το χρωστάμε στον επί χιλιετίες αδιάκοπο κύκλο αναπαραγωγής. Δεν υπάρχει κάτι νέο να διδαχθούμε επ’αυτού, εκτός αν το μάθημα στοχεύει στην υιοθέτηση κοινωνικών και πολιτικών απόψεων γύρω από σεξουαλικές συμπεριφορές, οι οποίες είναι εκ προοιμίου ύποπτες.
Η παραδοσιακή, συντηρητική ηθική προστάτευε από σεξουαλικά νοσήματα, τα οποία έως σήμερα δεν προλαμβάνονται με απόλυτη επιτυχία από τις συμβατικές μεθόδους αντισύλληψης. Δεν είναι ποτέ πολύ αργά για ηθική μεταστροφή. Οι νέες γενιές μπορούν να επιστρέψουν σε συντηρητικά, εθνοκεντρικά ήθη. Η διδασκαλία ασφαλούς σεξουαλικής επαφής με πρόσχημα ότι αυτή δεν μπορεί να αποφευχθεί ούτε σε μικρές ηλικίες, λειτουργεί ως κόκκινο χαλί για την κοινωνική παρακμή. Εμποδίζει την επιστροφή σε παραδοσιακές αξίες και κανονικοποιεί την πρόωρη αρχή της σεξουαλικής ζωής. Ο σεξουαλικός συντηρητισμός και οι θρησκευτικοί κανόνες προστατεύουν με τον μεγαλύτερο βαθμό επιτυχίας από σεξουαλικά νοσήματα και ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, μιας και σε παραδοσιακές κοινωνίες, η ελεύθερη σεξουαλικότητα είναι δακτυλοδεικτούμενη, ενώ τα παιδιά δε θεωρούνται ποτέ βάρος και σπανίως συλλαμβάνονται εκτός γάμου.
Επιπλέον, η πτώση του ρυθμού γεννήσεων φαίνεται να είναι ανάλογη της αύξησης ερωτικών συντρόφων, καθώς το σεξ για αναπαραγωγή απαιτεί σταθερή και μακροχρόνια σχέση, σε αντίθεση με το ευκαιριακό σεξ, που αντιμετωπίζει την εγκυμοσύνη ως ανεπιθύμητη παρενέργεια. Ο σύγχρονος άνθρωπος προτίθεται να αναλάβει αυτόν τον κίνδυνο, εφόσον η επιλογή της βρεφοκτονίας είναι πάντα παρούσα. Το σκανδαλώδες των εκτρώσεων δεν είναι μόνο η θανάτωση του εμβρύου, αλλά η θανάτωσή του σε αντάλλαγμα μίας άφοβης και ανεύθυνης συνεύρεσης της στιγμής. Θυσιάζω ένανα άνθρωπο, ώστε να μην στερηθώ λίγη ώρα ηδονής. Είναι τραγικά ειρωνικό, να θεωρούμε πως η ανθρώπινη ζωή έχει μηδαμινή αξία μόνο στον Τρίτο Κόσμο, όταν ο κανιβαλισμός έχει μολύνει τη Δύση, στο όνομα του πανηδονισμού.
Τέλος, η επικράτηση υπόπτων και αχρήστων αντικειμένων στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, καθώς και η θεοποίηση ψευδοεπιστημών με υποκειμενικά και ιδεολογικώς επηρεαζόμενα αξιώματα (πολιτικές επιστήμες, κοινωνιολογία), εκτόπισαν ιδιαιτέρως χρήσιμα μαθήματα του παρελθόντος. Τον περασμένο αιώνα, τα μαθήματα σκοποβολής με αληθινά πυρρά, καθώς και η επίπονη φυσική αγωγή ήταν θεμελιώδους σημασίας στα σχολεία των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
«Γιατί δεν επαναφέρουμε αυτά τα εκπαιδευτικά αντικείμενα προς αντιμετώπιση των αυξανόμενων ποσοστών παχυσαρκίας και προς εξύψωση του ηθικού φρονήματος, σε πείσμα της κρατούσας αντιστρατιωτικής νοοτροπίας»; Να μία αφελής ερώτηση.
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα άλλαξε με σκοπό τις αρνητικές αυτές επιπτώσεις, κορωνίδα των οποίων είναι η μετατροπή των γυναικών σε ανδρικά κακέκτυπα και η υποτακτική μεταστροφή των άλλοτε κυρίαρχων αρσενικών. Μία κατάσταση που καθιστά τα δύο φύλα απογοητευμένα και το κυριότερο, την Πατρίδα ηττημένη. Ένας φαύλος κύκλος εθνικών τραγωδιών του θνησιγενούς νεοελληνικού κράτους, που με τη σειρά τους τροφοδοτούν την ηττοπάθεια των επόμενων γενεών. Η αέναη ανακύκλωση της ηττοπάθειας, θα είναι και η ταφόπλακα του ελληνισμού, με δημογραφικές και ηθικές επιπτώσεις.
Ως εδώ. Ο εκπαιδευτικός αγώνας του μέλλοντος, θα είναι η αναγνώριση του δικαιώματος μόρφωσης στο σπίτι. Εάν αυτό αποτύχει, 2η λύση θα είναι το κρυφό σχολειό και η καθοδήγηση των παιδιών να αντιμετωπίζουν το σχολείο εργαλειακά, αγνοώντας κάθε κρατική ηθική διδασκαλία. Εάν το σχολείο θέλει να γίνει αρεστό, θα υποταχθεί στα θέλω της κοινότητας που το συντηρεί με τους φόρους της. Των κατά πλειοψηφία εθνικοφρόνων Ορθοδόξων. Ακόμη και μετά τη δουλειά, ακόμη και κατάκοποι από το οκτάωρο, θα αφιερώνουμε χρόνο στην εθνοκεντρική διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας. Γιατί σε αντίθεση με το κράτος, εμείς τα αγαπάμε αληθινά.
