• Η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου ανακοίνωσε τα προαπαιτούμενα κριτήρια συμπερίληψης ενός φιλμ για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας
• Μέχρι στιγμής το μόνο προαπαιτούμενο ήταν να ξεπερνά σε διάρκεια τα 40′
• Πρόκειται για μια προσπάθεια “ενίσχυσης της διαφορετικότητας”
• Η τηλεθέαση των Όσκαρ έχει πέσει δραματικά τα τελευταία 10 χρόνια

Το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του θεσμού των Βραβείων Όσκαρ φαίνεται πως βάζει η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου με την θαρραλέα πρωτοβουλία περαιτέρω απαξίωσης ενίσχυσης της διαφορετικότητας και της πολυπολιτισμικής συμπερίληψης που ανακοίνωσε χτες.

Συγκεκριμένα, η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου που είναι υπεύθυνη για την διοργάνωση των Βραβείων Όσκαρ ανακοίνωσε τους νέους κανόνες τους οποίους μια ταινία αν θέλει να ληφθεί υπόψιν για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, το πολυτιμότερο από τα αγαλματάκια, θα πρέπει ευλαβικά να τηρήσει, ή τουλάχιστον δύο εξ αυτών.

Έτσι, από τα Όσκαρ του 2024, της τελευταίας χρονιάς που θα είναι ο Τραμπ πρόεδρος των ΗΠΑ, οι τέσσερις προϋποθέσεις που θα πρέπει να λάβουν υπόψιν τους οι κινηματογραφικοί παραγωγοί προκειμένου να έχουν μια ευκαιρία να αποσπάσουν το βραβείο της καλύτερης ταινίας, είναι:

• «Αντιπροσώπευση, θέματα και αφηγήσεις επί της οθόνης»
• «Δημιουργική ηγεσία και ομάδα του πρότζεκτ»
• «Πρόσβαση και ευκαιρίες της βιομηχανίας»
• «Ανάπτυξη κοινού»

Σε κάθε κατηγορία υπάρχει μια βεντάλια κριτηρίων που θα πρέπει να ακολουθεί η παραγωγή όπως η συμπερίληψη συγκεκριμένου αριθμού από κοινωνικές ομάδες όπως γυναίκες και ΛΟΑΚ±ΡΦΑΑ+67²ᴝᴥ οι οποίες σύμφωνα με το αφήγημα της εποχής, δεν αντιπροσωπεύονται αρκετά.

Αν και η είναι σίγουρο πως και οι τέσσερις όροι θα συζητηθούν, ο πρώτος είναι εκείνος που θα τραβήξει την προσοχή περισσότερο, μιας και αν ήταν σε ισχύ τόσα χρόνια δεν θα είχαν βραβευθεί εμβληματικές ταινίες που απέσπασαν το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, όπως το Όσα παίρνει ο Άνεμος (1939), Καζαμπλάνκα (1943), Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι (1957), Μπεν Χουρ (1959), Ο Λώρενς της Αραβίας (1962), Πάττον (1970), Ο Νονός (1972), Οι Δρόμοι της Φωτιάς (1981), Γκάντι (1982), ακόμα και τον Άγγλο Ασθενή του 1996 και τον Τιτανικό του 1997, μιας και ο όρος απαιτεί έναν εκ των πρωταγωνιστών να ανήκει σε μια από τις παρακάτω κοινωνικές ομάδες τις οποίες στα χρόνια του κοινωνικού διχασμού, ο δικαιωματισμός κατάφερε να μας χωρίσει:

Ή Γυναίκα ή/και φυλετική/εθνοτική ομάδα ή/και ΛΟΑΚ±ΡΦΑΑ+67²ᴝᴥ ή/και άτομο με γνωστική ή/και σωματική αναπηρία ή/και κωφό ή/και βαρύκοο ή/και Ασιάτης ή/και Ισπανός/ΛατίνΧ ή/και μαύρος/Αφροαμερικανός ή/και αυτόχθονας ή/και Ιθαγενής ή/και από Αλάσκα ή/και τη Μέση Ανατολή/Βόρεια Αφρική ή/και Εγγενής Χαβάης ή άλλων νησιών του Ειρηνικού και τέλος ή/και από κάποα άλλη φυλή ή εθνικότητα που δεν εκπροσωπείται.

Επίσης θα πρέπει τουλάχιστον το 30% του υπολοίπου καστ και οι μικρότεροι ρόλοι και κομπάρσοι επίσης να ανήκουν σε κάποια από τις παραπάνω υπο-ομάδες.

Δεδομένης της δυσκολίας που ίσως αντιμετωπίσουν οι παραγωγοί, η Ακαδημία απαιτεί να ακολουθήσουν τους 2 από τους 4 όρους και ειδικά βάζοντας τον 3ο όρο, περί «Πρόσβασης και ευκαιρίες στη βιομηχανία» δίνει την δυνατότητα στους κινηματογραφικούς παραγωγούς να βάλουν τικ σε έναν από τους όρους απλά λούζοντας με χρήματα ανθρώπους από τις παραπάνω ομάδες και φιλοξενώντας τους στα γυρίσματα, πίσω από τις κάμερες χορηγώντας τους “πληρωμένη πρακτική” προκειμένου να εκπαιδευτούν στην τέχνη του κινηματογράφου.

«Το φάσμα πρέπει να μεγαλώσει προκειμένου να αντικατοπτριστεί ο διαφορετικός διεθνής πληθυσμός τόσο στο δημιουργικό στάδιο μιας ταινίας αλλά και στο κοινό» δήλωσε ο Πρόεδρος της Ακαδημίας Ντέιβιντ Ρούμπιν, συμπληρώνοντας «Η Ακαδημία είναι δεσμευμένη να παίξει αυτό τον ζωτικό ρόλο για να βοηθήσει ώστε αυτό να γίνει πραγματικότητα. Πιστεύουμε πως αυτά τα κριτήρια συμπερίληψης θα είναι καταλύτης για μια μακρά, ζωτική αλλαγή στην βιομηχανία του θεάματος.»

Ας ελπίσουμε πως μετά και από αυτό το αυτογκόλ, οι ήδη θλιβερές τηλεθεάσεις της τελετής απονομής των Βραβείων να συνεχίσουν την κατρακύλα τους ώστε και ο αριθμός των ανθρώπων που τους παίρνει στα σοβαρά να συνάδει με το θέαμα επιπέδου ελληνικής trash TV αρχών του ’90 που μας ταΐζει το Hollywood τα τελευταία χρόνια.