Η κυρίαρχη κοσμοθεωρητική διαφοροποίηση μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, έγκειται στην αποδοχή ή μη της ύπαρξης μιας πνευματικής πραγματικότητας που μας υπερβαίνει. Πέρα από αυτή τη διαφοροποίηση η δεξιά αντιπαρατίθεται στην αριστερά σε δύο άξονες, το έθνος και την ελευθερία.
Ως έθνος ορίζεται η ομάδα εκείνη που έχει κοινούς ιστορικούς, πολιτιστικούς, πολιτικούς και βιολογικούς δεσμούς, που «έρχεται από μακριά» και πηγαίνει μακρύτερα. Τα έθνη συνήθως δημιουργούν κυρίαρχες πολιτικές οντότητες τα κράτη προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.
Είναι αλήθεια ότι με την «σύγχρονη» αριστερά μιλάμε διαφορετικές γλώσσες.
Δ.Βερδελής
Η ελευθερία κατά την δεξιά (κυρίως την ευρωπαϊκή) έχει δύο έννοιες, οι οποίες συνυπάρχουν άρρηκτα συνδεδεμένες. Η ελευθερία, με την έννοια της αυτοκυριαρχίας ή του αυτεξουσίου, και η ελευθερία με την έννοια της ηθικής υπευθυνότητας απέναντι στο Θεό και την κοινωνία όπως αυτή υπάρχει με τη μορφή της οικογένειας, της τοπικής κοινότητας και του έθνους.
Είναι αλήθεια ότι με την «σύγχρονη» αριστερά μιλάμε διαφορετικές γλώσσες. Η αριστερά ντύνει το εξισωτικό της πρόσωπο με τη μάσκα της ελευθερίας, αλλά η ισότητά της σημαίνει περισσότερη ανελευθερία. Η ελευθερία της είναι ελευθερία από τους ηθικούς δεσμούς που συγκροτούν κοινωνία, αλλά χωρίς αυτούς κοινωνία δεν υφίσταται.
Μιλάμε διαφορετικές γλώσσες γιατί για εμάς ο μέγας Αλέξανδρος ήταν κομιστής πολιτισμού στους λαούς που κατέκτησε ενώ για αυτούς είναι «ιμπεριαλιστής σφαγέας των λαών», διότι αυτοί θεωρούν ότι ήμασταν μια χαρά επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας και ξεχνούν το παιδομάζωμα και τους γενίτσαρους, γιατί για αυτούς το «ΟΧΙ το είπε ο λαός» και όχι ο Μεταξάς και επειδή για αυτούς στη Σμύρνη έγινε «συνωστισμός».
Για εμάς πάλι η ουσιαστικότερη μορφή δημοκρατίας είναι αυτή που λαμβάνει υπόψη την ψήφο όχι μόνο των ζώντων αλλά επίσης των προγόνων και των αγέννητων. Στο πολιτικό σύμπαν της αριστεράς λαός υπάρχει μόνο όταν συμφωνεί μαζί της, όταν διαφωνεί είναι «ναζιστές», «φασίστες» ή «ετερόκλητος όχλος».
Και μιας και αναφερθήκαμε σε διαφορετικές γλώσσες ο Orwell στο έργο του 1984 έκανε αναφορά στο newspeak στη νέα γλώσσα κατά την οποία «ο πόλεμος είναι ειρήνη, η άγνοια είναι δύναμη, η ελευθερία είναι σκλαβιά».
Έτσι λοιπόν στις μέρες μας η λεγόμενη «ειρήνη στα Βαλκάνια» που έφερε η συμφωνία είναι προαναγγελία πολέμου (μακάρι να βγω ψεύτης), οι εμβρυοκτονίες βαφτίζονται δικαίωμα, η υποταγή βαφτίζεται διαπραγμάτευση, οι λαθρομετανάστες πρόσφυγες κ. ο. κ .
Η συντηρητική δεξιά, λοιπόν, έχει ως καθήκον να ξεκινήσει να λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας του εθνικού βιώματος και της προσωπικής ελευθερίας.
