Θυμάμαι την πρώτη φορά που άκουσα για τα «εισοδηματικά κριτήρια» ήταν πριν 10 έτη όταν είχε γίνει σκάνδαλο με πλούσια τηλεπαρουσιάστρια η οποία λάμβανε επίδομα τρίτεκνης μητέρας από τον ΟΓΑ. Η είδηση είχε προκαλέσει τόσο αποστροφή στην γαλουχημένη από σοσιαλισμό και ταξικό μίσος ψυχή του μέσου Έλληνα, που ανάγκασε την τότε κυβέρνηση -και λόγω της επιπρόσθετης ανάγκης για εξοικονόμηση επειδή βιώναμε την κρίση χρέους- να ανακόψει αυτά τα επιδόματα, με την εισαγωγή εισοδηματικών κριτηρίων. Προσωπικά είχα απογοητευτεί, γιατί η σύζυγός μου θα έφερνε στον κόσμο μας το τρίτο μας παιδί, και κατάλαβα ότι η μόνη ουσιαστική βοήθεια που έδινε το κράτος στους τρίτεκνους, και ας ήταν ιδιαίτερα χαμηλό και κυρίως συμβολικό το βοήθημα, δεν θα ίσχυε για εμάς.
Θυμήθηκα αυτή την ιστορία επειδή εδώ και μέρες ακούμε για τον πληθωρισμό στην ευρωζώνη που έχει φτάσει σε δυσθεώρητα (για την σκληρότητα και ισχύ του νομίσματός μας) ύψη της τάξης του 3% γενικά, και στο 15% σε επιμέρους τομείς όπως η ενέργεια. Η κυβέρνηση μπροστά στο τσουνάμι ανατιμήσεων -που ήδη τα πρώτα κύματα του, τα βιώνουμε- το οποίο επελαύνει, έχει προαναγγέλλει ότι πάλι με την μέθοδο των εισοδηματικών κριτηρίων θα ελαφρύνει κάποιες ευπαθείς ομάδες, ενώ η πλειονότητα της αστικής τάξης θα δεχτεί κατά μέτωπο την σφοδρότητα από την πλημμύρα ανατιμήσεων.
Θα προσπαθήσω να αποφύγω την επίκληση στο άρθρο 4 του Συντάγματος για την ισότητα των Ελλήνων, καθώς και την αρχή της αναλογικότητας που ισχύει σε όλο τον Δυτικό κόσμο (δεν μπορεί για 1 ευρώ διαφορά στο εισόδημά σου αν είσαι στο όριο, να μην έχεις έκπτωση στο ρεύμα ενώ έχει ο γείτονάς σου). Οι νομικές επικλήσεις είναι δυσνόητες και με πολλαπλές ερμηνείες ανάλογα με την οπτική γωνιά του καθενός.
Υποτίθεται όμως ότι έχουμε Κυβέρνηση «φιλελεύθερη» που πράττει βάσει των αρχών που εφαρμόζονται σε ελεύθερες οικονομίες. Οι οικονομολόγοι της κυβέρνησης που έχουν γαλουχηθεί με τα διδάγματα της οικονομικής Σχολής του Σικάγου η οποία πρότεινε ενιαίο γραμμικό φόρο (flat tax) σε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες της τάξεως του 10%-15%, απορώ ειλικρινά πως αισθάνονται ότι είναι συμβατοί με τις αρχές σπουδαίων οικονομολόγων όπως ο νομπελίστας του 1976 Milton Friedman.
Μειώστε δραστικά τους φόρους, σταματήστε τα εισοδηματικά κριτήρια που δημιουργούν πολίτες εξαρτημένους από το Κράτος και ενεργούν ως μηχανισμοί άδικης ποινικοποίησης του μόχθου, και δώστε ουσιαστικές ανάσες στην ελεύθερη αγορά.
