Με θλίψη και τρόμο (ξανά) ακούσαμε την είδηση για μια ακόμα δολοφονία γυναίκας 32 ετών στη Ρόδο. Αυτή τη φορά, από τον πρώην σύντροφό της, 40 ετών. Που την παρακολουθούσε στην καθημερινότητά της δυο μήνες μετά το χωρισμό τους, και την σκότωσε την ώρα που εκείνη έβγαινε από το αυτοκίνητό της. Με το ίδιο όπλο που μετά αφαίρεσε και τη δική του ζωή, αφού άφησε ένα σημείωμα «εξηγώντας» ότι χωρίς την καλή του δεν μπορεί να ζήσει.
Βεβαιότατα λυπηθήκαμε για το χαμό μιας ακόμα πολύ έξυπνης, μορφωμένης και όμορφης γυναίκας.
Δεν μπορούμε όμως με τίποτα να κατανοήσουμε το ότι μια τέτοια γυναίκα «έπεσε στον έρωτα» ενός άντρα που υπήρξε κακοποιητικός και στις προηγούμενες σχέσεις του.
Απορούμε. Τα γεγονότα κυκλοφορούν πολύ γρήγορα στις κοινωνίες των νησιών.
Πώς αυτή η κοπέλλα, η Ντόρα (μάθαμε και το δικό της όνομα, όπως και των άλλων γυναικών που δολοφονήθηκαν από τα χέρια των συντρόφων τους) δεν έμαθε τίποτα για το παρελθόν και το ποιόν του συντρόφου της.
Ή μήπως το ήξερε και έκανε τα στραβά μάτια λιώνοντας για την όμορφη εμφάνισή του και πιστεύοντας ότι η αγάπη της θα τον αλλάξει;
Αυτό τουλάχιστον άφησε να εννοηθεί ο αδερφός της κοπέλας, επισημαίνοντας ότι της έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου με πολλή ανησυχία.
Δυστυχώς, οι προβληματικοί χαρακτήρες -όσο κι αν μας έλκουν λόγω της όμορφης εξωτερικής τους εμφάνισης- δεν αλλάζουν εύκολα. Θέλουν πάρα πολλές ώρες ψυχολογικής υποστήριξης για να κατανοήσουν ότι για να φύγει μια γυναίκα από κοντά τους, έχει δει στη συμπεριφορά τους κάτι πολύ άσχημο. Κάτι που δεν μπορεί να το διαχειριστεί.
Και δεν είναι αγάπη. Ούτε έρωτας. Η χειριστικότητα και η επιβολή ακούσιου περιορισμού στο σπίτι που -τις περισσότερες φορές- συγκατοικεί το ζευγάρι, δεν είναι ποτέ αγάπη και έρωτας.
Και αυτό, βέβαια, πρέπει να το μάθουν και οι συγγενείς του δολοφόνου και μετέπειτα αυτόχειρα που σκιαγραφούν μία αγιογραφία του, ασελγώντας όχι μόνο πάνω στην αδικοχαμένη Ντόρα, αλλά και πάνω στις προηγούμενες σχέσεις του. Υποννοώντας πάντα ότι ο δικός τους άνθρωπος δεν έφταιγε, και πως εκείνες ήταν οι λάθος κοπέλλες με τις οποίες «έμπλεκε».
Εμείς λοιπόν, που δε βγήκαμε χτες από τη σπηλιά, ούτε κατεβήκαμε από τα κατσάβραχα τα οποία κατεβήκατε εσείς, σας λέμε ότι όποιος άντρας δεν επιθυμεί να μπλέξει με τις «λάθος γυναίκες», απλά δεν μπλέκει. Και ξέρει να χαλιναγωγήσει τα πάθη του, προτού τον καταπιούν, και «μπλέκοντας» οπλίσουν και το χέρι του.
Επίσης, οι αληθινοί άντρες, οι άντρες που ξέρουν να (μας) αγαπούν, ξέρουν να δέχονται και το τέλος της σχέσης όταν αυτή έχει φτάσει σε αδιέξοδο και δεν προχωρά κάπου. Και αν νιώθουν ότι δεν μπορούν, ζητούν βοήθεια και (επαγγελματική) υποστήριξη.
Ίσως σκεφτείτε ότι αφού τον είχε χωρίσει και είχε φύγει εδώ και δύο μήνες από το σπίτι που συγκατοικούσαν, θα έπρεπε να την είχε αφήσει ήσυχη. Άλλωστε, αυτό φωνάζουμε όλοι και όλες σε γυναίκες (και πιο σπάνια σε άντρες) που βρίσκονται σε «περίεργες» και κακοποιητικές σχέσεις.
Σε περιπτώσεις σαν κι αυτή που εξετάζουμε, η προτροπή «φύγε» δεν είναι αρκετή. Όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που έχουν προηγούμενα με κακοποιητικούς αμυντικούς μηχανισμούς, φροντίζουμε να προστατεύσουμε κι άλλο τα πιθανά θύματα. Σίγουρα ενημερώνοντας την Αστυνομία, και επιπλέον μιλώντας με κάποιον δικηγόρο που θα μας δώσει περισσότερες πληροφορίες, ίσως και για περιοριστικά μέτρα εναντίον του (κάθε) προβληματικού κι επικίνδυνου ατόμου.
Τώρα όμως, είναι για άλλη μια φορά αργά.
Και το μόνο που μας μένει να ευχηθούμε είναι να ληφθούν μέτρα για την προστασία κάθε ανθρώπινης ακεραιότητας.
Ως -μακρύ- επίλογο αυτού του κειμένου, πρέπει να επαναλάβουμε γιατί δεν ενστερνιζόμαστε – όπως έχουμε ξαναπεί – τον όρο «γυναικοκτονία». Και γιατί είμαστε με ευκολία απέναντι σε όλους αυτούς που τον χρησιμοποιούν.
Αφ’ ενός, γιατί είναι ένας όρος που ξεπήδησε από τους αριστερίστικους νεολογισμούς το 2019. Υπήρχαν και πριν «γυναικοκτονίες», αλλά κανείς δε μιλούσε γι’ αυτές. Ειδικά την περίοδο 2015 – 2019.
Αφ’ ετέρου, γιατί εμείς, αντίθετα με όσους θέλουν να εξισώσουν τα δικαιώματα της γυναίκας με τα δικαιώματα ενός κονσερβοκουτιού, θέλουμε τη γυναίκα να έχει ίσα δικαιώματα με τον άντρα. Στον έρωτα, στην εργασία, παντού. Και να μπορεί να προστατεύεται από καταστάσεις που απειλούν την ακεραιότητά της. Εκτός κι αν ήδη έχουμε γίνει η Τεχεράνη της Ευρώπης και πρέπει κάποιος να μας πει ότι η γυναικεία χειραφέτηση είναι κάτι άπιαστο.
Κι εν τέλει, γιατί οι (κατ’ ευφημισμόν) άντρες δε σκοτώνουν μόνο γυναίκες επειδή είναι γυναίκες. Καθημερινά, σε όλον τον πλανήτη, γίνονται εγκλήματα. Από τους εκπροσώπους και των δύο φύλων, κάθε ηλικίας, και κάθε σεξουαλικής προτίμησης, σε γυναίκες, άντρες, παιδιά, gay ή straight.
Κι όμως, κολλάμε στις «γυναικοκτονίες». Γιατί;
Τολμάτε να μιλήσετε για «ανδροκτονίες»; Για «παιδοκτονίες»; Γιατί όχι;
Το έωλο επιχείρημα ότι άντρας δε σκοτώνει άντρα, γυναίκα δε σκοτώνει γυναίκα, φίλος δε σκοτώνει φίλο, gay δε σκοτώνει gay και όλα τα συμπαρομαρτούντα, έχει εκμηδενιστεί προ πολλού.
- Την Kamala την προσέχει κανείς;
- Εσείς πόση Ματούλα φάγατε στη μάπα σήμερα;
- Παπάρα σε χωριάτικη σαλάτα
Φοβάστε μάλλον. Φοβάστε ότι το αφήγημα της «κακής», «ελληνικής», «λευκής» Πατριαρχίας (γιατί πρέπει να στοχοποιήσετε κάθε λευκό Έλληνα) καταρρέει και κάνετε ό,τι μπορείτε για να το στηρίξετε. Γιατί – δυστυχώς- σας βολεύει.
Σταματήστε. Φτάνει. Ξέρουμε ότι είστε ακούραστοι, αλλά…
ΦΤΑΝΕΙ!
