Διακόσια και ένα χρόνια πέρασαν από τότε που οι Έλληνες αποφάσισαν με επιτυχία – είχαν προηγηθεί ουκ ολίγες αποτυχημένες προσπάθειες – να διεκδικήσουν την ελευθερία τους από τον ζυγό των Τούρκων. Από τότε μέχρι και σήμερα είναι κοινώς παραδεκτό, τουλάχιστον σε όλους όσοι κατανοούν το πνεύμα της Εθνεγερσίας, ότι η Επανάσταση έχει μείνει ιστορικά αδικαίωτη.
Έτσι, σε εμάς τους σύγχρονους Έλληνες υπάρχει ένα διάχυτο αίσθημα ανικανοποίητου και μία πικρία για τους αγώνες των ηρώων οι οποίοι δεν έφεραν τελικά το ποθούμενο αποτέλεσμα, δηλαδή την ανύψωση και αποκατάσταση του Ελληνισμού στην πρότερη δόξα του. Στην παρούσα ανάλυση θα προσπαθήσουμε να δείξουμε πώς η παρούσα λίαν στενόχωρη συγκυρία αποδεικνύει ότι η φλόγα του 1821 δεν έχει σβήσει και ότι μπορεί να είναι το εφαλτήριο για την ιστορική δικαίωση του αγώνα των ηρώων της εθνεγερσίας!
Από το 1821 μέχρι και σήμερα βλέπουμε ότι στους εθνικούς μας αγώνες υπάρχουν επιτυχίες αλλά και πισωγυρίσματα, μεγάλοι θρίαμβοι αλλά και μεγάλες καταστροφές, με τραγικότερες αυτές του 1922 στη Μικρά Ασία και του 1974 στην Κύπρο. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια και με την έξαρση του εθνομηδενισμού αλλά και λόγω της απογοήτευσης από τις συνεχόμενες εθνικές ταπεινώσεις τις οποίες απλόχερα προσέφερε το καθεστώς της Μεταπολίτευσης, ξεκινώντας από την Κύπρο, τα Ίμια και καταλήγοντας στα επαχθή Μνημόνια, ο εορτασμός της Επανάστασης του 1821 φαινόταν σαν να είχε ξεθωριάσει.
Το ίδιο το ελληνικό κράτος την είχε ήδη υποβαθμίσει παντοιοτρόπως, ο πολύς κόσμος σχεδόν αδιαφορούσε, ακόμα και όσοι είχαμε έντονες εθνικές ευαισθησίες τη βλέπαμε εν πολλοίς σαν μία φολκλορική εκδήλωση, σαν μία ημέρα η οποία προσέφερε την ευκαιρία για επίδειξη ανέξοδης εθνικοφροσύνης και πατριωτισμού. Όλα αυτά έδειχναν ότι τα πράγματα είχαν πάρει μία προδιαγεγραμμένη πορεία μέχρι και το 2020 και το ξέσπασμα της πανδημίας, η οποία ανέτρεψε όλα τα δεδομένα όπως θα δούμε παρακάτω και ανέκοψε αυτήν την πορεία.
Με την πανδημία και τα μέτρα τα οποία πήρε το ελληνικό κράτος, ζήσαμε – και ζούμε ακόμα – καταστάσεις οι οποίες, τηρουμένων των αναλογιών προσιδιάζουν στις συνθήκες της Τουρκοκρατίας. Οι εκκλησίες έκλεισαν ή περιορίστηκε η είσοδος σε αυτές με αυθαίρετα και τυραννικά μέτρα επ’ απειλή φοβερών προστίμων· ιερείς σύρθηκαν στα δικαστήρια επειδή προσέφεραν τη Θεία Μετάληψη σε πιστούς· απαγορεύθηκαν οι λιτανείες του Επιταφίου και των εικόνων της Παναγίας και των Αγίων· διώχθηκαν άνθρωποι οι οποίοι προσπάθησαν με αυτοκινητοπομπή και ελληνικές σημαίες να εορτάσουν την ημέρα της 28ης Οκτωβρίου· η αστυνομία εμπόδισε και συνέλαβε ανθρώπους οι οποίοι προσπάθησαν να ρίξουν τον Τίμιο Σταυρό στη θάλασσα την ημέρα των Θεοφανείων· επεβλήθησαν αυθαίρετα πρόστιμα, αποκλεισμοί από την κοινωνική ζωή αλλά και στέρηση εργασίας σε όσους δεν συμμορφώθηκαν με τα τυραννικά κελεύσματα της εξουσίας μη αποδεχόμενοι επέμβαση στο σώμα τους με ηθικώς επιλήψιμα αλλά και εν πολλοίς αδοκίμαστα και επικίνδυνα εμβόλια· πέρυσι, με τη συμπλήρωση των διακοσίων χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, οι εορτασμοί υπό το πρόσχημα της πανδημίας κατήντησαν μία ιδιωτική εκδήλωση μίας κλειστής φεουδαρχικού τύπου κάστας η οποία υποχρέωνε όλους τους υπολοίπους να τους παρακολουθήσουν από την τηλεόραση και μόνο, επ’ απειλή και πάλι φοβερών προστίμων. Βιώνουμε μία εξόχως δυστοπική κατάσταση η οποία εν πολλοίς συνεχίζεται και χρονίζει καθώς αλλάζει μόνο η υφή και η αυστηρότητα των μέτρων κατά καιρούς και όχι η τυραννική φύση τους.
Σε αυτήν λοιπόν την τυραννική και δυστοπική κατάσταση φάνηκε ότι τελικά σε ένα μέρος του ελληνικού λαού έμεινε ζωντανή η φλόγα του 1821 και των ηρώων που έχυσαν το αίμα τους για την ελευθερία και την αποτίναξη του τυραννικού ζυγού. Το πνεύμα το ’21 έμεινε ζωντανό σε αυτούς οι οποίοι μαζεύονταν πριν το χάραμα στις εκκλησίες και τελούσαν τη λατρευτική σύναξη κρυφά ενώ απαγορευόταν από το κράτος· στους έγκριτους επιστήμονες οι οποίοι μίλησαν ανοιχτά στα μέσα για τον παραλογισμό και την αυθαιρεσία των μέτρων με αποτέλεσμα να υποστούν δολοφονία χαρακτήρος και να εξαφανιστούν από το προσκήνιο· σε αυτούς οι οποίοι θυσίασαν αγαθά και απολαύσεις του σύγχρονου πολιτισμού – ειδικά οι υγειονομικοί οι οποίοι στερήθηκαν την εργασία τους – προκειμένου να μην υπακούσουν στα κελεύσματα μίας τυραννικής εξουσίας η οποία προσπαθεί εκβιαστικά να επιβάλλει επέμβαση στην αυτοδιάθεση του σώματος, να πραγματοποιήσει δηλαδή χωρίς υπερβολή έναν βιασμό· σε αυτούς οι οποίοι, και με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα της Ουκρανίας, όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην τυραννία της κρατικά ελεγχόμενης πληροφόρησης και τέθηκαν στο περιθώριο αντιμετωπίζοντας τη χλεύη και την περιφρόνηση του συστήματος· σε αυτούς οι οποίοι αντιστάθηκαν στην παράλογη και ολοκληρωτική μασκοφορία παντού, ακόμα και στο ύπαιθρο, έξω στον καθαρό αέρα. Όλοι αυτοί, και άλλοι πολλοί αφανείς ήρωες, συνιστούν μία ισχυρή μαγιά η οποία αφ’ ενός κρατά ζωντανή τη φλόγα του ελληνισμού και αφ’ ετέρου δεν επιτρέπει στις σκοτεινές δυνάμεις να κατισχύσουν ολοκληρωτικά όπως το επιθυμούν.
Ετοιμαζόμαστε αύριο να εορτάσουμε για άλλη μία φορά την επέτειο της Εθνεγερσίας. Όπως προαναφέραμε, οι συνθήκες είναι ιδιαίτερα ζοφερές και σκοτεινές. Ο κύριος λόγος είναι ότι ο εχθρός δεν είναι εξωτερικός, είναι εντός των τειχών και έχει καταλάβει κάθε αρμό της εξουσίας. Αν και είναι σαρξ εκ της σαρκός του ελληνικού έθνους, εντούτοις έχουν υποταγεί σε αλλότριες εξουσίες και εκτελούν εντολές σκοτεινών κέντρων τα οποία απεργάζονται το κακό όχι μόνο για τον Ελληνισμό αλλά και για την Ανθρωπότητα ολόκληρη.
Όσοι πιστεύουμε όμως πραγματικά στον Τριαδικό Θεό και στο ότι τίποτα δεν γίνεται χωρίς να το επιτρέψει πρώτα Αυτός, ίσως κατανοήσουμε ότι αυτή η κατάσταση είναι οι εξετάσεις τις οποίες δίνουμε για να αποδείξουμε την αξία μας ως Χριστιανοί αλλά και ως Έλληνες πατριώτες και ότι, αν είναι το θέλημά Του, μπορεί και να δούμε και τον Ελληνισμό να πετάει πάλι με τά φτερά, τά φτερά τα πρωτινά [του] τά μεγάλα κατά την Παλαμική ρήση.
