Αγγλία: Σάλος με τον τρανς/λούτρινο/αντίφα/φετιχιστή με παιδικές πάνες καλλιτέχνη που θα μιλήσει σε μικρά παιδιά

Σε τουρνέ προώθησης του βιβλίου του

Οι υπεύθυνοι ενός αγγλικού δήμου έγιναν στόχος έντονης κριτικής όταν ανακαλύφθηκε ότι προσκάλεσαν έναν Καναδό τρανς σκιτσογράφο με φετίχ με παιδικές πάνες να μιλήσει σε οικογενειακή δημοτική εκδήλωση

Πάνω που νομίζεις πως τα έχεις δει όλα σε τούτο τον κόσμο και πως η σήψη δεν μπορεί να φτάσει βαθύτερα, έρχεται μια είδηση σαν αυτή και αναθεωρείς.

Ο λόγος για τον Καναδό εικονογράφο που είναι ευρύτερα γνωστός σαν Σόφι Λαμπέλ (Sophie Labelle) από το Μόντρεαλ, και ο οποίος έχει προγραμματιστεί να μιλήσει για το βιβλίο του με τον τίτλο “Τα καλύτερα του Χαρακτηρισμένου Άρρεν” (The Best of Assigned Male), στην Κεντρική Βιβλιοθήκη του Σέφιλντ της Αγγλίας, την ερχόμενη Δευτέρα.

Σύμφωνα με την Telegraph, ο καλλιτέχνης θα μιλήσει επίσης για την εμπειρία του μεγαλώνοντας σαν τρανς. Το Σέφιλντ είναι απλά μια στάση στην τουρνέ προώθησης του βιβλίου του που έχει τον απόλυτα πετυχημένο τίτλο “The Trans Agenda” (Η ατζέντα των Τρανς).

Ο ισορροπημένος καλλιτέχνης αυτοπροσδιορίζεται σαν τρανς, ενώ το ιδιαίτερο με την περίπτωση του είναι πως δεν έχει κρύψει ότι βγάζει γούστα με την τέχνη του φετίχ της πάνας σε συνδυασμό με το φετίχ των λούτρινων, κάτι που αποκαλεί “diaperfur art”. Αυτή η νέα μορφή κόλασης είναι μια “μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης” που συνδυάζει την αρρώστια το ενδιαφέρον κάποιων ενηλίκων (ελπίζουμε) ανδρών (κυρίως) που αυτοπροσδιορίζονται σαν ανθρωπόμορφα ζώα και ντύνονται λούτρινες στολές με το εξίσου υγιές χόμπι κάποιου ενήλικου να φορά πάνες ακράτειας, προσποιούμενος (συνήθως) πως είναι μωρό.

via GIPHY

Τα άτομα με το φετίχ να ντύνονται ζώα ονομάζονται «furries» και συχνά ντύνονται ως ζώα-ήρωες κινουμένων σχεδίων ή βιντεοπαιχνιδιών. Συμπτωματικά, μια μελέτη της ευγενούς κοινότητας των λούτρινων διαπίστωσε ότι σχεδόν όλοι τους οδηγούνται από «κάποιο βαθμό σεξουαλικού κινήτρου».

Από την άλλη, οι ενήλικες που έχουν σεξουαλικό ενδιαφέρον για το παιχνίδι ρόλων ως μωρά ή παιδιά στο οποίο σημαντικό ρόλο παίζουν οι πάνες (…), προτιμούν να αναφέρονται στους εαυτούς τους σαν “μικρά” (littles).

Ο καλλιτέχνης μας λοιπόν, έχει αφιερώσει ένα ολόκληρο κόμικ στριπ κάνοντας αναφορά στα “μικρά”, αλλά περιγράφοντας το φετίχ ως ένα είδος θεραπείας, δηλώνοντας ότι “είναι διαδεδομένο σε τρανς κοινότητες”.

Σε ένα tweet του το 2021, ο καλλιτέχνης υπερήφανα αποδέχτηκε την ενασχόληση του με την “τέχνη της πάνας”, δηλώνοντας ταυτόχρονα -σαν ατίθαση επαναστατική ψυχή που είναι- πως αρνείται να νιώσει ντροπή για μια παρόρμηση του στην οποία “επιδίδεται υπεύθυνα”, ενώ συμπλήρωσε πως όποιος το χρησιμοποιεί αυτό εναντίον του “επιτίθεται σε μια τρανς γυναίκα”.

Παράλληλα ο Λαμπέλ διατηρεί και έναν λογαριασμό στο Twitter με το γλυκούλι όνομα “Waffles”, στο βιογραφικό του οποίου αυτοπροσδιορίζεται σαν “ABDL” από το “Αdult Βaby Diaper Love” (Eνήλικας Λάτρης των Βρεφικών Πανών).

Σε ένα έργο του με τίτλο Σταμάτα να κουνιέσαι”, απεικονίζει μια ανθρωπόμορφη γάτα ξαπλωμένη, περιμένοντας να της αλλάξουν την πάνα.

Ένα άλλο, με τίτλο “Κολύμβηση”, δείχνει έναν ανθρωπόμορφο σκύλο να σκαρφαλώνει σε μια πισίνα φορώντας πάνα.

Σε ένα άλλο κομμάτι, με τίτλο “Στείλε το σε TERFs” (όπου TERFs οι τρανς αποκαλούν τις φεμινίστριες που δεν αποδέχονται πως οι τρανς άντρες είναι γυναίκες), μια ανθρωπόμορφη αλεπού φαίνεται να σκύβει πάνω από το πλάι ενός κρεβατιού, φορώντας και πάλι πάνα. Όχι, δηλαδή πραγματικά, τι περιμένατε να φορούσε;

“Ω, όχι! Η πάνα σου πρέπει να αλλάξει! Τι να κάνουμε;” φαίνεται να λέει κάποιος στην αλεπού.

“Στείλτε την στους TERFs!” απαντά η πονηρή αλεπού.

Κριτική ασκήθηκε στον Λαμπέλ όταν ένας οξυδερκής χρήστης του Twitter ισχυρίστηκε ότι ο καλλιτέχνης χρησιμοποιούσε φωτογραφίες πραγματικών παιδιών από το διαδίκτυο σαν βάση των δημιουργιών του και τις οποίες μετέτρεπε σε “τέχνη”.

Σε μια ανάρτηση του στο Facebook ο καλλιτέχνης, κάνει παραδόξως αναφορά και στο πως πιστεύει πως τα παιδιά ερμηνεύουν τα φετίχ.

«Αυτό που οι ενήλικες ερμηνεύουν ως ανωμαλία, βίτσιο ή φετίχ, τα περισσότερα παιδιά το ερμηνεύουν απλά ως παιχνίδι με τα ρούχα. Και δεν έχουν άδικο. Τα κοστούμια, οι μάσκες και το μακιγιάζ χρησιμοποιούνται ως σύμβολα για διαφορετικές προσωπικότητες, επιτρέποντας σε ενήλικες και παιδιά να πειραματιστούν με διαφορετικές ταυτότητες» έγραψε ο Λαμπέλ στις 21 Ιουνίου 2021 σχολιάζοντας αυτό το άρθρο.

Όλα αυτά αλλά και το γεγονός πως η εκδήλωση στην Βιβλιοθήκη του Σέφιλντ διαφημιζόταν ως “κατάλληλη για ενήλικες, εφήβους και οικογένειες”, έκαναν την συντηρητική βουλευτή Μίριαμ Κέιτς (Miriam Cates) να στείλει μια επιστολή στο Δημοτικό Συμβούλιο του Σέφιλντ ζητώντας είτε να ακυρωθεί η εκδήλωση είτε να απαγορευτεί η είσοδος σε άτομα κάτω της ηλικίας των 18 ετών.

Η βουλευτής Κέιτς

«Ακόμη και οι πιο πρόχειροι έλεγχοι ιστορικού του Λαμπέλ αποκαλύπτουν σοβαρούς κινδύνους. Σε καμία περίπτωση το έργο ή ο “ακτιβισμός” αυτού του συγγραφέα δεν μπορεί να θεωρηθεί κατάλληλος για παιδιά. Είναι ευρέως αποδεκτό από τους ειδικούς σε θέματα παιδικής προστασίας αλλά και από ολόκληρη την κοινωνία, ότι είναι λάθος και βαθιά επιζήμιο να εκτίθενται τα παιδιά σε σεξουαλικό υλικό», έγραψε η Κειτς.

«Κανένας που επιδιώκει να κανονικοποιήσει τα σεξουαλικά φετίχ ή που συνδέει τα παιδιά με την σεξουαλική διέγερση δεν θα πρέπει να επιτρέπεται να βρίσκεται κοντά σε παιδιά και σίγουρα δεν θα περνούσε κανέναν αναγνωρισμένο έλεγχο προστασίας», συνέχισε και κατέληξε: «Σας προτρέπω σθεναρά να διερευνήσετε αυτό το θέμα επειγόντως και να δράσετε για να προστατέψετε τα παιδιά και να αποτρέψετε την ανυποληψία του Σέφιλντ».

Ο καλλιτέχνης από τη μεριά του, σύμφωνα με τον Telegraph στην απάντηση του κάνει λόγο για “απεικόνιση της τρανς χαράς”, ό’ τι και αν σημαίνει αυτό..

«Μερικοί άνθρωποι εργάζονται νυχθημερόν δυσφημώντας με και δημιούργησαν κάθε είδους φήμες για τη δουλειά μου, η οποία στοχεύει να ενδυναμώσει τους τρανς νέους και να απεικονίσει τη τρανς χαρά, κάτι που είναι περισσότερο από απαραίτητο σε αυτό το αντι-τρανς πολιτικό κλίμα», είπε.

Το Δημοτικό Συμβούλιο του Σέφιλντ πάντως έχει μέχρι στιγμής δείχνει όχι μόνο να μην ιδρώνει αυτή του αλλά και να αντιστέκεται σθεναρά στις εκκλήσεις της κυρίας Κέιτς υποστηρίζοντας πως “το Σέφιλντ είναι μια πόλη χωρίς αποκλεισμούς”.

Η απάντηση στη χωματερή.