Γράφει ο Οδυσσέας Ανδρούτσος
11 Αυγούστου σήμερα. Μία ημέρα που θα έπρεπε να είναι ημέρα εθνικής μνήμης, εθνικού πένθους και εθνικής οργής. Μία ακόμη ημέρα που μας θυμίζει πόσο καταπληκτικές είναι οι σχέσεις μας με τους γείτονες Τούρκους. Μία ημέρα που θα έπρεπε να είναι αφιερωμένη σε έναν μονάχα άνθρωπο: στον Τάσσο.
Στις 11 Αυγούστου 1996, ειρηνική πορεία μοτοσικλετιστών κατευθύνεται προς την Πράσινη Γραμμή με σκοπό να διαμαρτυρηθεί για την τουρκοκρατία από την οποία υπέφερε και υποφέρει ακόμη η αδερφή μας Κύπρος. Ένας από αυτούς είναι και ο Τάσσος. Ένα παλληκάρι 26 χρονών και πατέρας ενός μωρού παιδιού.
Σαν σωστοί οικοδεσπότες, στο σημείο της διαμαρτυρίας μαζεύτηκαν τουρκική αστυνομία και τούρκοι πολίτες, κάποιοι ή όλοι εξ αυτών μέλη της άκρως φιλελληνικής οργανώσεως «Γκρίζοι Λύκοι». Ήταν τόσο φιλέλληνες οι Γκρίζοι Λύκοι και οι τούρκοι εν γένει που δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν την αγάπη τους και κυριολεκτικά σκότωσαν τον Τάσσο στο ξύλο! Με πλαστές και τελείως ανυπόστατες και ψευδείς κατηγορίες, οι τούρκοι αστυνόμοι χτυπούν τον Τάσσο με τα γκλοπ.
Με περίσσια ευχαρίστηση σπεύδουν και μέλη των Γκρίζων Λύκων. Και σαν σωστοί λύκοι, κατασπαράζουν το θύμα τους δίχως έλεος. Χτυπούν τον Τάσσο με πέτρες, καδρόνια, σίδερα κι ό,τι άλλο βρουν, μέχρι που. Ο Τάσσος υπομένει το βασανιστήριο, με αφάνταστο ηρωισμό, ώσπου μαρτυράει στα χέρια των άθλιων λύκων. Γιατί ο Τάσσος ήταν ένας από Αυτούς. Από όλους τους ανθρώπους που στοχοποιήθηκαν και βασανίσθηκαν με χυδαίο μένος και λυσσαλέο μίσος, απλά επειδή αγωνίστηκαν εμπράκτως για τις ιδέες τους και την πίστη τους!
28 χρόνια πέρασαν από τότε. Και τι έχουμε κάνει για να τιμήσουμε αυτόν τον λεβέντη που λέγεται Τάσσος Ισαάκ; Μήπως έχουμε κάνει κανέναν δρόμο στο όνομά του; Όχι βέβαια, δρόμους κάνουμε τον Καραμανλή, τον Παπανδρέου, τον Παναγούλη και τον Φύσσα! Μιλάμε για πολύ άξια τέκνα της πατρίδος! Μήπως εστήθη ένα άγαλμα σε κάποια κεντρική πλατεία για να θυμόμαστε την ένδοξη θυσία του Τάσσου; Όχι, φυσικά! Μήπως εκάναμε κάποιο ιστορικό αφιέρωμα στα μεγάλα κανάλια; Μα, αυτά έχουν να ασχοληθούν με τους εκφυλισμένους Ολυμπιακούς Αγώνες! Πού να βρουν χρόνο για τον Ισαάκ; Μήπως το κράτος κήρυξε την 11η Αυγούστου ως ημέρα μνήμης Τάσσου Ισαάκ ή ως ημέρα εθνικού πένθους; Και τι είναι για να κηρύξουμε εθνικό πένθος για αυτόν; Λαθρομετανάστης; Και τι αξία έχει για να του αφιερώσουμε μία ημέρα του χρόνου; Το νεοελληνικό κράτος γιορτάζει μόνο τα σημαντικά γεγονότα, όπως η αποκατάσταση της Δημοκρατίας, την στιγμή που στην Κύπρο σκοτώνονταν Έλληνες!
- Δεύτερη απόπειρα δολοφονίας κατά του Τραμπ
- Ο ΣΥΡΙΖΑ σε σπιράλ καταστροφής
- Για τον Elon Musk η ελευθερία του λόγου είναι ιδεολογία
Αυτό είναι και το στοιχείο που κάνει τον Τάσσο και όλους τους Τάσσος τόσο σπουδαίο. Ο Τάσσος δεν τα έχει ανάγκη όλα αυτά. Γιατί δεν πάλεψε με σκοπό να πάρει το όνομά του δρόμος ούτε να γίνει άγαλμα η μορφή του. Πάλεψε μόνο και μόνο για την ελευθερία της Κύπρου. Πάλεψε για την ελευθερία της κόρης του, Αναστασίας, η οποία συνεχίζει επάξια το έργο του. Ο Τάσσος Ισαάκ, κυρίες και κύριοι, πάλεψε μόνο για το δίκιο και την αλήθεια. Αυτός ήταν ένας λεβέντης.
