Ένα αντίο στα Αστέρια

Τέλος εποχής για την Γλυφάδα

Είμαι γνήσια λαϊκός άνθρωπος, μεγάλωσα σε φτωχές προσφυγικές συνοικίες της Καισαριανής, και τα καλοκαίρια σε μικρό χωριό της Θεσπρωτίας. Δεν ξεχνάω ποτέ την καταγωγή μου, ούτε τους προγόνους μου από Μικρά Ασία και Ήπειρο.

Πιστεύω στην εύστοχη ρήση του Ανδρέα Παπανδρέου για τα «μπάνια του λαού» που αφορούν τις θερινές διακοπές του απλού ανθρώπου, και απολαμβάνω τις οικογενειακές μας εξορμήσεις κατά το καλοκαίρι τόσο στην Αττική (όσο εργάζομαι) όσο και σε άλλες υπέροχες ομορφιές της πατρίδας μας.

Τα τρία παιδιά μας, έμαθαν μπάνιο σε ένα μέρος στην πόλη μου ζούμε: στα Αστέρια Γλυφάδας. Το επονομαζόμενο παλαιότερα “Balux”. Εκεί πηγαίναμε επί σειρά ετών κάθε θερινή περίοδο, και με ένα μικρό αντίτιμο για την είσοδό μας (επειδή είμαστε δημότες Γλυφάδας), απολαμβάναμε τα κάλλη του πιο εντυπωσιακού κολπίσκου στην περιοχή, με βαθιά γαλαζοπράσινα νερά, αμμώδη παραλία, ρηχή θάλασσα ιδανική για παιδιά, ζεστή θερμοκρασία των υδάτων λόγω της ρηχότητας, καθαρή αμμουδιά, ναυαγοσώστη, καφετέρια, ξαπλώστρες και αποδυτήρια. Ένα ιδανικό μέρος για τα μπάνια μας, ελάχιστα εκατοντάδες μέτρα από το σπίτι μας. Θυμάμαι τα παιδιά μου να πλατσουρίζουν εκεί, να γελάνε, να παίζουν με το νερό, να κάνουν νέους φίλους, να δημιουργούν κάστρα στην άμμο, να μαζεύουν κοχύλια, να ξεκινούν βόλτες με την παρέα τους στην παραλία σαν ένα είδους μικρών εξερευνητών. Έχουμε όπως καταλαβαίνετε, υπέροχες αναμνήσεις από τα Αστέρια Γλυφάδας.

Οι οποίες αναμνήσεις σκοτείνιασαν όταν έμαθα πριν 2 χρόνια ότι ο Δήμος Γλυφάδας συμφώνησε να εκχωρηθεί αυτό το στολίδι μας ώστε να γίνει ξενοδοχείο. Με λύπη κατάλαβα ακαριαία, ότι εκχωρήθηκε άλλο ένα διαμάντι της Αττικής προς εκμετάλλευση από πλούσιους τουρίστες, ενώ αποκλεισθήκαμε εμείς οι απλοί πολίτες από την δημόσια χρήση του.

Με τεράστιο εκνευρισμό διάβαζα πριν λίγες ημέρες τις δηλώσεις του Δημάρχου Γλυφάδας και διάφορων κυβερνητικών στελεχών για την έναρξη του ξενοδοχείου στην συγκεκριμένη παραλία-όνειρο της πόλης μας. «Πόσο κοντόφθαλμοι υλιστές!» σκεφτόμουν. Δεν είμαι κατά της ανάπτυξης, κάθε άλλο. Αλλά υπάρχει και ένα λεπτό όριο. Δεν μπορείς να εκχωρείς τις ελάχιστες παραλίες της πιο πολυπληθούς περιοχής στην Ελλάδα -της Αττικής- και να αποκλείεις εμάς τους απλούς οικογενειάρχες από την πρόσβαση στην θάλασσα!

Πόσο κοστολογείται σε ευρώ το μεγάλωμα χιλιάδων παιδιών κατά το καλοκαίρι δίπλα στις θάλασσές μας ενώ κάνουν τις διακοπές τους από το σχολείο; Ήθελα λοιπόν να γράψω ένα «αντίο στα Αστέρια της Γλυφάδας» με αβάσταχτη νοσταλγία. Περάσαμε οικογενειακά υπέροχα σε αυτή την αμμουδιά.

Περισσότερα απο

Απόστολος Κρητικόπουλος

Είμαστε

ΠΑΝΤΟΥ