Πρῴην ἐπὶ Δενδροποτάμου ὀλίγου δεῖν μάχην συνῆψαν ἀλλήλοις Πακιστανοὶ καὶ ἀθίγγανοι, οἱ Ῥομὰ ἐπίκλην, ὅτι οἱ μὲν κελευόμενοι πρὸς βίαν ἐκ τῆς χώρας ἀπιέναι ἣν ἐποικοῖεν οὐκ ἠνείχοντο, οἱ δὲ ὡς ἐπύθοντο διακοσίους αὐτῶν ξὺν ῥοπάλοις τε καὶ ἐγχειριδίοις προσκειμένους οὐκ ἐδέξαντο. Οὐ μὴν ἀλλὰ ἐκάλεσαν Ἕλληνας παρεμβησομένους καὶ ἀφικόμενοι δικυλισταὶ τῶν μὲν Πακιστανῶν οὐδένα εὗρον, τοὺς δὲ ἀθιγγάνους καὶ πάνυ ἀνιωμένους. Τῆς δὲ ἔριδος οἱ Πακιστανοὶ φαίνονται ὑπάρχοντες, τῷ γὰρ Μεγάλῳ Σαββάτῳ εἷς αὐτῶν διελάσας ἀθίγγανόν τινα μαχαίρᾳ παρακουσθέντα οὐκ ἔκτεινε, ἀλλ’ παρώξυνε, ὡς τὸ είκός, τοὺς ἄλλους. οἳ ὀργὴν λαβόντες ἀθρόοι ἐπὶ ταῖς θύραις αὐτῶν ἦσαν αἰτοῦντες συσκευασαμένους ἀπιέναι. Καὶ αὐτοὶ μὲν ὑπήκουον, οὐ μὴν ἐποίησαν ὡς ὑπέστησαν, ἄλλους περιμένοντες δεξόμενοι πρὸς τιμωρίαν τῆς ἐξελάσεως. Ἡμῖν μὲν δοκεῖ ἐνταυθὶ τὸ δίκαιον ἔχειν ἀθιγγάνους μετ’ αὐτῶν, δίχα δὲ τούτου οὐκ ἐκτὸς ὅλως αἰτίας εἶναι, ὅτι τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τοῦ μὲν Πακιστανοῦ ἀδικήσαντος, ἕτερον ἀθίγγανον εἰκάζεται ἀνεῖναι σφαῖραν παρὰ κῶμον ἐν Μενιδίῳ, αὐτὴν δὲ βληθεῖσαν ποδηλατίσκῳ ἐντυχεῖν κόρης ἐτῶν ε’, ὅπως δὴ ἀνηῦρον οἱ ἐρευνῶντες, μόρον ἐκ τοῦ ἀφανοῦς δυστυχέστατον παρασχοῦσαν ἄν. Ἔτι δὲ ἐν ὀπτικῷ φανεροὶ ἀστυνόμοις ἐπιτίθενται μεσοῦντα αὐτοῖς κῶμον ἐπέχουσιν.
