Περί της αυτοκριτικής Τσίπρα

Mια σπάνια στιγμή για Έλληνα πολιτικό

Σε μια σπάνια στιγμή αυτοκριτικής για έναν Έλληνα πολιτικό, ο Αλέξης Τσίπρας παραδέχτηκε δημόσια τους φαιδρούς χειρισμούς που είχαν γίνει από την κυβέρνησή του στο θέμα της Novartis και της αδειοδότησης των καναλιών.

Στο πρώτο ζήτημα, παρόλο που έγκριτες αστυνομικές υπηρεσίες του εξωτερικού είχαν στείλει τεράστια ποσότητα αποδεικτικού υλικού για κατά συρροή χρηματισμό στην ιεραρχία της πολιτικής και διοικητικής αλυσίδας σε σχέση με αποφάσεις που ελάμβαναν για (ύπερ)κοστολόγηση φαρμάκων της εταιρίας Novartis, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ συνειδητοποίησε το μέγεθος του σκανδάλου που είχε να αντιμετωπίσει, προχώρησε σε διθυραμβικές δηλώσεις («το μεγαλύτερο σκάνδαλο της μεταπολίτευσης»), και ύστερα με παιδαριώδεις χειρισμούς που τείνανε στα όρια της σκόπιμης ανοησίας, κατέστρεψε την χρησιμότητα των αποδείξεων, την εγκυρότητα των μαρτύρων, και τελικά όλης της υπόθεσης.

Ποτέ δεν θα μάθει η Ελληνική κοινωνία, που δρομολογήθηκαν εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ που χρεώθηκαν πάνω στις πλάτες των ασφαλισμένων και του κοινού ταμείου της υγειονομικής πρόνοιας που έχουμε ως λαός.

Στο θέμα της αδειοδότητησης των καναλιών και τακτοποίησης του χάους που επικρατεί στο τηλεοπτικό δίκτυο, οι τότε κυβερνητικοί ανακοίνωσαν με περίσσια περηφάνια ότι θα δημοπρατήσουν ελάχιστες άδειες, σχεδόν ταπεινώνοντας τους επιχειρηματίες με τον εγκλεισμό τους σε κλειστά δωμάτια ξενοδοχείου ώστε να μην έχουν πληροφορίες με τον έξω κόσμο, και ύστερα, όλη αυτή η τεράστια επιχείρηση κατέπεσε με απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (όπου ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε φροντίσει να έχει υπό τον έλεγχό του), καθώς και μετέπειτα από το Συμβούλιο της Επικρατείας το οποίο απλώς επικύρωσε όλο αυτό το φιάσκο.

Οι σύντροφοι του Αλέξη Τσίπρα βέβαια με πρώτο τον Πολάκη, βιάστηκαν να ερμηνεύσουν τις δηλώσεις του πρώην αρχηγού τους, βάσει της αρχαίας ρήσης του Μενάνδρου «Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται»: θεώρησαν ότι μετάνιωσε ο πρώην πρωθυπουργός που είχε ξεκινήσει αυτές τις υποθέσεις. Όμως δεν δήλωσε αυτό. Ρητά σήμαιναν τα λόγια του, ότι οι συνεργάτες που είχε τότε, ήταν ανίκανοι να φέρουν εις πέρας ακόμα και υποθέσεις που το αποτέλεσμά τους το «είχαν στο πιάτο», και πως η ασχετοσύνη των ανθρώπων που είχε γύρω του, ήταν καταστροφική.

Προφανώς και συμφωνώ απόλυτα με τον Τσίπρα για την ερμηνεία που έδωσε, έστω και αργά. Βέβαια να τονίσω εδώ ότι την ευθύνη των συνεργατών που περιβάλλουν έναν ηγέτη, την έχει ο ίδιος ο επικεφαλής, και μόνο το νεαρό της ηλικίας του και ο ενθουσιασμός του, κάπως δικαιολογούν τα τραγικά λάθη που έκανε και ο ίδιος.

Περισσότερα απο

Απόστολος Κρητικόπουλος

Είμαστε

ΠΑΝΤΟΥ