Ξεκινώ με μια πολιτική διαπίστωση: η Ελλάδα επέλεξε τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες να ακολουθήσει σοσιαλιστικού τύπου διεθνιστικές τακτικές στην διακυβέρνηση της, ενώ ο εχθρικός μας γείτονας η Τουρκία, πολύ σωστά επέλεξε να έχει πατριωτικές και εθνικού χαρακτήρα κυβερνήσεις.

Το αποτέλεσμα είναι ότι το 1960 η Τουρκία ήταν παρίας της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής με 27 εκατομμύρια λαό, και σήμερα να έχει σχεδόν τριπλάσιο μέγεθος με 85 εκατομμύρια πληθυσμό  (το μεγαλύτερο μέρος του έθνους της είναι νέοι άνθρωποι), και παγκόσμια αξία ως χώρα, επηρεάζοντας τις εξελίξεις σε οικουμενικό επίπεδο, και «κινώντας τα νήματα» σε δεκάδες άλλα κράτη που έχουν τούρκικο πληθυσμό.

Ο εθνικιστής και φανατικός ισλαμιστής Πρόεδρος Ερντογάν κυβερνάει με στιβαρό τρόπο την χώρα του από το 2003. Η ισχύς που της έχει προσδώσει είναι αναμφισβήτητη, όσο και να πονάει ως γεγονός εμάς τους Έλληνες. Με στρατιωτική παρουσία και επεμβάσεις σε πολυάριθμες όμορες (Συρία, Ιράκ) αλλά και μακρινές χώρες (Λιβύη), όπως και με την συνέχιση της κατάληψης του Βόρειου τμήματος της Κύπρου, μας θυμίζει διαρκώς την δύναμη του, αλλά και την διάθεσή του να την επιδεικνύει.

Τους τελευταίους δύο μήνες ο Ερντογάν απειλεί ευθέως την χώρα μας με εισβολή, παίζοντας τον ρόλο του νταή που ασκεί εκφοβισμό (μπούλινγκ) στην πατρίδα μας. Ο λόγος του, δεν δέχεται καμία παρερμηνεία: σε όλους τους τόνους ουρλιάζει αφηνιασμένα ότι θα μας επιτεθεί και θα καταλάβει και άλλα νησιά μας (εκτός της Κύπρου που θυμίζει ότι αποτελεί τουρκικό τρόπαιο). Η ένταση των λόγων του και η επιθετικότητα του, δεν αποτελούν κάποια πολιτική υπερβάλλουσα φιοριτούρα για εσωτερική κατανάλωση. Είναι σαφές ότι η Τουρκία ετοιμάζεται να επιτεθεί στην πατρίδα μας.

Πως αντιδράει η κυβέρνησή μας αλλά και οι σύμμαχοί μας στη διεθνή κοινότητα απέναντι σε όλη αυτή την άκρως εχθρική και εκφοβιστική πορεία που έχει επιλέξει ο Ερντογάν: με πολιτική κατευνασμού.

• 
  Διαγραφή Σαμαρά
• 
  Θρίαμβος Τραμπ
• 
  Οχι, δεν είναι ο Δένδιας υπεύθυνος για την μείωση κυριαρχίας στο Αιγαίο – Είναι όλοι τους

Δεν θα κρίνω αυτή την στιγμή αν η συγκεκριμένη τακτική υποχώρησης και συγκατάβασης είναι σωστή. Αυτό θα το δείξει η ιστορία. Εύχομαι μόνο στο πρώτο χτύπημα που θα δεχτούμε από την Τουρκία (επαναλαμβάνω με κίνδυνο να γίνομαι κουραστικός, ότι είναι ηλίου φαεινότερον πως ο Ερντογάν θα επιτεθεί σύντομα με κάποιο τρόπο στην πατρίδα μας), η απάντησή μας να είναι συνθλιπτική και να μην αφήσει κανένα περιθώριο στο μέλλον στο γείτονά μας, να επαναλάβει τέτοια κακοποιητική συμπεριφορά προς εμάς.