Τον μεν πρώτο τον βρήκα σε μια ραχούλα πάνω απ’ το Διακοφτό να κάθεται και να ατενίζει την θάλασσα. Τον δεύτερο τον συνάντησα στ’ Ανάπλι.
Είπα και στους δυο τα ίδια πράγματα. Πως σκοτίζονται για λάθος ιδέες καθώς η “ιστορία θα δείξει πως οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν” και πως “η θρησκεία είναι το όπιο του λαού”.
Τους είπα πως ο πόλεμος δεν είναι ανδρική υπόθεση, διότι δεν υπάρχουν “ανδρικά πράγματα”, είναι απλώς σεξιστικά στερεότυπα όλα αυτά. Είναι καλό να φοράνε και κάνα φουστάνι εκτός από φουστανέλα. Προσπάθησα να τους πείσω να δουν με άλλο μάτι την ερωτική συνεύρεση δύο ανδρών, και επίσης τους είπα πως σκέφτομαι να υποθηκεύσω για 99 χρόνια την γη που ελευθέρωσαν, ώστε να μην πεινάσω (πολύ). Τους είπα πως προέχει να χτίσουν ισχυρή οικονομία και ύστερα μιλάμε για ανεξαρτησία κλπ.
Με άκουσαν με απορία όταν τους έλεγα πως ο πόλεμός τους έχει ταξικά χαρακτηριστικά και οι ίδιοι δεν είναι Έλληνες, αλλά τους έπεισαν οι Φράγκοι πως είναι Έλληνες. Επίσης τους είπα πως αν θέλουν σώνει και καλά να πιστεύουν σε θεούς και δαίμονες, μόνο μια κατάλληλη θρησκεία υπάρχει, η πατρώα, οπότε πρέπει να αρχίσουν να σφάζουν τραγιά σε βωμούς, να αφήνουν σταφύλια πάνω σε πέτρες και να επικαλούνται κάποια από τις δεκάδες θεότητες, ή να επινοήσουν τελοσπάντων και καινούριες αν θέλουν. Τέλος, τους είπα πως δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα με τους μουσουλμάνους, διότι κι εκείνοι πιστεύουν στην θρησκεία της αγάπης.
Εξαγριώθηκαν.
Αναγκάστηκα να επιβιβαστώ ταχέως στην χρονομηχανή διότι με κυνήγησαν με κάτι σπαθιά ίσαμε δύο πήχες. Ο δεύτερος ήταν ιδιαιτέρως υβριστικός με χυδαία υπονοούμενα.
