Το περίεργο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στους πρόποδες του λόφου για να ακούσει το Λόγο του Θεανθρώπου, σίγουρα δεν ήταν έτοιμο για να δεχτεί αυτά που άκουσε.
Το πιο πιθανό είναι ότι όλοι αυτοί περίμεναν να ακούσουν Κάποιον με αντισυμβατικό και επαναστατικό λόγο. Κάποιον που θα συνόδευε το Λόγο του με την αντίστοιχη -ίσως ακόμη και γραφική για κάποιους- αμφίεση.
Η περιέργεια του συγκεντρωμένου πλήθους λοιπόν, Τον καθιστούσε ένα πρωτόγνωρο θέαμα στην flat ζωή τους.
Σίγουρα ήταν έτοιμο να ακούσει ότι έπρεπε να μετανοήσει․ Ότι έπρεπε να αγωνιστεί. Να νηστέψει λόγω αμαρτιών. Περίμενε να ακούσει και πολλά άλλα που θα το ξεσήκωναν για αγώνα. Με συνθήματα και φωνές.
Αντί για τα παραπάνω όμως, είπε: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, διότι σ’ αυτούς ανήκει η βασιλεία των ουρανών, καλότυχοι οι λυπημένοι, διότι αυτοί θα παρηγορηθούν…».
Αναµφισβήτητα, τα παραπάνω λόγια αποτέλεσαν µια µεγάλη και βαθιά τομή για εκείνη την εποχή․
Σήµερα , τα πράγµατα είναι εντελώς διαφορετικά. Πάντα κατά την προσωπική µου άποψη.
Οι «πτωχοί τω πνεύματι», δεν ξέρουν ότι είναι στ’ αλήθεια «πτωχοί» και περιφέρουν την αφόρητη αµάθειά τους παντού, σα να είναι κάτι αδιαµφισβήτητο․ Κάτι θέσφατο․ Και αλλοίμονο αν κάποιος προσπαθήσει να τους δείξει µία άλλη άποψη. Απορρίπτεται µετά βδελυγμίας․ Και αυτός, και η άποψή του․ ‘Έχουν χαλάσει άπειρες φιλίες και συγγένειες για εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις․
Από την άλλη, οι λυπηµένοι τις περισσότερες φορές δε βρίσκουν παρηγοριά στον πόνο τους. Οι πληγές κλείνουν πολύ δύσκολα, και αν έχουν και την ατυχία να πέσουν θύματα συναισθηματικής εξαπάτησης, κλείνονται στον εαυτό τους.
Αυτό που ο Ιησούς δίδαξε στους Μαθητές του, είναι ο συνδυασμός του καθαρού σώματος, της καθαρής ψυχής, και του καθαρού πνεύματος. Υπήρχε όμως μια παράξενη αύρα στο συγκεντρωμένο πλήθος. Δεν είχαν κανένα εμπόδιο στο να Τον πλησιάσουν και να αγγίξουν τη Θεία Του Υπόσταση. Και όλοι υποπτεύονταν το γιατί.
Γιατί και αυτοί οι ίδιοι έχουν τη Θεϊκή Δύναμη. Αρκεί να κάνουν πράξεις Δικές Του. Κατ’ εικόνα και ομοίωσιν Του. «Αγαπάτε τον πλησίον σας, όπως τον εαυτό σας». Δηλαδή; «Μιμηθείτε τη Θεία Θέληση».
Η τότε κοινωνία -ως γνωστόν- θεωρούσε ότι έπρεπε να τα έχει καλά με τους θεούς της, ώστε να λειτουργούν με την περισσότερη δυνατή εύνοια προς αυτήν. Στην περίπτωση του Ιησού, έγινε το αντίθετο. Ή Θεϊκή Δύναμη έρχεται κοντά στους ανθρώπους και σκύβει επάνω στα πάθη και τις αδυναμίες τους, όπως θα έκανε ένας καλός Πατέρας που δίνει το καλό παράδειγμα.
Αυτός έχει την δύναμη της Αγάπης και της Συγχώρεσης που είχε ξεχαστεί.
Ο Ιησούς, ως Θεάνθρωπος, είχε περίσσιο πάθος. Το βλέμμα του ήταν αστραφτερό. Η Ανθρώπινη Μορφή του και η Συμπεριφορά του ήταν αγωνιστική. Με ανθρώπινες μεταπτώσεις (θύμωνε, έκλαιγε, είχε καρτερία αλλά και αποφασιστικότητα). Η θρησκευτική υποκρισία περίσσευε εκείνη την εποχή και αυτό δεν μπορούσε να το αντέξει. Γινόταν έξαλλος αλλά και τόσο στωικός-τρυφερός με αυτούς που τον δίωκαν.
Κατηγόρησε κανέναν ποτέ;
Παραμέλησε ποτέ τους αδύναμους ή τους αμαρτωλούς;
Απέφευγε κανέναν;
Όχι.
Συγχωρούσε και άνοιγε την αγκαλιά Του στους πάντες, όπως ήταν απεσταλμένος από τον Πατέρα του να κάνει, και αυτό να διδάξει στην Γη.
Πολλοί λίγο αργότερα για να υποτάξουν τους υπηκόους τους, αντιπαρέβαλλαν την “μοναρχία” τους με το Θεό π.χ. ο Θεός και αυτοκράτορας στην αρχαία Ρώμη, όπως μπορούσαν διαστρέβλωναν την δύναμη του Χριστιανισμού προς δικό τους όφελος.
Όσοι πιστεύουμε στην Ανώτερη Δύναμη του Θεού και του Υιού Του, ξέρουμε ότι ο δικός μας Θεάνθρωπος δεν είναι σκληρός. Δεν φορά πλουμιστά ρούχα. Ο δικός μας Θεάνθρωπος δίνει συγχώρεση και συμπαραστέκεται. Ο δικός μας ο Ιησούς δεν τιμωρεί, δεν κρίνει, δίνει την ευκαιρία στον κολασμένο να επανορθώσει, είναι δίκαιος. ο δικός μας ο Ιησούς δε συνιστά απλά θρησκεία, είναι “ιδέα”.
Είναι νοοτροπία.
Πιστεύουμε στα θαύματα που Έκανε.
Ακόμη όμως κι αν δεν τα είχε Κάνει, ξέρουμε ότι τον Χλεύασαν για τις Αλήθειες που είπε και που δεν συνέφεραν.
Ξέρουμε ότι Χτυπήθηκε γιατί δίδαξε Αγάπη σ’ έναν κόσμο στον οποίον τέτοιες έννοιες καταλήγουν μάταιες.
Ξέρουμε ότι Τον πονέσαμε, γιατί Τον προδώσαμε.
Ξέρουμε ότι η Ανθρώπινη Υπόστασή του Μάτωσε.
Ξέρουμε ότι Εξέπνευσε ως Θνητός.
Προσδοκούμε την Ανάστασή Του, γιατί τελικά είναι (και) Θεός.
- Την Kamala την προσέχει κανείς;
- Εσείς πόση Ματούλα φάγατε στη μάπα σήμερα;
- Παπάρα σε χωριάτικη σαλάτα
Τί κρίμα που Τον Πιστεύουμε μόνο όσοι έχουμε βρεθεί μια ανάσα πριν το θάνατο σε κρεβάτια κλινικών και όσοι προσευχόμαστε μέρα και νύχτα για να γίνουν καλά οι άνθρωποι που αγαπάμε…
Σε πείσμα των καιρών, Εκείνος θα Αναστηθεί ξανά..
[Αφιερωμένο στους από ‘ δω… Αλλά και σε αυτούς που μας άφησαν για την από’ κει πλευρά…]
