Απο: The Crew

Οι Ήρωες που “φεύγουν” πικραμένοι και η μαλακή ισχύς που πάει χαμένη

4 Αυγούστου, 2021
12:37 μμ

Όλος ο κόσμος γνωρίζει το Έντεμπε αλλά όχι τη ΝΙΚΗ

Γράφει ο Θεόδωρος Νικολοβγένης

Πριν λίγες ημέρες, θυμηθήκαμε την Επιχείρηση ΝΙΚΗ της 354ης Μοίρας Τακτικών Μεταφορών (ΜΤΜ) της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ) και της Ά Μοίρας Καταδρομών (Ά ΜΚ) που έλαβε χώρα τη νύχτα 21/22 Ιουλίου. Για την επιχείρηση αυτή, έχουν γραφτεί κάποια βιβλία, έχουν οργανωθεί κάποιες διαλέξεις αλλά ως εκεί.

Μελετώντας κανείς την εν λόγω επιχείρηση θα ανακαλύψει περιστατικά και γεγονότα απείρου κάλλους, γενναιότητας και ηθοπλασίας, γεγονότα τα οποία θα μπορούσαν και θα έπρεπε να κοσμούν τα σχολικά βιβλία.

Αλλά είναι μόνο αυτό;

Ας δούμε λοιπόν, τι πράττουν άλλα Έθνη.

Επιχείρηση Έντεμπε

Στο αεροδρόμιο Έντεμπε της Ουγκάντας προσγειώθηκε το αεροσκάφος της Air France στο οποίο επέβαιναν 248 επιβάτες και 12μελές πλήρωμα και το οποίο έπεσε θύμα αεροπειρατείας. Εκεί κρατήθηκαν όμηροι οι μόνο 103 εβραίοι και ως απαίτηση των αεροπειρατών ήταν η απελευθέρωση 40 Παλαιστινίων καθώς και άλλων κρατουμένων.

Το κράτος του Ισραήλ απάντησε με την Επιχείρηση «Αστροπελέκι» στην οποία έλαβαν μέρος Καταδρομείς και αεροσκάφη της Ισραηλινής Αεροπορίας που για τη σχεδίαση της αποστολής ελάμβαναν πληροφορίες από τη Μοσάντ. Το αποτέλεσμα ήταν επιτυχές για τους Ισραηλινούς οι οποίοι είχαν μόνο έναν νεκρό (το Γιονατάν Νετανιάχου, αδελφό του πρώην πρωθυπουργού, Μπένιαμιν).

Η Επιχείρηση αυτή, αποτέλεσε το θέμα για τέσσερις (!!!) κινηματογραφικές ταινίες:

«Νίκη στο Έντεμπε» (1976) του Μάρβιν Τσόμσκι, με πρωταγωνιστές τους Άντονι Χόπκινς, Μπαρτ Λάνκαστερ, Ελίζαμπεθ Τέιλορ και Ρίτσαρτ Ντρέιφους.

«Επιδρομή στο Έντεμπε» (1977) του Ίρβιν Κέρσνερ, με πρωταγωνιστές τους Χορστ Μπούχολτζ, Τσαρλς Μπρόνσον και Γιάφετ Κότο.

«Επιχείρηση Αστροπελέκι» (1977) του Μεναχέμ Γκολάν, με τους Γιοράμ Γκαόν, Σίμπιλ Ντάνιγκ και Κλάους Κίνσκι.
«7 Μέρες στο Έντεμπε» ( 2018) με πρωταγωνιστές τους: Ντάνιελ Μπρουλ, Ρόζαμουντ Πάικ, Έντι Μάρσαν, Λίορ Ασκενάζι

Η επιχείρηση έλαβε χώρα τον Ιούλιο του 1976, και φημολογείται ότι «πάτησε» πάνω στη ιδέα της Επιχείρησης ΝΙΚΗ. Είναι εντυπωσιακό πως η πρώτη ταινία κυκλοφόρησε το ίδιο έτος, ενώ οι επόμενες δύο, ένα χρόνο αργότερα. Και είναι σίγουρο, πως αν την εποχή εκείνη υπήρχε Netflix, ακόμη θα βλέπαμε επεισόδια από το «Αστροπελέκι» .

Η Επιχείρηση ΝΙΚΗ, που όσες φορές κι αν την μελετήσει κάποιος συνεχώς την ξεζουμίζει και προσπαθεί να μεταφερθεί έστω και νοερώς στα γεγονότα έλαβε χώρα στις 21 Ιουλίου του 1974 και δύο ημέρες αργότερα έλαβε χώρα η Μάχη του Αεροδρομίου με τις κορυφαίες, εκτός όλων των άλλων, ατάκες των Παπαμελετίου, Μανουρά, Μπένου.

Φυσικά και για τη «ΝΙΚΗ», δεν είδαμε καμία ταινία.

Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι το γιατί δεν είδαμε ακόμη καμία ταινία…..

Το 1976, το κράτος του Ισραήλ είχε εξέλθει τριών νικηφόρων πολέμων εναντίων των ομόρων του αραβικών κρατών. Είχε ανάγκη να προβάλει την ισχύ του κι αυτό έκανε. Είχε ανάγκη να δημιουργήσει την ιστορία του Νέου Ισραήλ και να δεσμεύσει τις νέες του γενιές στα χώματα εκείνα στα οποία επιβλήθηκαν των άλλων με τρείς πολέμους.

Εμείς; Εμείς απ’ ότι φαίνεται έχουμε επιλύσει όλα μας τα προβλήματα. Ζούμε σε μια φιλήσυχη γειτονιά κι απολαμβάνουμε την ανάπτυξη. Φευ.

Αν παρακολουθήσει κανείς τις τρεις παλαιότερες ταινίες για το Έντεμπε θα δει ότι είναι ανιαρές (την τελευταία δεν την έχουμε παρακολουθήσει και δεν μπορούμε να εκφέρουμε άποψη).

Θα παρατηρήσει ότι σε αυτές δεν εμπεριέχονται σκηνές κινηματογραφικής αξίας όπως το περιστατικό του Καταδρομέα Χρονιάρη, που παρακαλούσε το Μανουρά να τον πάρει στην Κύπρο «γιατί αλλιώς πως θα κυκλοφορήσω στο χωριό;»

Δεν περιέχει σκηνές όπως αυτή του Επισμηναγού Πετρουλάκη που με το έτσι θέλω και κατά παράβαση των διαταγών (αυτές οι διαταγές μας έκαψαν εκείνο το καλοκαίρι), απογειώθηκε για την Κύπρο, δεν περιλαμβάνει σκηνές όπως αυτή του Μανουρά στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας, που στον Καναδό Ταγματάρχη που τον ρώτησε απαξιωτικά «Τι δουλειά έχουν εδώ οι Έλληνες Καταδρομείς;» απάντησε «οι Έλληνες Καταδρομείς, βρίσκονται στην Πατρίδα τους», ή του Υπολοχαγού Μπένου που στον ίδιο ταγματάρχη (αφού ο Καναδός έφαγε «πόρτα» από το Μανουρά, ανέβηκε στην ταράτσα να επηρεάσει καταστάσεις, αλλά εκεί τον περίμενε ο Μπένος) που του ζήτησε να πάρει τη διμοιρία του και να φύγει, είπε σε καταδρομέα της 33ΜΚ που μιλούσε αγγλικά να του μεταφέρει: «Πες του να φύγει από ‘δω, μην τον ρίξω απ’ την ταράτσα».

Και σίγουρα δεν περιλαμβάνει σκηνές σαν αυτή του Δόκιμου Τσαμκιράνη που είχε χάσει το κορμί του από τη μέση και κάτω, αλλά στους Κύπριους στρατιώτες που τον μετέφεραν στο νοσοκομείο έλεγε συνεχώς «Άντε ρε παιδιά, πάρτε με λίγο γρήγορα και θα τους φάμε».

Για να μη μιλήσουμε για τους Ράμπο Μπικάκη και Καβακιώτη, ή τους ηρωικούς Παναγόπουλο, Συμεωνίδη, Άνθιμο και Δάβαρη.

Αλλά παρότι ανιαρές, οι ταινίες για το Έντεμπε είναι πολλές. Και ολόκληρος ο κόσμος γνωρίζει το Έντεμπε αλλά όχι τη ΝΙΚΗ.

Κι έτσι, οι Ήρωες που έλαβαν μέρος σε αυτή, φεύγουν πικραμένοι και η ήπια ισχύς που θα μπορούσε να παραχθεί από μια ταινία με τόσο «πιασάρικο» σενάριο, πάει χαμένη….

Παρακαλούνται οι Έλληνες εφοπλιστές, να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα κονδύλια για μια τέτοια ταινία. Γιατί ένα «ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΟΤΑΜΙ» παρακολουθήσαμε και μας κόπηκε η ανάσα. Φαντάσου τι θα γίνει να δούμε στην οθόνη κάποιον να πηδάει απ’ αεροσκάφος και τελικά να σώζεται και του «Ημιάγριους» Κρητικούς να ξηγιούνται με τον Αττίλα.

Το έχουμε ανάγκη…..