Εξ απαλών της ονύχων, άπασα η ανθρωπότητα, στη βάση διαμόρφωσης συνομαδώσεων και κοινοτήτων επεδείκνυε πάντοτε την ίδια ιεραρχική προτεραιότητα στην ίδρυση οικισμών και πόλεων: πρωτίστως το κέντρο της, που είναι ο χώρος λατρείας προς τον Δημιουργό, δηλαδή ο ναός, και ύστερα όλα τα υπόλοιπα οικήματα πέριξ αυτού.
Το ίδιο αυτό μοτίβο, ο ελληνικός πολιτισμός στην υπέρτετραχιλιετή ιστορία του το επέδειξε καθ’ όλη την διαχρονία αυτής, παρά τις συγκλονιστικές αλλαγές που υπέστη από τους “ανέμους” της καταστροφής που κατεξήραναν περιοδικά το πιο εύφορο πολιτισμικά “χωραφάκι” της οικουμένης…
Φευ, όσα δεν πέτυχαν οι βάρβαροι Πέρσες, Ρωμαίοι, Λατίνοι και Γαλάτες και Φράγκοι και Τούρκοι δια της βίας, τα πέτυχαν οι διαφθορείς του Πολιτισμού, οι εκμαυλιστές της Αρετής, οι αποπροσανατολιστές της μιας και μόνο πορείας του ανθρώπου που είναι η πορεία προς την θέωση και η απόδοση ευχαριστίας στον Δημιουργό…
Αυτά συμβαίνουν δυστυχώς κι εδώ, σε ένα από τα τελευταία προπύργια της ευλάβειας, στην ίδια την πατρίδα του Έλληνα ανθρώπου, στον πλέον μαρτυρικό τόπο της Ορθόδοξου Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, εδώ που κάθε πέτρα έχει ποτίσει με αίμα για την Πίστη του Χριστού και την Ορθοδοξία… στην Πατρίδα των δεκάδων χιλιάδων εκκλησιών, ξωκκλησιών και ναϊδρίων, εδώ που μέχρι και πριν λίγα χρόνια, μέχρι και το τελευταίο ερημικό εκκλησάκι έστεκε φροντισμένο, παστρικό και λειτουργούσε έστω και μια φορά το χρόνο…
Πλέον μόνο στην Αττική των 5 εκατομμυρίων και βάλε κατοίκων για να μην αναφέρω την υπόλοιπη ερημωμένη επικράτεια, βρίσκεις δεκάδες ρημαγμένους εγκαταλελειμμένους ναούς, χαρακτηριστικό απότοκο της αδιαφορίας, και της περιφρόνησης αλλά κυρίως της έλλειψης ευλάβειας αυτού του λαού…
Έτσι κι αυτό το εκκλησάκι στέκει έτσι, όπως έμεινε από την τελευταία του λειτουργία, με τον Σταυρό πεταμένο στο πλάι, παρατημένο, την Αγία Τράπεζα σκονισμένη κάτω από πεσμενους σοβάδες…
Ασχέτως του όποιου ιδιοκτησιακού καθεστώτος του χώρου στον οποίο ανήκει, δεν παύει να είναι ένας καθαγιασμένος τόπος και ευθύνη της τοπικής ενορίας και αποτελεί ντροπή προς τον Πολιτισμό και την Ιστορία μας να στέκει έτσι, δίπλα σε έναν από τους πιο πολυσύχναστους οδικούς άξονες της Αττικής.
Η σκληρή αντίθεση όμως είναι πως αυτοί που έρχονται να μας αντικαταστήσουν, στις πατρίδες τους, όσο φτωχές κι αν είναι, δεν αφήνουν κανένα τέμενος να ρημάξει έτσι…
