Πριν λίγες ημέρες όλη η ανθρωπότητα ένιωσε δέος όταν η SpaceX, εταιρία διαστημικής του Έλον Μασκ, κατάφερε το πρωτοφανές: Να προσεδαφιστεί κάθετα πύραυλός της στην διαστημική βάση επί του πλανήτη μας, και οι ρομποτικοί βραχίονες του πύργου εκτόξευσης να αρπάξουν με τρομαχτική ακρίβεια στον αέρα το σκάφος που επανήρθε πίσω στην γη.
Δηλαδή, πλέον έχουμε τεχνολογία που επιτρέπει την εκτόξευση διαστημικών πυραύλων και την ασφαλή προσγείωσή τους στο διαστημοδρόμιό τους, γεγονός που εξασφαλίζει την απόλυτη επαναχρησιμοποίηση πολύ ακριβών οχημάτων χωρίς να χάνεται ούτε ένα πολύτιμο εξάρτημά τους.
Super Heavy landing burn and catch pic.twitter.com/wppBezuOet
— SpaceX (@SpaceX) October 14, 2024
Να θυμίσω ότι οι πύραυλοι πριν από αυτή την ιστορική στιγμή, πετιόντουσαν ως «φύρα» σε ωκεανούς ή μένανε ως αιώνια σκουπίδια σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας. Επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, ήταν μίας χρήσης. Πλέον, με την μεγαλοφυία των τεχνικών της ιδιωτικής εταιρίας SpaceX, είναι πολλαπλών χρήσεων.
Η φράση του ποιητή Βιργίλιου από το προ 2000 ετών λατινικό έπος του την Αινειάδα “Per Aspera, Ad Astra”, που σημαίνει «μέσω του κόπου, θα φτάσουμε στα άστρα», πραγματοποιείται μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων, προκαλώντας μας ενθουσιασμό.
Όμως δεν σας κρύβω ότι ένιωσα και ένα αίσθημα ζήλειας όταν είδα αυτή την υπέροχη σκηνή τεχνολογικής εξέλιξης. Είμαι τεχνολόγος, ασχολούμαι με την Πληροφορική από έφηβος, και λατρεύω να παρακολουθώ κάθε επιστημονική πρόοδο που προάγει τους ορίζοντες της ανθρώπινης γνώσης και εξερεύνησης. Αλλά για ποιο λόγο οι πρωτοπόροι να είναι πάντα οι Αμερικάνοι; Όχι μόνο ως κρατική οντότητα, αλλά και ως ιδιώτες, αφού η συγκεκριμένη ιδιωτική εταιρία δεν έχει καμία σχέση με το κεντρικό μηχανισμό των ΗΠΑ.
Την απάντηση την έδωσε με αιφνιδιαστικό αλλά και κυνικό τρόπο ο πρώην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και πρώην Ιταλός τεχνοκράτης Πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι πριν περίπου ένα μήνα: Η ΕΥ παράγει γραφειοκρατία και ασφυκτικά θεσμικά πλαίσια που δεν επιτρέπουν στις επιχειρήσεις να αναπτύσσονται, ενώ η ΗΠΑ δημιουργεί εξελίξεις μέσω ενός χαλαρού και λιλιπούτειου θεσμικού πλαισίου που παρέχει ικανούς βαθμούς ελευθερίας στο επιχειρησιακό περιβάλλον της χώρας να ανθίσει.
Συγκεκριμένα διαπίστωσε ότι όλες οι νέα εταιρίες που αξίζουν εκατοντάδες ΔΙΣεκατομμύρια ευρώ σε κεφαλαιοποίηση τα τελευταία 50 χρόνια, όλες μα όλες, είναι αμερικάνικες, ενώ στην Ευρώπη δεν έχει δημιουργηθεί καμία αξιόλογη εταιρία. Επιθυμούμε να έχουμε μια δυνατή Ευρώπη που να είναι πρωτοπόρος και όχι ουραγός στις εξελίξεις; Πρέπει να ανασχεδιάσουμε ριζικά και να ελαττώσουμε το ασφυκτικό θεσμικό πλαίσιο που ισχύει.
