Ο ρόλος των νεαρών ανδρών στην σύγχρονη κοινωνία είναι καταθλιπτικός. Έχοντας απολέσει τον μοναδικό ρόλο που είχαν – πριν οι γυναίκες αποκτήσουν ισότητα σε όλους τους τομείς – του τροφού, και αφού πλέον μία γυναίκα δύναται ακόμα και παιδί να φέρει στον κόσμο δίχως την “ενεργή” βοήθειά τους συντηρώντας το με τους δικούς της πόρους ούσα στην αγορά εργασίας δεν χρειάζεται τον άνδρα.
Αυτή η πτώση ήταν εντυπωσιακή αλλά και σκληρή. Ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του μέσου αρσενικού είναι εξαιρετικά δύσκολος. Δεν είναι όλοι οι άνδρες προικισμένοι με τις απαραίτητες χάντρες και τα καθρεφτάκια που γυαλίζουν στον σύγχρονο κόσμο για να γίνουν ποθητοί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τις περισσότερες φορές είναι η γυναίκα εκείνη που επιλέγει τον άνδρα και όχι το ανάστροφο.
Σε πολλούς νεαρούς άνδρες (όπως και σε γυναίκες) η αύξηση των διαζυγίων αλλά και η απεχθής κουλτούρα που αναπτύχθηκε στους baby boomers πατεράδες που αρνούνταν να αναλάβουν την ευθύνη των παιδιών τους πολλές φορές μη αναγνωρίζοντάς τα καν, έλειψε το απαραίτητο εκείνο ανδρικό πρότυπο. Το στιβαρό, το σοβαρό και κάποιες φορές αυταρχικό.
Έτσι, ενώ περιβάλλονταν από το τρυφερό γυναικείο πρότυπο που τους παρουσίαζε πώς είναι το ιδανικό, απουσίαζε η προσγείωση και η ένταξη στην σκληρότητα του εξωτερικού κόσμου που προσφέρει το ανδρικό πρότυπο.
Αυτή η προσγείωση βοηθά τον άνδρα να κοινωνικοποιηθεί, να σκληραγωγηθεί και κυρίως να αντιληφθεί ότι απαιτείται από εκείνον να αναλάβει πρωτίστως ευθύνες πρώτα απέναντι στον εαυτό του, έπειτα απέναντι στην οικογένειά του και τέλος απέναντι στο κοινωνικό σύνολο.
Η πρωτόγνωρη αυτή για την κοινωνία “ανωμαλία” οδήγησε πολλούς άνδρες στο σύνδρομο του “πητερπανισμού”. Να αρνούνται δηλαδή να μεγαλώσουν, αναβάλλοντας ουσιαστικά συνεχώς την ανάληψη ευθυνών. Διότι για έναν μέσο άνδρα ποτέ δεν θα είναι αρκετά τα χρήματα που “απαιτούνται” για να θεμελιώσουν μία οικογένεια με παιδιά. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές γυναίκες – και με δική τους ευθύνη – έχουν πέσει θύματα ενός άνδρα που τις τραβάει μαζί του για πολλά χρόνια και στο τέλος δεν αναλαμβάνει την ευθύνη του επόμενου βήματος αφού δεν είναι έτοιμος να θυσιάσει αυτά που απαιτούνται για να οικοδομήσει μία οικογένεια.
Και εδώ βρίσκεται το κλειδί του επαναπροσδιορισμού του σύγχρονου άνδρα. Η αποζήτηση της ανάληψης ευθύνης που θα βαραίνει τους ώμους του. Η ζωή είναι σκληρή και μόνο μέσω της αντιμετώπισης αυτών των δυσκολιών ωριμάζει ένας άνδρας ανακαλύπτοντας το νόημά της. Υπάρχουν και άλλοι άνδρες οι οποίοι βέβαια τρέμουν την απόρριψη από μία γυναίκα. Σε έναν βαθμό είναι λογικό αφού όταν μία γυναίκα σε απορρίπτει αυτό υποσυνείδητα αποκωδικοποιείται ως μία απόρριψη της δυνητικής διαιώνισης των γονιδίων σου. Από την άλλη όμως υπάρχουν τόσες γυναίκες εκεί έξω και μόνο μέσω της απόρριψης σκληραγωγείται ο άνδρας για να φτάσει στην αγκαλιά της κατάλληλης.
- Ελβετία: Αντιδράσεις για τον “εικονικό Ιησού” που κουβεντιάζει με πιστούς σε εκκλησία της Λουκέρνης [BINTEO]
- Σοκ στις ΗΠΑ: Στις αντρικές τουαλέτες θα κάνει τα τσίσα του ο πρώτος τρανς βουλευτής
- Διαγραφή Σαμαρά
Η περιπέτεια της αναζήτησης έχει ευτυχή κατάληξη μόνον μέσω της απόρριψης. Σε κάθε περίπτωση πάντως ο μοναδικός τρόπος ωρίμανσης ενός άνδρα είναι δια μέσω της επιδίωξης ανάληψης ευθυνών. Αυτός είναι και ο συμβολισμός στον μύθο του Ηρακλή όταν είχε να επιλέξει μεταξύ της δύσκολου δρόμου της αρετής και του εύκολου δρόμου που του προσέφερε η κακία. Αρετή είναι η ευθύνη.
