Άραγε ποιος ήξερε πόσο βαρύ είναι το να είσαι Πατέρας; Τι σημαίνει να είσαι εκεί πάντα διπλά σε όλους τους και πάντα να είσαι εκείνος που θα γίνεις το σκαλί τους για να πετάξουν μακριά στον δικό τους κόσμο. Άλλα θα είσαι και πάντα αυτός που θα τους σκεπάσεις απέναντι σε κάθε κίνδυνο. Μάλλον κάνεις μας δεν τα ξέρει όλα αυτά μέχρι να πάρει αγκαλιά σε κάποιο μαιευτήριο εκείνο το πλασματάκι που με το ζόρι χωράει στα χεριά του.

Εκείνη την στιγμή ξεκινά ένα νέο ταξίδι μοναδικό για τον καθένα μας.
Σε αυτό το ταξίδι έχεις να αντιμετωπίσεις τους δικούς σου Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, αυτούς που σε έχουν σημαδέψει και εσένα από παιδί. Τότε είναι που πρέπει να φανείς δυνατός και δεμένος στο κατάρτι της καθημερινότητα να μην ξεγελαστείς από την ευημερία της. Αλλά να βλέπεις πάντα τον προορισμό σου και ας μην είναι η δικιά σου Ιθάκη, αλλά η δικιά τους.

Τι γίνετε όμως όταν εκτός από πατέρας είσαι και αυτός που πρέπει να είσαι εκεί για όλους τους άλλους;

Τι γίνετε όταν το καθήκον σου σαν ένστολος έρχεται σε αντίθεση στο καθήκον σου σαν πατέρας; Αυτήν την ερώτηση δεν έχει καταφέρει κανείς να την απαντήσει μέχρι και σήμερα. Βλέπετε εκείνη την ώρα το καθήκον απέναντι στο σύνολο συνήθως υπερτερεί ενστικτωδώς έναντι του καθήκοντος απέναντι στην οικογένεια σου και κάθε μορφή λογικής. Πάμπολλα τα παραδείγματα αυτοθυσίας από αστυνομικούς, πυροσβέστες και στρατιωτικούς και μάλιστα καθημερινά, άλλοι σε μικρά περιστατικά και άλλοι σε συμβάντα ευρείας κλίμακας. Πάμε να δούμε μερικούς τετοιους ξεχωριστούς Πατεράδες.

Την Πέμπτη 12 Απριλίου 2018 ο Γιώργος Μπαλταδώρος έχασε τη ζωή του, όταν το μονοθέσιο αεροσκάφος Mirage 2000-5 της Πολεμικής Αεροπορίας κατέπεσε, εννέα μίλια βορειοανατολικά της Σκύρου. Ο Σμηναγός Μπαλταδώρος άφησε πίσω του δυο παιδιά και θυσιάστηκε στον ακήρυχτο πόλεμο των ουρανών του Αιγαίου.

Στις 23 Ιουλίου του 2018 στην πατρίδα μας συντελέστηκε μια τεράστια τραγωδία. Η καταστροφική πυρκαγιά που είχε εκδηλωθεί νωρίτερα στους πρόποδες την Πεντέλης κατέκαυσε την περιοχή Μάτι και στοίχισε την ζωή σε 102 ανθρώπους, αφήνοντας παράλληλα εκατοντάδες άστεγους. Το νεότερο θύμα αυτής της τραγωδίας ήταν το 6 μηνών βρέφος του Ανδρέα Δημητρίου. Ο πατέρας του άτυχου βρέφους είναι στέλεχος του Πυροσβεστικου Σώματος και με το ξέσπασμα της πυρκαγιάς άφησε την οικογένεια του και έσπευσε στην υπηρεσία. Ο άτυχος πατέρας πάλευε με της φλόγες όταν έμαθε ότι το βρέφος του και η σύζυγος του νοσηλευόταν στο νοσοκομείο οπού και κατέληξαν στις επόμενες ώρες.

Αυτός είναι ο Βοηθός Σερίφης Bob Goerlitz ο οποίος επί αμέτρητες ώρες βοηθούσε τα θύματα του τυφώνα Harvey που είχε χτυπήσει το Τέξας τον Σεπτέμβριο του 2016 μέχρι που κατέρρευσε από την εξάντληση. Ο Bob Gaerlitz αν και πατέρας ο ίδιος, θυσιάστηκε για το κοινό καλό μη ξέροντας το τι συνέβαινε εκείνες τις κρίσιμες ώρες στην οικογένεια του.

Τέλος, σε τούτη την μικρή λίστα δεν μπορώ να μην θυμηθώ τον Παύλο Μελά που θυσιάστηκε για τον Μακεδονικό αγώνα. Ο Παύλος Μελάς ήταν πατέρας δυο παιδιών, του Μιχάλη και της Ζωής. Ο Μελάς είχε μεγάλη αδυναμία στα παιδιά του αν και στο τέλος τα άφησε για να εκτελέσει το καθ’ηκον του προς την πατρίδα. Απόδειξη αυτής του της αγάπης είναι και το ψευδώνυμο που είχε ο ίδιος στον Μακεδονικό αγώνα, Μίκης Ζέζας, που προέρχεται από τα χαϊδευτικά ονόματα των παιδιών του.

Τέτοιοι πατεράδες υπάρχουν χιλιάδες καθημερινά διπλά μας που θυσιάζουν την ζωή του για όλους μας.