Στις 25 Μαΐου 1823, ο τουρκικός στόλος επιτίθεται στην Κάρυστο. Οι 4000 άνδρες που αποβιβάστηκαν στη νότια Εύβοια, διέλυσαν το στρατόπεδο του Κριεζιώτη, που είχε στηθεί έξω από το κάστρο της Καρύστου και ξεχύθηκαν στην ύπαιθρο καίγοντας τα Ρωμέικα χωριά, σκοτώνοντας τους άνδρες, αρπάζοντας τα παιδιά και βιάζοντας τις γυναίκες. Ο Τομαράς και ο Καμπιώτης, που με τα λιγοστά παλληκάρια τους πρόβαλαν αντίσταση στους μουσουλμάνους, ενώ υποχωρούσαν προς την Κύμη, βρήκαν τον θάνατο.
Εν ώ δε η ελληνική κυβέρνησις κατεγίνετο σχεδιάζουσα τα της εκστρατείας, ο εχθρικός στόλος εκ 15 φρεγατών, 13 κορβεττών, 12 βρικίων και 40 φορτηγών, εξέπλευσε του Ελλησπόντου υπό τον Χουσρέφην την 11 Μαΐου, και παραλαβών κατά τα Μοσχονήσια και τον Τσεσμέν δεκακισχιλίους ασιανούς, και ακολουθούμενος υπό του αλγερινού στολίσκου, ον συνήντησεν έξωθεν Χίου και Μιτυλήνης, έρριψε την 23 άγκυραν έμπροσθεν της Καρύστου.
Οι κάτοικοι της Ευβοίας χριστιανοί, αφ’ ού ανεχώρησαν εκείθεν οι Αρειοπαγίται, εσύστησαν τοπικήν διοίκησιν και διετήρουν και δύο στρατόπεδα, οι μεν του βορείου μέρους υπό τον Διαμαντήν εις πολιορκίαν της Χαλκίδος, οι δε του ανατολικού υπό τον Κριεζώτην εις πολιορκίαν της Καρύστου. Ο οπλαρχηγός ούτος εμπόδισε τας συχνάς και ακωλύτους των εν τω φρουρίω της Καρύστου εξόδους, συνήψε την 5 Μαΐου μάχην τρεις ώρας μακράν αυτής κατά το Βατίσι, ενίκησε, και έστειλε 50 κεφαλάς εις Αθήνας και 3 αιχμαλώτους, ους οι Αθηναίοι λιθοβολούντες εθανάτωσαν. Έκτοτε οι εχθροί εκλείσθησαν εν τω φρουρίω, και πάσχοντες σιτοδείαν εκινδύνευαν να παραδοθώσιν. Αλλ’ ο φανείς στόλος απήλλαξεν αυτούς των δεινών και εματαίωσε τους αγώνας του Κριεζώτη· διότι τετρακισχίλιοι αποβιβασθέντες διέλυσαν διά της συνδρομής των εν τω φρουρίω το ελληνικόν στρατόπεδον, έδωκαν τοις εν αυτώ τροφάς, και οι μεν διεσπάρησαν διά ξηράς εις τα χωρία, οι δε περιέπλεαν τα παράλια καίοντες, φονεύοντες και αιχμαλωτίζοντες. Εστάλησαν δε και επί 14 φορτηγών προς τους εν τη Χαλκίδι τροφαί και πολεμεφόδια, αλλά το υπό τον Διαμαντήν στρατόπεδον διέμεινεν αδιάλυτον.
Ο δε στόλος, εκτελέσας ό,τι εσκόπευε, διέπλευσεν ησύχως τον μεταξύ Ύδρας και Πελοποννήσου πορθμόν, ανεκώχευσεν έξωθεν της Κορώνης και Μοθώνης, επεσίτισε τα φρούρια εκείνα, και αφ’ ού απεκόπη μία μοίρα και έπλευσε προς την Κρήτην.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ
