Τα αισθήματα που έχω απέναντι στους Αμερικάνους είναι ιδιαίτερα φιλικά, και έχω βαθύ θαυμασμό για πολλά επιτεύγματά τους σε θέματα δημοκρατίας, τεχνολογίας και πολιτισμού. Αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι στην διεθνή «συνοικία» που ζούμε, η Ελλάδα είναι ένας μικρομεσαίος ένοικος, με τις ΗΠΑ να αποτελούν τον πάμπλουτο και επιτυχημένο γείτονα όπου πολλές φορές μεγαλόκαρδα έχει βοηθήσει την χώρα μας (σχέδιο Μάρσαλ).
Όμως υπάρχουν και κάποιες ατυχείς στιγμές μας στην κοινή μας συνύπαρξη σε αυτό τον πλανήτη. Όταν ο ισχυρός γείτονας αρχίζει πέρα από τις αγαθοεργίες που κάνει προς την παγκόσμια κοινότητα, να έχει άποψη και για το πως κουμαντάρεις ως οικογενειάρχης το σπίτι σου, ή θέλει να εκφέρει γνώμη για πως λειτουργείτε εντός της οικογένειάς σου με ιδιαίτερα παρεμβατικό και χειριστικό τρόπο, τότε οι σχέσεις γειτνίασης διαταράσσονται αφού κανείς στην πατρίδα μας δεν θεωρεί ότι αποτελούμε την 51η πολιτεία των ΗΠΑ όπου η Πρεσβεία έχει τον ρόλο του τοπικού τοποτηρητή.
Δεν θα αναλύσω παλαιά γεγονότα του παρελθόντος όπου κάπως έχουν μετριαστεί, όπως αυτό με την συγγνώμη του Μπιλ Κλίντον προς τους Έλληνες το 1999, για την παρέμβαση των ΗΠΑ στα αντιδημοκρατικά χρόνια της εφταετίας 1967-1974.
Η έντονη παρεμβατικότητα άρχισε με την θητεία Τζέφρι Πάιατ όπου είχε πάμπολλες συναντήσεις τόσο στο Μέγαρο Μαξίμου το 2017 με τον Τσίπρα όσο και στην οδό Πειραιώς με τον Μητσοτάκη για την Συνθήκη των Πρεσπών, αλλά κορυφώθηκε με ένα πραγματικό ευρηματικό τρόπο, όπου στελέχη μεγάλων κομμάτων πηγαίνανε για «διακοπές» στις ΗΠΑ, και γυρνάγανε «αναμορφωμένοι» στην Ελλάδα, λες και περάσανε κάποιου είδους σχολείου.
Με τελευταίο φαινόμενο αυτό του Τσίπρα. Αντί να προτιμήσει να επισκεφτεί μετά την απόσυρσή του από την ενεργή πολιτική σκηνή την κομμουνιστική Κούβα ή την σοσιαλιστική Βενεζουέλα, κάνει πολύμηνες διακοπές στις ΗΠΑ. Από εκεί, μας πρότεινε με έμμεσο τρόπο τον αμερικανοτραφή Κασσελάκη ως πουλέν του, για νέο αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Έναν άνθρωπο βαθύτατα συστημικό (ενάντια στον ριζοσπαστισμό του κόμματος), ο οποίος ήταν δίπλα στον Πρόεδρο Μπάιντεν σε πολιτικά του επιτελεία.
- Διαγραφή Σαμαρά
- Θρίαμβος Τραμπ
- Οχι, δεν είναι ο Δένδιας υπεύθυνος για την μείωση κυριαρχίας στο Αιγαίο – Είναι όλοι τους
Από τις πορείες ενάντια στην Αμερικάνικη Πρεσβεία, μέχρι να προτείνεις ελληνοαμερικάνο εκλεκτό των ΗΠΑ για επόμενο πρωθυπουργό στην Ελλάδα «ένα τσιγάρο δρόμος» όπως λέμε λαϊκά στην χώρα μας. Αναρωτιέμαι ειλικρινά πως δεν υπάρχει μαζική αντίδραση εντός του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε τέτοιες προσπάθειες χειραγώγησης και «απονομής αρχηγικού δαχτυλιδιού» στον Κασσελάκη από τον Τσίπρα, με τόσο εξόφθαλμο και αυθάδη τρόπο που μηδενίζει κάθε ιδεολογική αξία της Αριστεράς.
