Το δράμα των “κατατρεγμένων”

…και ο μισελληνισμός του Αντώνη Λιάκου.

Λυπάμαι και ντρέπομαι πάρα πολύ για το ότι υπάρχουν άνθρωποι που με τα λόγια και τις πράξεις τους μισούν ξεκάθαρα την Ελλάδα. Λες και δε ζουν εδώ, δεν τρέφονται από κάθε τί Ελληνικό.

Ένας από αυτούς, συνταγμένος με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο ιστορικός Αντώνης Λιάκος, έγραψε με περισσό θράσος στη σελίδα του στο Facebook ότι αν ήταν 16-17 ετών, θα έβαζε κι αυτός φωτιά στη Μόρια. Ζήτησε επίσης «να μην αφήσουμε ανυπεράσπιστους τους Αφγανούς νεαρούς πρόσφυγες» και να «οργανώσουμε τη νομική τους υπεράσπιση».

Αν ήμουν 16-17 χρονώ, είχα περάσει από χίλια μύρια κύματα για να φτάσω σε ευρωπαϊκή γη της επαγγελίας και βρισκόμουν…

Posted by Antonis Liakos on Wednesday, September 16, 2020

Μίλησε επίσης για «ευρωπαϊκή γη της επαγγελίας».

Ώπα, μπάστα λίγο.

Ποια «ευρωπαϊκή γη της επαγγελίας»;

Εδώ εμείς οι Έλληνες και δεν μπορούμε να βρούμε μια δουλειά της προκοπής για να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Οι μισθοί και τα επιδόματα είναι της πείνας. Και τα νέα παιδιά μας αναγκάζονται να βρουν δουλειά σε άλλη χώρα με ικανοποιητικούς μισθούς και ένα επίπεδο διαβίωσης πάνω από το μέτριο.

Και προσέξτε: Κανένα από αυτά τα παιδιά δε μπήκε παράνομα στη χώρα που τα φιλοξενεί. Κανένα δε σκότωσε, δεν έκλεψε, δε βίασε, δε βανδάλισε. Όλα έχουν σεβαστεί τους νόμους και τους κανόνες της κάθε χώρας. Άγραφους και μη.

Στις μουσουλμανικές χώρες δε, όπως στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, οι Έλληνες σεβόμενοι ότι οι γηγενείς εκεί δεν τρώνε χοιρινό και δεν πίνουν αλκοόλ, τα έχουν αποκλείσει από τη διατροφή τους.

Όμως αυτά είναι ψιλά γράμματα, μάλλον…

Και για να λέει έτσι ο κυρ- Αντώνης, προφανώς και ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ (not) τα χρήματα που παίρνουν από τα ΑΤΜ χωρίς να δουλεύουν, και που τα δικαιούμαστε εμείς που δουλεύουμε σαν τα σκυλιά για να συντηρήσουμε τα δικά μας σπίτια.

Προφανώς πρέπει να κάνουμε τα στραβά μάτια, να τους χαϊδέψουμε το κεφάλι, και να πούμε «χαλάλι οι φωτιές, τις άναψαν για να ζεσταθούν τα κακόμοιρα…»

Και ασφαλώς να τους πάμε σε διαμερίσματα στην ενδοχώρα, με τους μισθούς τους να πέφτουν βρέξει – χιονίσει χωρίς να δουλεύουν, για να έρθουν καινούργιοι να κατοικήσουν στις δομές. Αφού βεβαίως έχουν… θαλασσοδαρθεί τρυπώντας τις βάρκες τους λιγοστά μέτρα από την ακτή για να τους περισυλλέξει το Λιμενικό…

Και στην τελική, ατυχήματα γίνονται. Μια σκηνή, ένα σπίτι, μπορεί κάλλιστα να καεί… Μια πατάτα να τηγανίσεις στο καυτό λάδι, λίγο να μην προσέξεις, έγινε η ζημιά.

Εσύ φταις;

Όχι.

Ο Έλληνας «νοικοκυραίος – φασίστας – ρατσιστής» φταίει, που δεν προνόησε να έχει πάρει τις αναγκαίες προφυλάξεις για να μην του καεί το σπίτι… που του ανήκει… ή η δημόσια περιουσία για την οποία σκάει παράδες μέσω φόρων…

Αναρωτιέμαι τί έχει να γίνει όταν έρθουν οι 1.000.000 + μετανάστες που διακαώς επιθυμεί ο κυρ-Αντώνης (και οι συν αυτώ), σύμφωνα με δήλωση που είχε κάνει κάποια στιγμή πριν τις εκλογές του 2019.

Φανταστείτε σκηνικά: Απλήρωτα τα πάντα. Από νοίκια μέχρι εισφορές, με τις ευλογίες των Μ.Κ.Ο.

Ζημιές παντού. Εκκλησίες βανδαλισμένες. Τζαμιά σε ανέγερση. Ασούρα (Ψάξτε το, όσοι θέλετε. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον για εσάς.).

Πορείες για το δίκιο του Αφρο-Ασιάτη «κατατρεγμένου πρόσφυγα» από «πόλεμο».

Γάμοι ανηλίκων κοριτσιών με ενηλίκους έως γηραιούς συγγενείς ή όχι (μούγκα οι φεμινίστριες εδώ).

Ζώα παντός είδους, σφαγμένα προς βρώση (μούγκα οι βίγκανς εδώ).

Κι εμείς οι Έλληνες (και μόνο εμείς), κλειδαμπαρωμένοι στα σπίτια μας υπό το φόβο ενός ιού, με απαραίτητο αξεσουάρ μια μάσκα αν θελήσουμε να βγούμε, και με απαγορεύσεις τύπου «μην αγκαλιάζεις τα παιδιά σου για να μην κολλήσεις τους γονείς σου», «μη διασκεδάζεις», μη… μη… μη…

Το τελευταίο στάδιο θα είναι να ανοίξουμε λάκκους και να χωθούμε μέσα αυτοβούλως… Μέχρι να πάψουμε να αναπνέουμε…

Αυτά και σίγουρα κι άλλα πολλά που δε χωράνε σ’ ένα κείμενο, ονειρεύεται ο κυρ- Αντώνης (και οι συν αυτώ) όταν λέει ότι δεν πρέπει να αφήσουμε τους εμπρηστές στα χέρια του Χρυσοχοΐδη και ότι πρέπει να οργανώσουμε τη νομική τους υπεράσπιση.

Το κουτί της Πανδώρας (στη μυθολογία πάντα) μπορεί να έκρυβε όλα τα δεινά για  τους ανθρώπους, αλλά έκρυβε και την ελπίδα.

Ευχόμαστε λοιπόν όλοι, έστω και με πενιχρά μέσα, ότι θα εμφυσήσουμε μια ελπίδα στις καρδιές.

Την ελπίδα ότι στο τέλος τα Έθνη, τα ήθη και τα έθιμα της κάθε Πατρίδας, θα νικήσουν.

Ότι όλοι όσοι δε θέλουν να εναρμονιστούν με ό,τι σημαίνει το όνομα «ΕΛΛΑΔΑ», θα γυρίσουν στις χώρες τους ασφαλείς ή θα πάνε στη χώρα της επιλογής τους. Μόνιμα. Και τα Σύνορα θα είναι πιο ισχυρά από ποτέ.

Περισσότερα απο

Lady M

Είμαστε

ΠΑΝΤΟΥ