Πήρα αφορμή από μια καλή μου φίλη και γράφω αυτό το κείμενο. Συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις της, γιατί είναι από τις πιο ισορροπημένες γυναίκες που έχω συναντήσει.

Αγόρι βλέπει κορίτσι. Και αντίστροφα. Έρχεται ο κεραυνοβόλος έρωτας στο δόξα πατρί. Τις περισσότερες φορές.

Κάποιες φορές, έρχεται πολύ αργότερα. Κάτω από το μανδύα της φιλίας.

Κορίτσι κολακεύεται, ερωτεύεται επίσης. Και αντίστροφα ξανά.

Αν ο έρωτας είναι λίγος ή πολύς, θα το δούμε στη συνέχεια.

Αποφασίζουν αυτά τα δύο (μικρά ή μεγάλα) παιδιά να κάνουν σχέση σοβαρή. Που να φτάνει μέχρι το γάμο και την απόκτηση δικών τους παιδιών.

Τα πάντα μοιάζουν ειδυλλιακά. Στην αρχή.

Μετά από κάποιον καιρό σχέσης ή γάμου, συχνά μπαίνει στο μυαλό του ενός από τους δύο το ζιζάνιο της αμφιβολίας. Πλανάται στον αέρα μία απομάκρυνση, μία ψυχρότητα. Ένα μυστικό που γίνεται πολλά, ένα ψέμα που γίνεται πολλά.

Τηλεφωνήματα μέσα στο μπάνιο με τις ώρες. Το «έτερον ήμισυ» δεν μπορεί να σε βρει, σε χάνει. [Και όχι, κυρίες και κύριοι, δεν υπάρχει θέμα δυσκοιλιότητας. Στη… δύσκολη ώρα, δεν είναι κανείς μας πάνω από το κινητό, έλεος κάπου!]

Βόλτες με φίλους ή φίλες με τις ώρες… Και οι φίλοι ή οι φίλες να παίρνουν τηλέφωνο και να τον/την ψάχνουν στο σπίτι…

Αυτά, βέβαια μπορεί να συμβούν και με μία νέα γνωριμία, έτσι;

Σ’ αυτό το κείμενο όμως θα εστιάσουμε στις πρώην σχέσεις.

Τι κάνουμε; Πώς διαχειριζόμαστε μία κατάσταση στην οποία ο άνθρωπός μας έλκεται ξανά από την ζωή που είχε πριν από εμάς;

Πρώτα απ’ όλα, το σίγουρο είναι ένα:

Όταν η πρώην ή ο πρώην «απειλεί» τη νυν σχέση ή το γάμο, αυτό σημαίνει ότι η νυν σχέση ή ο γάμος έχει ένα κενό.

Σ’ αυτή λοιπόν την περίπτωση, αυτός ή αυτή που επέτρεψε στη σχέση ή το γάμο να απειληθεί, πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του / της και να πάψει ή τον / την πρώην ή τη νυν σχέση ή το γάμο.

Δε χρειάζονται υστερίες, ούτε απαγορεύσεις σε αυτά τα θέματα.

Μόνο να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις.

Ως εκ τούτου λοιπόν, δεν είναι τίποτε καταδικαστέο.

Γιατί είτε έχει έρθει το τέλος του γάμου ή της σχέσης, είτε το τέλος του/της πρώην.

Αν αγαπάς τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου και θέλεις να κλείσεις το κενό που υπάρχει στη σχέση ή το γάμο, μόνος σου / μόνη σου θα απομακρύνεις αυτόν που «κάλεσες» είτε ασυνείδητα, είτε ενσυνείδητα.

Κανείς δεν μπορεί να κρατήσει κανέναν με το ζόρι.

Ούτε εάν στην εικόνα υπάρχουν παιδιά.

[Ίσα – ίσα που τα παιδιά είναι πιο ευτυχισμένα εάν οι γονείς συνεργάζονται αρμονικά για το «ευ ζειν» τους, ακόμα κι αν εκείνοι δεν βρίσκονται πλέον στο ίδιο σπίτι].

Ο Άλλος, η Άλλη, πρέπει να επιθυμεί μόνος του / μόνη της να ξαναφτιάξει το γάμο του/της ή τη σχέση του /της και να ξαναστεριώσει το σπίτι του/της.

Δε γίνεται τίποτε μέσω εκβιασμού.

Ούτε καν αν στο παρελθόν είχες στ’ αλήθεια κλέψει όλες τις καρδιές που είχες βάλει στόχο.

Αυτό που καταφέρνεις μόνο είναι να γίνεις μισητός / μισητή από τη γυναίκα ή τον άντρα που κάποτε σε είχε ερωτευτεί και αγαπήσει όσο τίποτε σε αυτόν τον κόσμο.

• 
  Απαγόρευσαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά της Συμφωνίας Πρεσπών για να μη χαλάσουν το… πάρτι του Τσίπρα
• 
  Πρώην διευθύντρια “διαφορετικότητας” του Facebook έφαγε ένα χρόνο φυλακής για κάθε εκατομμύριο από τα 5 που απαλλοτρίωσε
• 
  Warhammer 40K: Η Games Workshop ανακοίνωσε τους θηλυκούς Custodians

Αν -ό μη γένοιτο- παίζεται διπλό παιχνίδι από τον έναν από τους δύο συζύγους, τότε καλούμαστε εμείς να αλλάξουμε πορεία στο καράβι και να φύγουμε από τη σχέση ή το γάμο.

Αφού τα πράγματα είναι απλά, γιατί τα κάνουμε δύσκολα;

Για το δράμα, θα μου πείτε.

Ζούμε για το δράμα…