Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα υπήρξε η μεγάλη ηρωίδα του ’21. Ήταν από τις λίγες γυναίκες που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στον Απελευθερωτικό Αγώνα. 193 χρόνια μετά τον θάνατό της το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας της απένειμε το βαθμό του Υποναυάρχου, τον Πολεμικό Σταυρό Α’ Τάξεως και το Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων. Ήταν κόρη του Υδραίου πλοίαρχου Σταυριαννού Πινότση και της Σκεύως (Παρασκευής) Κοκκίνη.
Γεννήθηκε πάνω στο βρώμικο πάτωμα των φυλακών της Κωνσταντινούπολης, στις 11 Μαΐου 1771.
Ο πατέρας της, συμμετείχε ενεργά στην επανάσταση της Πελοποννήσου, το 1769-1770, κατά την περίοδο των Ορλοφικών. Μετά το άδοξο τέλος της επανάστασης, ο πλοίαρχος Πινότσης κρύφτηκε, για να αποφύγει τη σύλληψη. Αφού πέρασε ο καιρός, και οι Τούρκοι έπαψαν να τον αναζητούν, αλλά δεν πείραξαν και την οικογένεια του, άρχισε ξανά τις εμπορικές του δραστηριότητες και τα ταξίδια. Σε ένα από αυτά, την άνοιξη του 1771 βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Εκεί, οι Τούρκοι τον συνέλαβαν και τον έριξαν στις φυλακές. Τον βασάνισαν επανειλημμένα, για να ομολογήσει την συμμετοχή του στην ανταρσία και από τα φρικτά βασανιστήρια, έπεσε βαριά άρρωστος. Η γυναίκα του Σκεύω, ετοιμόγεννη, αποφάσισε να πάει στην Κωνσταντινούπολη να ελευθερώσει τον άντρα της, αφού πρώτα πούλησε μέρος της περιουσίας της. Κατόρθωσε να εξασφαλίσει την άδεια να τον επισκέπτεται και να μένει κοντά του. Μέσα στη φυλακή, ένιωσε τους πρώτους πόνους του τοκετού, από την συγκίνηση και την κούραση.
Γέννησε την ηρωίδα, έχοντας για «μαμές», τον συγκρατούμενο του συζύγου της, τον μανιάτη καπετάνιο Παναγιώτη Μούρτζινο, και τον Τούρκο δεσμοφύλακα. Η νεογέννητη, βαπτίστηκε μέσα στη φυλακή από τον Μούρτζινο, που της έδωσε το όνομα την μητέρας του, Λασκαρίνα. Μια άλλη εκδοχή της γέννησης της μικρής Λασκαρίνας, ήταν ότι η Σκεύω, συνόδευσε τον σύζυγο της στο ταξίδι του στην Κωνσταντινούπολη και η Λασκαρίνα γεννήθηκε εκεί πριν από τη σύλληψη του από τους Τούρκους και το θάνατο του.
Στα 17 της χρόνια έκανε τον πρώτο της γάμο με τον Σπετσιώτη ναυτικό Δημήτριο Γιάννουζα, ο οποίος σκοτώθηκε από Αλγερινούς πειρατές. Σε ηλικία 30 ετών έκανε δεύτερο γάμο με τον Σπετσιώτη πλοίαρχο Δημήτριο Μπούμπουλη, ο οποίος σκοτώθηκε επίσης 11 χρόνια μετά, σε ναυμαχία με πολεμικά πλοία της Γαλλίας.
Οι Σπετσιώτες εκείνη την εποχή, γρήγορα ξέχασαν το «Λασκαρίνα» και υιοθέτησαν το «Μπουμπουλίνα», με το οποίο έμεινε στην ιστορία.
Έχοντας επιχειρηματικό μυαλό, και με τη σωστή διαχείριση κατάφερε να αυξήσει την περιουσία της. Έγινε μέτοχος σε διάφορα σπετσιώτικα πλοία και αργότερα ναυπήγησε και τρία δικά της. Το ένα από αυτά, ήταν το περίφημο «Αγαμέμνων», το πρώτο και μεγαλύτερο πλοίο, κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821.
Όταν ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση, είχε σχηματίσει δικό της εκστρατευτικό σώμα από Σπετσιώτες, τους οποίους αποκαλούσε «γενναία μου παλικάρια». Είχε αναλάβει να αρματώνει, να συντηρεί και να πληρώνει τον στρατό αυτό μόνη της, όπως έκανε και με τα πλοία της και τα πληρώματά τους, κάτι που συνεχίστηκε επί σειρά ετών και την έκανε να ξοδέψει πολλά χρήματα για να καταφέρει να περικυκλώσει τα τουρκικά οχυρά, το Ναύπλιο και την Τρίπολη. Έτσι τα δύο πρώτα χρόνια της επανάστασης είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία.
Μετά την κατάληψη του Ναυπλίου από τους Έλληνες στις 30 Νοεμβρίου 1822, το νεοσύστατο κράτος της έδωσε κλήρο στην πόλη ως ανταμοιβή για την προσφορά της στο έθνος και η Μπουμπουλίνα εγκαταστάθηκε εκεί. Αντέδρασε όμως στη φυλάκιση του Κολοκοτρώνη και κρίθηκε επικίνδυνη από την Κυβέρνηση συνελήφθη, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στις Σπέτσες χάνοντας τον κλήρο γης που το κράτος της είχε παραχωρήσει στο Ναύπλιο.
Στις 12 Φεβρουαρίου 1825 ο Αιγύπτιος ναύαρχος Ιμπραήμ Πασάς με έναν τουρκοαιγυπτιακό στόλο, αποβιβάζεται στο λιμάνι της Πύλου στην Πελοπόννησο με 4.400 άντρες, σε μια τελευταία προσπάθεια να σταματήσει την επανάσταση. Η Μπουμπουλίνα, παραμερίζοντας την δυσαρέσκειά της για τους πολιτικούς και καθοδηγούμενη μόνο από την φιλοπατρία της, άρχισε να προετοιμάζεται για νέες μάχες όταν έρχεται το άδοξο τέλος της, στις 22 Μαΐου 1825.
Ο μικρότερος γιος της από τον πρώτο της γάμο, ερωτεύεται την κόρη της πολύ πλούσιας οικογένειας των Κουτσαίων στις Σπέτσες. Οι Κουτσαίοι ήταν πρόκριτοι των Σπετσών, οι οποίοι όμως δεν ήθελαν τον γάμο μεταξύ των δύο οικογενειών διότι η Μπουμπουλίνα είχε ξοδέψει πια την τεράστια περιουσία της.
Οι δύο νέοι όμως αγαπιούνται, κλέβονται και πηγαίνουν στο σπίτι του πρώτου άντρα της Μπουμπουλίνας, του Δημητρίου Γιάννουζα. Η Μπουμπουλίνα μαθαίνει το γεγονός και πάει και αυτή στο σπίτι να δει τι γίνεται, λίγο αργότερα καταφθάνουν και οι Κουτσαίοι πολύ εξαγριωμένοι με την απαγωγή, την οποία θεώρησαν μεγάλη προσβολή σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής. Κατά την διάρκεια μιας πάρα πολύ μεγάλης λογομαχίας μεταξύ Μπουμπουλίνας και Κουτσαίων, o Ιωάννης Κούτσης πυροβολεί την Μπουμπουλίνα το βόλι την πετυχαίνει στο μέτωπο και την αφήνει αμέσως νεκρή.
Έτσι η Μπουμπουλίνα, που αφιέρωσε όλη της τη ζωή για την απελευθέρωση του έθνους της, σκοτώθηκε άδοξα σε μια συμπλοκή. Οι Ρώσοι μετά τον θάνατό της, της απένειμαν τον τίτλο της «Ναυάρχου», έναν τίτλο με παγκόσμια μοναδικότητα για τις γυναίκες.
ΑΘΑΝΑΤΗ!
