Ανάμεσα στα πλείστα όσα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και να παλέψουμε κάθε μέρα για μια αξιοπρεπή επιβίωση, έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία (τί πιο σύνηθες, θα πούμε) μια σαχλή φωτογράφιση της έντεχνης τραγουδίστριας Νατάσσας Μποφίλιου, η οποία πόζαρε ως Carrie Bradshaw από τα Lidl στους δρόμους του Λονδίνου.
Επειδή και η υπόθεση αυτή θα απασχολήσει για αρκετές μέρες το 5% του εγκεφάλου μας, πάμε να προσπαθήσουμε να διαβάσουμε “ανάμεσα στις γραμμές”.
Για εμάς, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα που η Μποφίλιου φόρεσε και φωτογραφήθηκε με γκλαμουράτα ρούχα [grunge / gypset look] και λουσάτα αξεσουάρ όπως η τσάντα Trussardi, και απέφυγε το στυλ στρατιωτικό αμπέχωνο / ταγάρι / άρβυλα ή ρωμαϊκά σανδάλια. Ίσα – ίσα , που έδειξε πόσο όμορφο είναι να φοράς καθαρά και ωραία ρούχα και να έχεις πλυθεί. Θα μπορούσαν πάρα πολλοί ιδεολογικοί της σύντροφοι να παραδειγματιστούν και να δοκιμάσουν να πλυθούν και να αρωματιστούν, για αρχή.
Η Μποφίλιου όμως, απλά προσαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες της. Και τις ανάγκες της τσέπης της. Και όχι με τις ανάγκες του πλήθους (ενίοτε και εσμού) που την ακολουθεί τυφλά, σχεδόν υπνωτισμένα. Χωρίς καμία κριτική σκέψη.
[Θα μου πείτε ίσως πως αν δεν υπάρχει κουκούτσι μυαλό, πώς να υπάρχει κριτική σκέψη, ή έστω υποψία σκέψης και λογικής; Και δίκιο θα έχετε…].
Επίσης ξεχνάει την «αγάπη» μεταξύ Στάλιν και Τρότσκι. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, που προς το παρόν αφορά μόνο εκείνη και το «παρεάκι» που έχει μαζέψει γύρω της.
[Ναι, εννοώ και τους υπνωτισμένους fans της…].
Επιστρέφοντας στην ανάγκη της Μποφίλιου , είναι ηλίου φαεινότερον πως καίγεται να μας πείσει πόσο κακός είναι ο καπιταλισμός και γιατί πρέπει να ζούμε φτωχικά. Ή επί το ορθότερον, σοσιαλκομμουνιστικά. Όπως ευαγγελίζονται και οι ιδεολογικοί της σύντροφοι.
Η ίδια όμως έχει το θράσος να απαιτεί από τους θαμώνες του εκάστοτε έντεχνο- μπουζουκο – στεκιού της 200€ το μπουκάλι. Σε συνεννόηση, βεβαίως, με το εκάστοτε «κακό» αφεντικό της.
Γι ‘ αυτό ασφαλώς ονειρεύεται διακαώς έναν κόσμο χωρίς αφεντικά. Για το πόπολο. Εκείνη δεν έχει ανάγκη. Εκείνη θα υποτάσσεται πάντα σε αφεντικά. Σε όποιον κουνάει το χρήμα, τον πυρήνα του καπιταλισμού μπροστά στο (ομολογουμένως όμορφο) πρόσωπό της.
Άλλωστε, μεταξύ άλλων συνηθειών της, τραγουδά με μικρόφωνο που της προσφέρει ο κακός καπιταλισμός.
Και όταν, για να την απολαύσουν, απαιτεί το προαναφερθέν ποσό από ανθρώπους που “πρέπει” να ζουν φτωχικά / σοσιαλκομμουνιστικά και να μην προκαλούν, ναι, τους κλέβει. Τυχοδιωκτικά, με το χαμόγελο στα χείλη, και χωρίς να το καταλάβουν.
Η ίδια έχει το θράσος να αγκαλιάζει σφιχτά τον καπιταλισμό με ακριβά ρούχα και πολυδάπανα ταξίδια. Τη στιγμή που μπροστά στο κοινό της (έχει εκπαιδευτεί να) υποκρίνεται πως τον μισεί και υψώνει και τη γροθιά της για να δείξει πως “είναι με τον άνθρωπο”.
Δε μας νοιάζει αν η κολεξιόν είναι της αδερφής της ή κάποιας φίλης της και προθυμοποιήθηκε να κάνει το μοντέλο, όπως λένε κάποιοι εν διατεταγμένη υπηρεσία για να ξυπνήσουν κύμα συμπάθειας για την αοιδό, και συμπαράστασης στο όλο σαχλό project .
Σημασία έχει να είναι συνεπής κάποιος με την ιδεολογία που θέλει να παρουσιάζει στον κόσμο που τον ακολουθεί. Αλλά τελικά, φαίνεται ότι ακόμα και η ιδεολογία στις περισσότερες περιπτώσεις είναι απλά “έπεα πτερόεντα, ατάκτως ερριμμένα”.
Λέει ότι θα ανέβει στο βουνό μαζί με τον ηγέτη που θα την εμπνεύσει, τη στιγμή που παθαίνει ίλιγγο στο παραμικρό επικλινές επίπεδο και σταματά στη μέση μία συναυλία της. Ή την ακυρώνει.
Προφανώς, δε βρήκε βολικό το South Kensington για το αντάρτικο. Το βρήκε πολύ flat. Επόμενη στάση, το πιθανότερο η Ολλανδία.
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η γενιά της δεν τα πάει καλά με τη γεωγραφία, αλλά τί πειράζει; Η πρόθεση μετράει. Σωστά;
Νατασσούλα, δώσε 5-10 νυχτοκάματά σου σε ανθρώπους που μένουν στη χώρα πάνω από 25 χρόνια… που μιλούν τη γλώσσα που έμαθες στο σχολείο, χωρίς ξενική προφορά… και πεινάνε, και κρυώνουν, και δεν έχουν πού να μείνουν και να κοιμηθούν γιατί οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών τους έχουν φτωχοποιήσει… και οι κυβερνώντες προτιμούν να δίνουν σπίτια σε ανθρώπους που έχουν μπουκάρει παράνομα στη χώρα…και παρασιτούν… και εγκληματούν…
Δείξε ότι είσαι πραγματικά “με τον άνθρωπο που δοκιμάζεται στ΄αλήθεια” και όχι μόνο στα λόγια.
Θα μου πεις, κάνεις συναυλίες. Που σου τις κανονίζει και πάλι ένα «κακό» αφεντικό. Και μέρος αυτών των εσόδων, το χαρίζεις. Αν βέβαια χρειαστεί.
Αυτό όμως, δεν αρκεί. Ο λογαριασμός σου στην τράπεζα συνεχίζει να γεμίζει από άλλες δραστηριότητές σου.
Καπιταλιστικές δραστηριότητες, επίτρεψέ μου να τονίσω. Από αυτές που όταν είσαι εντός των τειχών (κάνεις ότι) αποστρέφεσαι και παρακινείς και άλλους να κάνουν ακριβώς το ίδιο. Να τις αποστραφούν νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.
Όταν εμείς όμως σκάμε τις 200άρες για το “πρώτο τραπέζι πίστα” που θα έρθουμε να σε ακούσουμε, Νατασσούλα (όχι απαραίτητα η γράφουσα το παρόν κείμενο), η τσέπη μας ματώνει. Και θα αργήσει πάρα πολύ να ξαναγεμίσει.
Εσύ, στην ουσία, δε χάνεις τίποτα. Μόνο κερδίζεις. Φήμη, και άλλα πολλά, που ο άλλος εαυτός σου, αυτός που βγαίνει κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή, το είπαμε, τα μισεί. Ενώ Τρίτη, Πέμπτη και Σαββατοκύριακο τα απολαμβάνει σε διάφορες πρωτεύουσες χωρών.
[Τουλάχιστον ο σύντροφος Εκτοράκος, το βρώμικο χρήμα του μπαμπά του – το οποίο προέρχεται από φόνους, ληστείες και “ παράπλευρες” απώλειες- το σπαταλάει σε παραδείσους που συνάδουν με την ιδεολογία σας. Δεν παίρνεις κανένα μάθημα από’ κει; Να σε μάθει μπαλλίτσα; Ε; Σκέψου το λίγο.].
Ίσως λοιπόν, πρέπει και η δική σου τσέπη να ματώσει. Να δεις στην πράξη αν γίνονται αυτά που λες, με αέρα κοπανιστό και το μυαλό στην επιβίωση, Νατασσούλα.
Να αποκτήσεις επίγνωση των λεγομένων σου. Να φιλτράρεις τα λόγια σου και να αποκηρύξεις τις φαντασιώσεις για βία και ένοπλη επανάσταση που εκφράζεις ελεύθερα στη “Χούντα Κούλη”…
[Τώρα, πώς γίνεται να εκφράζει ο οποιοσδήποτε λόγο για προτροπή σε βία και ένοπλη επανάσταση σε μία Χούντα, και να μην τον χώνουν σε κανένα ανήλιαγο κρατητήριο για καμιά 50αριά χρόνια, δεν ξέρω…].
- Παπάρα σε χωριάτικη σαλάτα
- Αποχαιρέτα τους Ολυμπιακούς Αγώνες που χάνεις…
- Ντόναλντ Τραμπ: Ο ήρωας που μας αξίζει
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο πάντως, πολύ ωραίο outfit για να πάρει η Νατασσούλα τα όπλα, να βγει στην παρανομία και να ανατρέψει το πολίτευμα με το στανιό…
Να προσέχει μόνο, μην μπλέξει το boho – chic παλτό και η παντελόνα -που θα ζήλευε μέχρι και ο πατριαρχικός και macho SNIK– με τα γαϊδουράγκαθα, μέσα στη βροχή. Και της φύγει και το ρίμελ…
Εις το επανιδείν, μικρή, γλυκιά μου κρυφο-καπιτάλα…
Και καλές δουλειές.
