[Τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, είχα εμπνευστεί από τη γενναία στάση που επέδειξε ο ευρωβουλευτής της Ν.Δ. κ.κ. Στέλιος Κυμπουρόπουλος με το να υποστηρίξει με την ψήφο του τα δικαιώματα του αγέννητου παιδιού. Λίγη ώρα αργότερα, ανακάλεσε. Προφανώς δέχτηκε πιέσεις από το κόμμα του. Και η ανάκλησή του αυτή ήταν ό,τι χειρότερο έχει ακούσει ένας άνθρωπος με ευαισθησίες και ανθρωπιά. Είπε εν πολλοίς ότι στηρίζει το δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση αν τα παιδιά τους του μοιάζουν… Δε θα αναφερθώ στην κατάστασή του. Όσοι ασχολούμαστε έστω και επιφανειακά με την πολιτική, τον ξέρουμε. Θα επανέλθω σε αυτόν παρακάτω στο κείμενο αυτό.]
Η παραπάνω φράση («το σώμα μου είναι δικό μου και το κάνω ό,τι θέλω») ακούγεται τα τελευταία χρόνια από όλο και περισσότερες γυναίκες.
Σωστά.
Μόνο που η φράση «το κάνω ό,τι θέλω», είναι πρέπον να τοποθετηθεί στη σωστή της διάσταση.
Αν αυτοπροσδιοριστώ ως «θεά», το σώμα μου είναι ιερό. Είναι ο ναός μου. Και σα ναός, θέλω να είναι καθαρός. Μέσα κι έξω.
Δεν βεβηλώνω το σώμα μου λοιπόν. Δεν το ρυπαίνω με κανέναν τρόπο. Δε φτάνω στο σημείο να ξεριζώσω ένα κομμάτι από τη σάρκα μου και το αίμα από το αίμα μου σα να πρόκειται απλώς για μία αντιαισθητική κρεατοελιά που χαλάει το σύνολο του κορμιού μου.
Ούτε αφήνω το σεξ της μιας βραδιάς να επηρεάσει τόσο ριζικά και αναπάντεχα τη ζωή μου.
Για να μην μετανιώσω για τις συνέπειες που μπορεί να έχει αυτή η πράξη μου, έχω ενημερωθεί πλήρως για όλους τους τρόπους αντισύλληψης κι έχω επιλέξει αυτόν που θεωρώ ότι είναι ο πιο ακίνδυνος για την υγεία μου. Όλα αυτά βεβαίως, ΠΡΙΝ περάσω τη νύχτα με τον άγνωστο που μου γυάλισε, ή τέλος πάντων με το όποιο αντικείμενο του πόθου μου.
Πολλές γυναίκες έχουν την ατυχία να βιαστούν από άντρες που γνωρίζουν για μικρό ή για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το αποτέλεσμα είναι μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.
Ακόμη όμως και σε αυτήν την -απευκταία- περίπτωση, το έμβρυο – που είναι εν δυνάμει άνθρωπος με προτερήματα και δεξιότητες- έχει το δικαίωμα να ζήσει.
Είναι κατανοητό σε όλους μας ότι αυτό το δικαίωμα του εμβρύου να ζήσει, φέρνει στη μητέρα αισχρές αναμνήσεις, αφού η ζωή που μεγαλώνει μέσα της είναι προϊόν βιασμού.
Το κράτος όμως πρέπει να μεριμνά για περιπτώσεις σαν κι αυτές. Να παρέχει στη μητέρα όλες τις διευκολύνσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του τοκετού, και να βρίσκει θετές οικογένειες που λαχταρούν να το υιοθετήσουν και να του προσφέρουν την όμορφη ζωή που δικαιούται. Όπως όλα τα παιδιά. Όπως όλοι μας.
Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ περίπτωση που ΠΡΕΠΕΙ να νομιμοποιείται μία έκτρωση, είναι η περίπτωση που η εγκυμοσύνη επιφέρει σοβαρές βλάβες και κινδύνους στην υγεία της μητέρας. Και αυτό είναι κάθετο και αδιαπραγμάτευτο.
Ακούγονται πολλές φωνές που λένε ότι ο προγεννητικός έλεγχος που γίνεται τα τελευταία χρόνια μπορεί να δείξει ασθένειες ή χρόνιες παθήσεις που είναι πιθανό να αναπτύξει το παιδί στην πορεία της ζωής του. Αν αυτές οι χρόνιες παθήσεις ή οι ασθένειες είναι πολύ σοβαρές, οι περισσότερες γυναίκες φλερτάρουν με την ιδέα να τερματίσουν την κύηση, μην μπορώντας να σηκώσουν το βάρος ενός παιδιού «διαφορετικού» από τα υπόλοιπα, το οποίο χρειάζεται πολυδάπανες θεραπείες.
Σ’ αυτό το σημείο, πρέπει να υπενθυμίσω ότι υπάρχουν και παιδιά που αναπτύσσουν σοβαρές ασθένειες και χρόνιες παθήσεις ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΟΚΕΤΟ. Από λάθος του γιατρού. Που – για παράδειγμα- δεν έχει δώσει εντολή για έλεγχο του οξυγόνου στη θερμοκοιτίδα που πρέπει να μπει ένα 7μηνίτικο μωρό…
Αποτέλεσμα αυτής της αστοχίας του οξυγόνου, μπορεί να είναι σοβαρά προβλήματα στα εγκεφαλικά κύτταρα του μωρού, που μπορεί να επηρεάσουν από λίγο έως ολοκληρωτικά την όραση, την ακοή, την κίνηση σε άνω και κάτω άκρα, την ομιλία, και πολλά ακόμη που ο νους δε μπορεί να χωρέσει.
Πράγματα που ο προγεννητικός έλεγχος αδυνατεί να τα εντοπίσει…
Να υποθέσω λοιπόν ότι η θέση του κυρίου Κυμπουρόπουλου μετά την ανασκευή του, θα είναι η ευθανασία γι’ αυτούς τους ανθρώπους;
Όχι, κύριε Κυμπουρόπουλε. Η λύση δεν είναι αυτή.
Σε ένα ευνομούμενο κράτος, η ευθανασία δεν πρέπει να είναι η λύση για ανθρώπους που προορίζονται για να ζήσουν. Η λύση πρέπει να είναι κρατική. Και να βοηθά αυτά τα παιδιά να αναπτύξουν δεξιότητες, έτσι ώστε στο μέλλον να μπορέσουν να έχουν κοντά τους βοηθούς που θα τους επιτρέπουν να ζουν αξιοπρεπώς. Όπως ζείτε κι εσείς, κύριε Κυμπουρόπουλε. Με προσωπικούς βοηθούς. Κι έναν παχυλό μισθό που εξασφαλίζει το Κράτος που ζείτε για τις διάφορες εργασίες σας.
Αφήνοντας πίσω τον κύριο Κυμπουρόπουλο, η κάθε ζωή είναι πολύτιμη. Και η ζωή δεν έχει χρώμα. Δεν είναι καφέ, σοκολατί, μαύρη, κίτρινη, λευκή. Είναι ζωή. Που τη δίνει ή τη στερεί ΜΟΝΟ η φύση, το Σύμπαν, ο Θεός ή ό,τι αντιλαμβάνεται ο καθένας από μας.
- Την Kamala την προσέχει κανείς;
- Εσείς πόση Ματούλα φάγατε στη μάπα σήμερα;
- Παπάρα σε χωριάτικη σαλάτα
Αν λοιπόν, κορίτσια μου και αγόρια μου, δεν είστε έτοιμες και έτοιμοι να γίνετε γονείς, ενημερωθείτε για την αντισύλληψη. Υπάρχουν πολλοί τρόποι. Δεν είναι δυνατόν να άγεσθε και να φέρεσθε από τα πάθη σας, και μετά να σας φταίει μια ψυχούλα που επιθυμεί να έρθει στον κόσμο. Μήπως εσείς κάποτε, δεν ήσασταν ψυχούλες που ήρθατε με λαχτάρα στον κόσμο και γεμίσατε χαρά τους γονείς σας;
