Ήρθε η ώρα να κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Και να συνειδητοποιήσουμε ότι ξέρουμε την πραγματική έννοια της λέξης «ντροπή». Κι ας μην ψάξουμε να τη βρούμε σε αυτούς που δεν την έχουν. Χαμένος χρόνος. Τζάμπα κόπος.
Βομβαρδιζόμαστε συνέχεια και κάθε μέρα από κακές ειδήσεις.
Εγκληματικότητα ανηλίκων, ενδο-οικογενειακή βία με θύτες γονείς και θύματα τα παιδιά τους, δολοφονίες, αυτοκτονίες γονέων από ντροπή για τη σεξουαλικότητα των παιδιών τους… και η λίστα -δυστυχώς- δεν έχει τέλος.
Ακόμα δεν έχει κρυώσει το κορμί του Άλκη μετά τη βάναυση δολοφονία του από Έλληνες και Αλβανούς antifa – δες και διεθνιστές επειδή τόλμησε να πει ότι υποστηρίζει την αντίπαλη ομάδα από τα ‘καλόπαιδα’.
Και μας ήρθαν στο δόξα πατρί οι ‘σύγχρονες Μήδειες.’
Μία στην Πάτρα, που φέρεται να έχει δολοφονήσει και τα τρία της παιδιά- κομμάτι από τη σάρκα της και αίμα από το αίμα της- σε μία στιγμή αδυναμίας τους όταν ασθενούσαν, ως αποτέλεσμα του ταραγμένου της μυαλού.
Και μία στην Κυψέλη, που πριν από 5 χρόνια άφησε το 7χρονο παιδί της να πεθάνει από τα χέρια του Πολωνού συντρόφου της, επειδή τον ενοχλούσε με την παιδική φωνούλα του. Και φύλαγε τα οστά του σε όποιο μπαλκόνι ή ταράτσα φιλοξενούσε αυτήν, την τρέλα της και τον φυσικό αυτουργό / συνεργό της.
Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, διακρίνουμε μία απάθεια. Μια παγωμάρα. Μια κενότητα συναισθημάτων. Και στην περίπτωση της Κυψέλης, που η (κατ’ ευφημισμόν) μάνα ξεδίπλωνε τα gaming skills της την ώρα που το σπλάχνο της ξεψυχούσε δίπλα της, αλλά και στην περίπτωση της Πάτρας, που χάνοντας ένα – ένα τα παιδιά του, το τραγικά φρικτό ζευγάρι των γονέων στηνόταν στο Instagram ποζάροντας και ζητούσε και συμβουλές για το πού να πάει για χαλαρό ποτάκι και για νυχτερινή ζωή (κάποια στιγμιότυπα τους δείχνουν στη Θεσσαλονίκη).
Για εμάς, είναι αδιανόητες τέτοιες ‘κλάιν’ συμπεριφορές. Και μάλιστα τη στιγμή που γύρω μας υπάρχουν γυναίκες, άντρες και ζευγάρια που θα έδιναν τα πάντα για να κρατήσουν στην αγκαλιά τους ένα, δύο, τρία παιδιά. Και να τα γεμίσουν φροντίδα και αγάπη. Τη στιγμή που υπάρχουν μανάδες και πατεράδες με παιδιά φιλάσθενα, με λιγότερο ή και περισσότερο σοβαρές παθήσεις και το λιγότερο που κάνουν γι’ αυτά είναι ξυπνούν τις νύχτες για να ελέγξουν αν αναπνέουν.
Φυσικά, πρέπει να επιρρίψουμε ευθύνες και στον πατέρα των άτυχων αυτών κοριτσιών. Δε στάθηκε επ’ ουδενί λόγω στο ύψος των περιστάσεων. Στις δύσκολες στιγμές των παιδιών του, ήταν απών ή τσακωμένος με την ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ αυτή γυναίκα (#not) και χαμένος στην μπάλα ή στην κιθάρα, γράφοντας τραγούδια για το χαμό των παιδιών του. Κοινώς, στην κοσμάρα του. Δεν πονηρεύτηκε ποτέ, για τίποτα. Και δεν έσωσε ούτε τη γυναίκα του από την τρέλα του μυαλού της, ούτε τα παιδιά του από το θάνατο.
Αυτή τη στιγμή που γράφω, είμαι έμπλεη θυμού. Είναι πάνω από τις δυνάμεις μου να δώσω έστω και το ελάχιστο ελαφρυντικό και στις δύο περιπτώσεις.
Που γκόμενο χάνουμε, και κυλιόμαστε στα πατώματα για 15 χρόνια, ξέρω’ γω…
Σκυλί ή γατί μας πεθαίνει, και πονάμε σα να χάσαμε τον κόσμο όλο. ΚΑΙ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΤΩΡΑ ΑΥΤΗ ‘LIFE GOES ON’ ΜΕ ΤΟ ΤΑΤΟΥΑΖ ΠΟΥ ΧΤΥΠΗΣΕ; ΕΙΝΑΙ ΜΑΝΑ ΑΥΤΗ;
Η ή άλλη; Που έμεναν όλοι μαζί σε μία τρύπα, ΤΗΣ ΣΚΟΤΩΝΕ Ο ΑΛΛΟΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ, ΚΙ ΑΥΤΗ ΕΠΑΙΖΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ;
Πάλι καλά να λέμε που το μεγαλύτερό της παιδί, το κορίτσι, γλύτωσε και δόθηκε σε ανάδοχη οικογένεια, επειδή μια δασκάλα της παρατήρησε επάνω της σημάδια κακοποίησης και αντέδρασε εγκαίρως, μα πάνω από όλα με τρόπο που θα προστάτευε το παιδί.
Τί είδους φίλτρα έχουν μέσα τους; Πώς εννοούν τη μητρότητα και την αγάπη προς ένα κομμάτι του εαυτού τους;
Το σίγουρο είναι ότι ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΑΥΤΕΣ (Ή ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΑΝ ΑΥΤΕΣ) ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ…
Μήπως πρέπει τελικά να επαναπροσδιορίσουμε ποιοί είναι κατάλληλοι, ποιοί έχουν τα κότσια να γίνουν γονείς και ποιοί όχι; Μήπως πριν τεκνοποιήσει ένα ζευγάρι, πρέπει να περνάει από ψυχιατρικές εξετάσεις; Μπας και ελαχιστοποιηθούν τέτοια φαινόμενα, αν μη τί άλλο.
Όσο γι’ αυτές και τους συνεργούς τους;
Επειδή η θανατική ποινή δεν υφίσταται, θα δανειστώ κάτι που διάβασα και προσυπογράφω με χέρια και με πόδια:
Ένα ανήλιαγο κελί, χωρίς νερό και φαγητό για 2 εβδομάδες. Και η φύση θα κάνει τη δουλειά της.
Μένοντας λίγο ακόμα στην έννοια της ντροπής, ας δούμε και την περίπτωση του 60χρονου αυτόχειρα πατέρα στην Κάρπαθο, που έδωσε τέλος στη ζωή του επειδή δεν άντεξε το δημόσιο θέαμα των ιδιαίτερων σεξουαλικών στιγμών και προτιμήσεων του γιου του.
Πρώτα απ’ όλα, ο γιος δεν είναι 15 χρονών ανήλικο. Είναι 35 χρονών ενήλικος.
Αποκλείεται να μην ήξερε αυτός ο πατέρας τόσα χρόνια την ιδιαιτερότητα του γιου του. Αποκλείεται τόσα χρόνια να μην είχαν φτάσει στα αυτιά του ψίθυροι. Όσο κλειστός και ‘μη – εξελιγμένος’ κι αν ήταν σαν άνθρωπος.
Εκτός κι αν ο γιος υποκρινόταν πολύ καλά και το είχε κρύψει από όλους, ή ζούσε μακρυά του και οι σχέσεις τους ήταν τυπικές.
Ο πατέρας λοιπόν, δεν αυτοκτόνησε λόγω του gay γιου του. Ούτε λόγω bullying από το καφενείο. Ο πατέρας έκανε το απονενοημένο διάβημα επειδή ΝΤΡΑΠΗΚΕ γι’ αυτό που έβλεπε. Ή έστω γι’ αυτό που του περιέγραψαν όσοι το είδαν.
Εδώ κοριτσάκια και ανεβάζουν πυρετό στη σκέψη ότι θα τους πιάσει ο μπαμπάς τους ‘καβάλα στο άλογο’. Πόσο μάλλον ότι θα τους δει και θα τους σχολιάζει μια κλειστή κοινωνία…
Εσείς είστε τόσο ‘προχώ’, που είστε εντάξει αν δουν οι γονείς σας ή μια ολόκληρη κλειστή κοινωνία πώς… εκφράζεστε οριζοντίως;
Αν ναι, μπράβο σας.
Εμείς πάλι, όχι.
Ο δικός μου μπαμπάς τουλάχιστον, δε θα μου έλεγε ‘μπράβο, κόρη μου’ αν με έβλεπε καβάλα στον οποιονδήποτε άντρα. Δια ζώσης, ή μέσα από βίντεο, με παρέα όλη τη γειτονιά ή όλο το χωριό…
Μια συμφόρηση, θα του ερχόταν. Το λιγότερο.
Ο μπαμπάς του gay γιου λοιπόν, δεν το άντεξε. Και ‘αναχώρησε’. Από ντροπή.
Ασφαλώς, δεν θα ρίξουμε το φταίξιμο, ούτε στο γιο, ούτε στον πατέρα.
Το μόνο που θα πούμε είναι ότι ο μόνος που φταίει είναι αυτός που θέλησε να εκδικηθεί την οικογένεια για τις διαφορές που είχε μαζί της, και διαπόμπευσε το γιο μπροστά στα μάτια (ή τα αυτιά) του πατέρα του και όλου του χωριού.
- Την Kamala την προσέχει κανείς;
- Εσείς πόση Ματούλα φάγατε στη μάπα σήμερα;
- Παπάρα σε χωριάτικη σαλάτα
Θα το φωνάζουμε όσο έχουμε φωνή και όσο αναπνέουμε:
Δε μας ενδιαφέρει με ποιόν κοιμάστε και πώς αυτοπροσδιορίζεστε.
Δε θα σας παντρευτούμε, δε θα είμαστε ποτέ μπάτσοι στα κρεβάτια σας.
Το μόνο που λέμε είναι να νιώθετε πως διατηρείτε την αξιοπρέπειά σας και έχετε την ψυχή σας καθαρή.
Ο σεβασμός σε αυτούς που (μας) σέβονται, έγκειται στη διακριτικότητα του καθένα μας.
