Για άλλη μία φορά η αγαπημένη σε όλους μας επιτροπή εορτασμού των 200 χρόνων από την επανάσταση, αποφάσισε να μας κάνει να γελάσουμε. Αφού μας έμαθε πως το 1821 σχετίζεται με τον Λαμπράκη, είπε να μας ενημερώσει και για τα αισθηματικά του Γεωργίου Καραϊσκάκη.
Από την επόμενη εβδομάδα αγωνιούμε για να μάθουμε το ζώδιο του Ρήγα Φεραίου και την σελήνη του Κολοκοτρώνη.
Η επιτροπή μας ενημέρωσε πως το άρθρο δεν προέρχεται από τους ίδιους και πως η Αγγελικούλα Νικολούλη αναλαμβάνει να βρει τον ένοχο που σπιλώνει το site της επιτροπής κάνοντας έστω και μια αναφορά σε ήρωες του 21 και όχι σε ήρωες της αριστεράς που όλοι πρέπει να τιμούμε.
Όσο λοιπόν τα παιδιά θα ψάχνουνε, ας μιλήσουμε για τους έρωτες του Καραϊσκάκη.
Από τα 15 του μόλις χρόνια, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης επέλεξε τη κλέφτικη ζωή εγκαταλείποντας την οικογένειά του. Τρία χρόνια αργότερα πέφτει στα χέρια του Αλή Πασά, ο οποίος εκτιμώντας τον ισχυρό του χαρακτήρα, τον προσλαμβάνει στη σωματοφυλακή του. Στην Αυλή των Ιωαννίνων, όχι μόνο έμαθε τη στρατιωτική τέχνη, αλλά και στοιχειώδη γράμματα, γραφή και ανάγνωση.
Τον Μάρτιο του 1798 ακολουθεί τον Αλή Πασά στην εκστρατεία του κατά του Πασά του Βιδινίου Πασβάνογλου κι έρχεται σε μυστικές διαπραγματεύσεις μαζί του. Περί το 1804 εγκαταλείπει τον Αλή Πασά κι ενώνεται με το σώμα του περίφημου κλέφτη Κατσαντώνη. Συμμετέχει και διακρίνεται σε πολλές μάχες κατά του πρώην αφεντικού του και γίνεται το πρωτοπαλίκαρο του Κατσαντώνη.
Την άνοιξη του 1807 ο Κατσαντώνης δέχεται να βοηθήσει τη ρωσοκρατούμενη Λευκάδα, που αντιμετώπιζε τον κίνδυνο επίθεσης από τον Αλή Πασά. Εκεί, ο Καραϊσκάκης γνωρίζεται με άλλους οπλαρχηγούς και συναντά τον Ιωάννη Καποδίστρια. Μετά την κατάληψη της Λευκάδας από του Γάλλους, τον Ιούλιο του 1807, ο Καραϊσκάκης επιστρέφει στ’ Άγραφα με τους άνδρες τού Κατσαντώνη.
Τον Αύγουστο του 1807 ο Κατσαντώνης συλλαμβάνεται από τον Αλή Πασά και θανατώνεται. Την αρχηγία της ομάδας αναλαμβάνει ο αδελφός του Λεπενιώτης και μαζί του ο Καραϊσκάκης συνεχίζει τη δράση του ως κλέφτης. Το 1809 εντάσσεται στα ελληνικά τάγματα που είχαν συστήσει οι Βρετανοί υπό τον Ριχάρδο Τσορτς, με σκοπό να εκτοπίσουν τους Γάλλους από τα Επτάνησα.
Το 1812 μετά τη διάλυση της ομάδας Λεπενιώτη από τον Αλή Πασά δηλώνει υποταγή και επιστρέφει στα Γιάννινα. Την περίοδο αυτή έγινε και ο γάμος του με την Γκόλφω Ψαρογιαννοπούλου, με την οποία απέκτησε δύο κόρες κι ένα γιο, τον στρατιωτικό και πολιτικό Σπυρίδωνα Καραϊσκάκη (1826-1898).
Περί τα μέσα του 1820, όταν ο Αλή Πασάς κηρύχθηκε αποστάτης από τον Σουλτάνο, ο Καραϊσκάκης τον βοήθησε αρχικά, αλλά όταν διαπίστωσε το μάταιο του αγώνα τον εγκατέλειψε με τον Ανδρούτσο και άλλους Έλληνες και δήλωσε υποταγή στο Σουλτάνο. Τον Ιανουάριο του 1821 συμμετείχε στη σύσκεψη της Λευκάδας, στην οποία αποφασίστηκε η προετοιμασία της εξέγερσης στη Στερεά Ελλάδα.
Τον Απρίλιο του 1821 αποτυγχάνει να ξεσηκώσει τους Ακαρνάνες και καταφεύγει στα χωριά των Τζουμέρκων. Τον Μάιο οργανώνει στρατόπεδο με άλλους οπλαρχηγούς της Δυτικής Στερεάς στο Πέτα της Άρτας. Συμμετέχει στις μάχες κατά των Τούρκων στο Κομπότι (30 Μαΐου και 8 Ιουνίου), αλλά τραυματίζεται και αποσύρεται για θεραπεία.
Τον Σεπτέμβριο μαζί με άλλους οπλαρχηγούς καταλαμβάνει την Άρτα, σε σύμπραξη με τους Αρβανίτες. Το 1822 εμπλέκεται σε διαμάχη με τον κλεφτοκαπετάνιο Γιαννάκη Ράγκο (1790-1870), εκλεκτό του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, για το αρματολίκι των Αγράφων. Από τότε χρονολογείται και η διένεξή του με τον φαναριώτη πολιτικό.
Στις 15 Ιανουαρίου του 1823, ο Καραϊσκάκης σημειώνει την πρώτη του μεγάλη νίκη κατά των Τούρκων στη Μάχη του Σοβολάκου και αργότερα προάγεται σε στρατηγός.
Στα πολυτάραχα αυτά χρόνια, σαν κλέφτης και σαν αρματολός, ο Καραϊσκάκης, όπως και κάθε άλλος, αγάπησε τον πόλεμο γιατί είχε ένα ιερό σκοπό, αγάπησε τη σπάθα του, γιατί πέρασε μαζί της όλη τη ζωή του, αγάπησε το Έθνος του και την Λευτεριά.
Τέλος, τον αγαπήσαμε και εμείς γιατί ξεφτιλίζει ακόμα και σήμερα τους ραγιάδες.
Πηγή:Σαν Σήμερα
