Πριν από λίγες ημέρες είχαμε την εορτή για την Δημοκρατία μας, όπου συγκεντρώθηκε όλη η έγκριτη πολιτική σκηνή του τόπου μας στο Προεδρικό Μέγαρο για τον εορτασμό.

Από το φωτορεπορτάζ που είδα μετά, κατέληξα σε ένα και μόνο αρνητικό συμπέρασμα: η οικογενειοκρατία, ζει και βασιλεύει στην Ελλάδα μας. Οι ίδιες ακριβώς πολιτικές φαμίλιες που πρωταγωνιστούσαν στα πολιτικά δρώμενα το 1974, έχουν αφήσει τους απογόνους τους, που φροντίζουν να διατηρηθεί αυτή η «ελέω Θεού κληρονομική μοναρχία» ακόμα και 46 έτη μετά από σήμερα.Αυτή η δίχως τέλος ιστορία νεποτισμού που έχουμε μπλέξει, ειλικρινά φαίνεται ότι δεν μπορεί να διακοπεί με τίποτα.

Γιατί όμως είμαι τόσο αρνητικός με το να διοικούν οι ίδιες οικογένειες τον τόπο μας;

Διάβασα έκπληκτος στα κοινωνικά δίκτυα, ότι ένας ηγέτης που έχει μεγαλώσει μέσα σε πανίσχυρη πολιτική οικογένεια, έχει την εμπειρία να λάβει καλύτερες αποφάσεις, καθώς και είναι καλά δικτυωμένος (π.χ. με πολιτικές οικογένειες του εξωτερικού, και λέσχες επιρροής) ώστε τελικά, να έχει μεγαλύτερο κύρος. Διαβάζοντας αυτές τις απόψεις από φανατισμένους υποτακτικούς νενέκους, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η Δημοκρατία ως πολίτευμα έχει υψηλό τίμημα, αφού στο τέλος σε κάθε λαό που την ασκεί, δίνει την μοίρα που αξίζει στους ψηφοφόρους.

Τα πλεονεκτήματα που πολλοί πιστεύουν ότι ισχύουν για τον νεποτισμό στην πολιτική, είναι -πολλαπλασιασμένα στο χιλιαπλάσιο- και τα ελαττώματα αυτού του νοσηρού φαινομένου.

Όταν η ίδια οικογένεια επί σειρά δεκαετιών και αιώνων ασκεί την εξουσία, σημαίνει ότι το δίκτυο διαφθοράς που έχει χτιστεί, βρίσκει συνέχεια, και ενδυναμώνεται μαζί με την ισχύ της οικογένειας. Γιατί μην είμαστε αφελείς: διαφθορά υπάρχει σε κάθε πολιτικό σύστημα. Το ζητούμενο είναι πως θα έχουμε θεσμικό πλαίσιο ώστε να εμποδίζει την ανάπτυξή και συνέχεια του κυκλώματος εκφυλισμού και παράτυπης επιρροής.

Ένας ηγέτης που ανήκει σε πολιτική οικογένεια, έχει άρρηκτους δεσμούς με το σύστημα, και οι αποφάσεις του δεν μπορούν να είναι σε αντίθεση με αυτό. Υπάρχουν φορές όμως που οι σωστές αποφάσεις για το έθνος, είναι κόντρα στο σύστημα. Οπότε είναι «ανάπηρος» ένας τέτοιος πολωμένος ηγέτης. Επίσης η οικογενειοκρατία εμποδίζει να ανελιχθούν πολιτικά ταλέντα που δεν είναι «της φαμίλιας», φαινόμενο που είναι αναξιοκρατικό.

• 
  Διαγραφή Σαμαρά
• 
  Θρίαμβος Τραμπ
• 
  Οχι, δεν είναι ο Δένδιας υπεύθυνος για την μείωση κυριαρχίας στο Αιγαίο – Είναι όλοι τους

Πως γίνεται να αποτινάξουμε τέτοια νοσηρά φαινόμενα; Με πολιτική παιδεία, ισχυρές δημοκρατικές αξίες, και με την ψήφο μας.