Γιατί οι “φιλελεύθεροι” κάνουν λάθος στην τιμή της ξαπλώστρας

Τα μπάνια του λαού, όχι τα μπάνια των ελιτιστών

Ως παιδί θυμάμαι ακόμα που ο Ανδρέας Παπανδρέου μίλαγε για τα «μπάνια του λαού», μια φράση που έμεινε ανεξίτηλη στο συλλογικό ασυνείδητο, αφού πολύ εύστοχα περιέγραψε την ανάγκη του σύγχρονου Έλληνα να ξεκουραστεί κατά τις θερμές μέρες του καλοκαιριού, και να δροσιστεί στις υπέροχες θάλασσές μας.

Όμως έχει προκύψει μια τεράστια αλλαγή που έγινε τα τελευταία 20 έτη, που σταδιακά και με πολύ ύπουλο τρόπο έχει επιφέρει μια παρακμή στον τρόπο που βιώνουμε τις διακοπές μας. Η οικονομική υπερεκμετάλλευση των ακτών, διογκώθηκε σε τόσο ασφυκτικό βαθμό, που πλέον είναι τρομερά δύσκολο για οποιονδήποτε να χαρεί ένα θερινό μπάνιο χωρίς να πληρώσει ένα βαρύτιμο εισιτήριο για να έχει πρόσβαση στην ακτογραμμή της πατρίδας μας!

Πέρα από ξενοδοχειακές μονάδες που κλείνουν τις καλύτερες παραλίες και απαγορεύουν παράνομα την πρόσβαση σε λουόμενους, πλέον λειτουργεί σε κάθε αξιόλογο παραθαλάσσιο μέρος της Ελλάδος, η βαριά τουριστική βιομηχανία με τις ομπρέλες όπου τα καλύτερα «φιλέτα» από τις ακτές μας ενοικιάζονται σε επιχειρήσεις, οι οποίες ουσιαστικά αποκόπτουν τον λαό από την χρήση της συγκεκριμένης θαλάσσιας διεξόδου.

Η κατάσταση πλέον είναι τραγική. Με τιμές που ξεκινάνε από 10 ευρώ, με μέση αξία τα 30 ευρώ και φτάνοντας ακόμα και τα …300 ευρώ ανά ξαπλώστρα, το κόστος ανά μία φυσιολογική τετραμελής οικογένεια εκτινάσσεται στα ύψη για ένα και μόνο ημερήσιο μπάνιο, χωρίς να καταγράψω πόσο μπορεί να στοιχίσει σε διακοπές δύο εβδομάδων.

Οι ελιτιστές «φιλελεύθεροι» που τάσσονται υπέρ αυτής της επώδυνης οικονομικής στρέβλωσης έχουν ως επιχείρημα, ότι κάποιος μπορεί να πάει για μπάνιο κάπου άλλου στην ίδια παραλία, ή σε άλλη παραλία από τα 15.000 χιλιομέτρων ακτογραμμής που έχουμε. Όμως η απάνθρωπη και αντιλαϊκή ματιά τους, για ακόμα μια φορά είναι λάθος: Στις παραλίες με ομπρέλες, πάντα δεσμεύεται το καλύτερο μέρος της ακτής, χωρίς κανένα ελεύθερο χώρο για όποιον δεν έχει την οικονομική άνεση ή δεν επιθυμεί να νοικιάσει την ξαπλώστρα. Δηλαδή αναγκάζεται ο πολίτης σαν κάποιου είδους πλέμπα, να πάει στην άκρη της ακτής, στα βράχια, στις κοτρόνες, στα φύκια, εκεί που δεν έχει ομορφιά ώστε να κάνει το μπάνιο του.

Σχετικά με το επιχείρημα του να χρησιμοποιήσουμε άλλες παραλίες που δεν έχουν ομπρέλες, να αναφέρω ότι μόνο ιδιαίτερα δυσπρόσιτες ή απομακρυσμένες θάλασσες έχουν μείνει χωρίς οικονομική εκμετάλλευση, γεγονός που περιθωριοποιεί και δυσκολεύει υπέρμετρα έναν οικογενειάρχη που αναγκάζεται σε τέτοιου είδους «εξορίας» ώστε να διασκεδάσει το καλοκαίρι του._

Περισσότερα απο

Απόστολος Κρητικόπουλος

Είμαστε

ΠΑΝΤΟΥ