Σε αυτό το άρθρο θα συγκρίνουμε δυο περιστατικά διαφορετικής βαρύτητας και τις αντιδράσεις του κράτους και της κοινωνίας σε αυτά.Τα δυο αυτά περιστατικά λαμβάνουν χώρα σε διαφορετική εποχή και έχουν διαφορετική αντιμετώπιση.

Πάμε στο πρώτο.

Είμαστε στην πατριαρχική Ελλάδα του 1958, όπου δυο πιτσιρικάδες πάνε στον κινηματογράφο. Ο ένας κοροϊδεύει μια γυναίκα που ήταν εκεί με την κόρη της και λέει δυνατά στον φίλο του ότι η γυναίκα έχει μουστάκι. Η γυναίκα ρίχνει σφαλιάρα στον αυθάδη ανήλικο. Αμέσως σηκώνεται κόσμος και αρχίζει να βρίζει τους δυο ανηλίκους (και όχι την γυναίκα που χτύπησε ανήλικο). Οι δυο πιτσιρικάδες φεύγουν ντροπιασμένοι και νευριασμένοι, οπότε τη στήνουν στη γυναίκα και τη γιαουρτώνουν έξω από το σπίτι της.

Στην (τότε) πατριαρχική Ελλάδα και μετά από έρευνες, που κράτησαν ένα μήνα, εντοπίζονται οι δυο πιτσιρικάδες και εφαρμόζεται πάνω τους ο νόμος 4000 (κάτι πολύ κοντά στο walk of shame του Game of Thrones). Τους ξυρίζουν τα κεφάλια, τους βάζουν ταμπέλες να κρέμονται από το λαιμό που αναγράφουν “Είμαι γάιδαρος τέντυ μπόυς” και τους περνάνε μπροστά από ένα πλήθος που τους βρίζει και τους φτύνει. Όλα αυτά γιατί πέταξαν γιαούρτι σε μια γυναίκα.

Πάμε λοιπόν στο δεύτερο περιστατικό.

Αυτήν τη φορά στην φεμινιστική Σουηδία του σήμερα, όπου ένας Σομαλός βιάζει ένα 12χρονο κορίτσι. Κατά τη διάρκεια της πράξης μάλιστα φέρεται να της είπε “το μαύρο πέος είναι ακριβό”. Θα περίμενε κανείς ότι αν σε μια πατριαρχική κοινωνία τρως δημοσιά διαπόμπευση ακόμα και αν είσαι ανήλικος επειδή λέρωσες μια γυναίκα με γιαούρτι ότι στην φεμινιστική κοινωνία της Σουηδίας, αν τολμήσεις να βιάσεις 12χρονη τον “ήπιες”, σωστά; Μπα…με 22 μέρες κοινωφελή εργασία την έβγαλε ο Μουχάμεντ και φυσικά πήρε το μάθημά του και τώρα δεν θα το ξανακάνει. Περιττό να συμπεράνουμε ποια θα ήταν η μοίρα του Μουχάμεντ στην Ελλάδα του 1958 αν βίαζε 12χρονη.

Εσείς που διαβάσατε αυτό το άρθρο, θα θέλατε την πατριαρχία ή τον φεμινισμό να αναλάβει την προστασία της κόρης σας;