Περί αυτών των εκλογών και των… επόμενων

Αντέχουμε ένα μήνα ακυβερνησίας;

Του Θεόδωρου Νικολοβγένη

Για τις προχθεσινές εκλογές και για όσους ενδιαφέρει, παραθέτω την άποψή μου.

Με τέτοια διαφορά της πρώτης Νέας Δημοκρατίας από τον δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει περίπτωση αλλαγής στον δεύτερο γύρο. Με δεδομένο ότι την Δευτέρα 29 Μαΐου, απέναντι θα κυβερνάει και πάλι ο Ερντογάν, ο επόμενος μήνας (με υπηρεσιακή κυβέρνηση) θα είναι δύσκολος.

Οι εκπρόσωποι του λεγόμενου “πατριωτικού χώρου” αποδείχθηκε ότι είναι μια από τα ίδια. Αυτόκλητοι σωτήρες οι οποίοι ουσιαστικά αποτελούν αποτυχημένους γυρολόγους καπηλευτές του Πατριωτικού αισθήματος. Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον πόσοι από αυτούς θα βρουν δουλειά στην πραγματική ζωή. Μεγάλη εντύπωση μου προκάλεσε η τάση των ψηφοφόρων του Ηλία Κασιδιάρη που στήριξαν αριστερό κόμμα, έστω και μικρό. Τελικά πόσο πατριωτικός (και όχι κομματικός) είναι αυτός ο χώρος; Υπήρχε ωστόσο κόμμα το οποίο έκανε αξιοπρεπή αγώνα χωρίς να διεκδικεί τον τίτλο του σωτήρα του πατριωτικού χώρου.

Έχω την εντύπωση -χωρίς να είμαι ειδικός- πως οι ψηφοφόροι στις προηγούμενες εκλογές ψήφισαν υπό το καθεστώς της αδράνειας και για αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πήγε άκλαφτος από το 2019.

Από τον χάρτη των εκλογών κρατάω το ροζ στην Ροδόπη. Δεν ξέρω τι θα κάνει η ΝΔ, αλλά στις επόμενες εκλογές αυτό θα πρέπει να αλλάξει χρώμα.

Αποδείχθηκε ότι οι Σύμβουλοι της ΝΔ για τις εκλογές, ήταν γατόνια. Δεν γνωρίζω τα αποτελέσματα αν δεν κόβονταν από τις εκλογές τα κόμματα που κόπηκαν.

Δεν συμβαίνει το ίδιο και με τους επικοινωνιολόγους της ΝΔ και εύχομαι να μην ξαναζήσουμε στιγμές με το Ορούτς Ρέις να εισέρχεται στην αιγιαλίτιδα ζώνη, συμφωνίες με το Πακιστάν για εισαγωγή εργατών, στήριξη τουρκικής υποψηφιότητας για την προεδρία του ΙΜΟ, δηλώσεις ο,τι “εμείς θέλουμε η Τουρκία να πάρει τα F-16” και άλλα τέτοια τραγελαφικά.

Από 29 Μαΐου και μετά θα εισέλθουμε, κατά την άποψή μου, στην τελική φάση της διαμάχης με τον εχθρό του γένους ο οποίος ονειρεύεται τουρκικούς αιώνες και παρόμοιες αστειότητες. Η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να σταθεί αντάξια της ιστορίας του Έθνους.

Η στήριξη της Κύπρου χωρίς αγκυλώσεις και χωρίς φόβο και πάθος είναι αδιαπραγμάτευτη. Αν χαθεί η Κύπρος τα σύνορα του Ελληνισμού θα σταματούν εκεί που αρχίζει το τουρκολιβυκό μνημόνιο ενώ θα πρέπει να “τρίξουμε λίγο τα δόντια” στην Αλβανία.

Είναι πάντως εντυπωσιακό πως όσοι εκλογολόγοι, αναλυτές και στατιστικολόγοι έπεσαν έξω, σήμερα κάνουν αναλύσεις επί των αποτελεσμάτων. Αυτά μόνο στην Ελλάδα γίνονται.

Περισσότερα απο

The Crew

Είμαστε

ΠΑΝΤΟΥ