Είχα μειδίαμα στα χείλη όταν διάβαζα μεγαλοπρεπείς αναλύσεις στα συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης μετά τις ευρωεκλογές, ότι τα αποτελέσματα στην Ελλάδα είναι πρακτικά άνευ σημασίας, και δεν θα φέρουν καμία πολιτική αλλαγή στα εγχώρια κόμματα.

Απορούσα πραγματικά πως αρθρογράφοι και δημοσιογράφοι φέρονται και άγονται τόσο έντονα από τις προσωπικές τους πολώσεις, και δεν είναι προσανατολισμένοι στην αλήθεια που θα έπρεπε να υπηρετούν. Είναι δυνατόν τα τραγικά αποτελέσματα κυρίως σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ να μην επιφέρουν κάποια συθέμελη αλλαγή, και να περάσουν χωρίς καμία επίδραση επειδή αυτό επιθυμεί η άρχουσα εξουσία κάθε κόμματος ώστε να μην διαταραχθεί η ισχύς της;

Όχι, δεν είναι δυνατόν, όπως και το έδειξαν οι εξελίξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ καζάνι που βράζει, όπου πλέον υπάρχει απειλή για περαιτέρω απώλεια βουλευτών του λόγω εναντίωσης προς τον αλαζονικό Κασσελάκη που προσπαθεί να πείσει τους πάντες ότι η μείωση στα ποσοστά τους στης Ευρωεκλογές ήταν κάποιου είδους μεγάλη επιτυχία […], ενώ στο ΠΑΣΟΚ οι μνηστήρες δεν έχασαν καμία μέρα στην αναμονή, και προκηρύχθηκαν εσωτερικές εκλογές με τους μέχρι στιγμής Ανδρουλάκη, Δούκα, Γερουλάνο, Αποστολάκη και Κατρίνη να διασταυρώνουν τα ξίφη τους για την αρχηγία αφού τα αποτελέσματα των σοσιαλιστών στις Ευρωεκλογές ήταν άκρως απογοητευτικά.

Η Αριστερά όμως βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση. Αναζητούν τα αίτια των συνεχών πολιτικών αποτυχιών τους, ενώ η αλήθεια είναι μπροστά τους και την αποστρέφονται: Απουσιάζει επικεφαλής ο οποίος να αντιτίθεται πραγματικά στον Μητσοτάκη, να επιθυμεί να δώσει πολιτικό αγώνα μέχρι εσχάτων, να κινητοποιήσει κάθε πόρο για να πετύχει τον στόχο του, να έχει άσβεστη οργή απέναντι στον πολιτικό του εχθρό.

Θυμίζω πόσο λυσσαλέα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επιτέθηκε στον Ανδρέα Παπανδρέου το 1989 ώστε να κερδίσει στις εκλογές όπου τον είχε σύρει ακόμα και σε Ειδικό Δικαστήριο λόγω του σκανδάλου Κοσκωτά, πόσο έντονα πολέμησε ο Καραμανλής τον Σημίτη το 2004 ώστε να τον ρίξει από την εξουσία, πόσο έντεχνα ενορχήστρωσε την πολιτική μάχη εναντίον του Τσίπρα ο Μητσοτάκης το 2019 ώστε να τον εκπαραθυρώσει από το Μαξίμου.

• 
  Διαγραφή Σαμαρά
• 
  Θρίαμβος Τραμπ
• 
  Οχι, δεν είναι ο Δένδιας υπεύθυνος για την μείωση κυριαρχίας στο Αιγαίο – Είναι όλοι τους

Όλοι οι ηγέτες της Αριστεράς είναι ταυτισμένοι με τις πολιτικές της ΝΔ, ψηφίζουν από 30% έως και 40% των κυβερνητικών νομοσχεδίων στην Βουλή […], και δεν δείχνουν καμία ισχυρή διαφοροποίηση ή μαχητικότητα εναντίον του Πρωθυπουργού. Μέχρι να αποκτήσουν πολιτικό σθένος, είναι καταδικασμένοι στην διχόνοια, την εσωστρέφεια και την πορεία προς την αποσύνθεση. Δεν έχουν καμία ελπίδα με αυτή την υποτακτική πορεία, για επικράτηση.