Απο: Ανδρέας Μουντζουρούλιας

Directus αποκλειστικό: Διαδήλωση στην Ομόνοια ετοιμάζει η “Πρωτοβουλία Αλβανών Μεταναστών”

17 Φεβρουαρίου, 2023
10:22 πμ

Κατηγορούν τους Έλληνες για "ρατσισμό" και απαιτούν άδειες παραμονής και ιθαγένεια

Πορεία και διαδήλωση διαμαρτυρίας ετοιμάζουν την Κυριακή κάποιοι Αλβανοί μετανάστες

«Βρεθήκαμε σήμερα εδώ, σε αυτή την συγκέντρωση, όχι απλά ως περαστικοί, αλλά ως μετανάστες/τριες, για να εκφράσουμε δυναμικά την αγανάκτησή μας προς τις ρατσιστικές θεσμικές πολιτικές που βιώνουμε. Ο κατάλογος αυτών των πολιτικών είναι ατελείωτος. Επιχειρήσεις σκούπα, στρατόπεδα συγκέντρωσης, ατέλειωτοι μήνες σε κρατητήρια, βασανισμοί, γραφειοκρατικός Γολγοθάς, άρνηση κοινωνικών δικαιωμάτων, χαράτσια. Μετά από τριάντα χρόνια μετανάστευσης στην Ελλάδα, είμαστε μάρτυρες μίας διαδικασίας νομιμοποίησης και κατ’ επέκταση (μη) απόδοσης της ιθαγένειας, που προκαλεί ανασφάλεια και άγχος και μας θέτει σε μια μετέωρη συνθήκη που παράγει απελπισία αντι για ελπίδα για το μέλλον» αναφέρει η Πρωτοβουλία Αλβανών Μεταναστών και Αλληλέγγυων, που συμμετέχει σε κινητοποίηση στην Πλατεία Ομονοίας, την Κυριακή, 19/2, στις 11:00, μαζί με το Σωματείο Αλβανών Μεταναστών στην Ελλάδα!

Θυμίζουμε πως συγκέντρωση θα κάνουν και οι Πακιστανοί στις 18 Μαρτίου!

Τα αιτήματα είναι:

Αυτόματη απόκτηση Ιθαγένειας για κάθε παιδί δεύτερης γενιάς.
Απλοποίηση της διαδικασίας, κατάργηση των εξετάσεων και των εισοδηματικών κριτηρίων για την απόκτηση ιθαγένειας των μεταναστών/μεταναστριών πρώτης γενιάς.
Αλλαγή της ρατσιστικής νομοθεσίας για τις συντάξεις των μεταναστών.
Συνυπολογισμός των χρόνων της μαύρης εργασίας μας στην Ελλαδα.
Αναγνώριση των χρόνων εργασίας στην χώρα προέλευσης.
Επίσπευση των διαδικασιών έκδοσης αδειών παραμονής.

Το κάλεσμα της Πρωτοβουλίας συνεχίζει ως εξής:

Τις καθυστερήσεις στην έκδοση της άδειας παραμονής δεν τις βλέπουμε ως έλλειψη γραφειοκρατικής πλαισίωσης του κρατικού μηχανισμού αλλά ως εσκεμμένη πολιτική που δημιουργεί ανασφάλεια και κούραση και ως επι το πλείστον οδηγεί τους ανθρώπους (μετανάστες και αιτούντες άσυλο) να σκέπτονται σοβαρά να εγκαταλείψουν την Ελλάδα.

Σήμερα μετά από τριάντα και πλέον χρόνια παρουσίας μας στην Ελλάδα δημιουργείται η κοινωνική ομάδα των ανασφάλιστων τρίτης ηλικίας. Οι άνθρωποι αυτοί που έχουν αφήσει τα κόκαλά τους δουλεύοντας στην Ελλάδα δεν μπορούν να διασφαλίσουν το κατώτατο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης λαμβάνοντας έστω, την ανεπαρκή, πλήρη εθνική σύνταξη, ανεξαρτήτως χρόνων ασφάλισης και ενσήμων καθώς θα πρέπει να αποδεικνύουν 40 χρόνια μόνιμης και νόμιμης διαμονής στην χώρα, σε αντίθεση με τους ομογενείς που τα απαιτούμενα χρόνια είναι 30 (τα οποία και πάλι είναι πολλά αλλα θέλουμε να θίξουμε τη διακρισή). Το επίμαχο ζήτημα της συνταξιοδότησης σε μετανάστες/τριες θα πρέπει να το θέσουμε στο επίκεντρο των διεκδικήσεών μας. Η πολιτική του ελληνικού κράτους διαπνέεται από διακριτική μεταχείριση του ζητήματος σε βάρος του μεταναστευτικού πληθυσμού. Δεν λαμβάνονται υπόψη όσοι/όσες δούλεψαν στην Ελλάδα πολλά χρόνια και μετανάστευσαν στην συνέχεια προς την χώρα καταγωγής ή σε άλλες χώρες. Δεν λαμβάνονται υπόψη τα πρώτα δέκα περίπου χρόνια της μαύρης εργασίας και άγριας εκμετάλλευσης που υπέστησαν οι μετανάστες/τριες, όπου ο ρόλος του ελληνικού κράτους και των εκάστοτε κυβερνήσεων ήταν να τους έχουν «παράνομους», χωρίς δικαιώματα. Οι μετανάστες σήμερα υφίσταται τις συνέπειες της αδήλωτης εργασίας η οποία δεν ήταν επιλογή τους αλλά οφειλόταν στην κρατική πολιτική: καθεστώς ημιασφάλειας για πολλά χρόνια, απουσία ελέγχου στην εργοδοσία. Οι πολιτικές αυτές κράτησαν ευάλωτους τους μετανάστες/τριες για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του (μικρού και μεγάλου) κεφαλαίου.

Σε αυτό το παζάρι πολιτικών αποφάσεων όπου ξεπουλιούνται οι ζωές μας, το αλβανικό κράτος και οι εκάστοτε κυβερνήσεις έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης. Τα χρόνια που έχουν δουλέψει οι άνθρωποι στην χώρα τους δεν λαμβάνονται υπόψη ώστε να συνυπολογιστούν στην θεμελίωση δικαιώματος για σύνταξη, είτε αφορά σε εκείνους που συνεχίζουν να δουλεύουν στην Ελλάδα είτε εκείνους που επέστρεψαν και συνεχίζουν να δουλεύουν στην Αλβανία. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις στην Αλβανία δεν προέβησαν σε καμία προσπάθεια διακρατικής διαπραγμάτευσης για αυτό το ζήτημα. Απεναντίας, για εκείνους είμαστε απλά πηγή εισοδημάτων για τα κρατικά ταμεία. Αποτελούμε αντικείμενο μνήμης για το κράτος «μας» κάθε τέσσερα χρόνια στις βουλευτικές εκλογές όπου τα τσιράκια των πολιτικών κομμάτων στην μετανάστευση μας θυμούνται για να ζητιανέψουν τις ψήφους μας.

Αυτοοργάνωση, αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη!

Πρωτοβουλία Αλβανών Μεταναστών/τριών και Αλληλέγγυων/ιες