Η κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει τέσσερα πολύ σοβαρά θέματα στην κρίση της πανδημίας που μας ταλανίζει όλους:

(α) τον περιορισμό της εξάπλωσης του κινεζοϊού ώστε να ελαχιστοποιηθεί η θνητότητα του πληθυσμού και η επιβάρυνση του νοσηλευτικού μας συστήματος

(β) ο μετριασμός του πανικού και του φόβου που μας διακατέχει λίγο η περισσότερο όλους μας μπροστά στην απειλή ενός αόρατου εχθρού με πρωτόγνωρη εξάπλωση

(γ) η προστασία της οικονομίας ώστε η επερχόμενη ζημιά να μην είναι δυσβάσταχτη ιδίως μετά την δεκαετή κρίση χρέους που υποστήκαμε  ως Έθνος.

(δ) η υπεράσπιση των δημοκρατικών θεσμών και ελευθεριών μας ώστε να μην πληγεί το κύρος του πολιτεύματος.

Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθώ στο τέταρτο ζήτημα, το οποίο είναι και κατεξοχήν παραμελημένο αυτό τον καιρό.

Μου κάνει υπέρμετρη εντύπωση ότι ο παραλυτικός φόβος που κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία δεν δίνει περιθώρια για προβληματισμούς. Όποτε ανοίγω συζήτηση σχετικά με τον αν τηρούνται δημοκρατικές διαδικασίες στην εφαρμογή των πρωτόγνωρα (και αναγκαία για τους περισσότερους) καθολικά περιοριστικών μέτρων, η απάντηση που παίρνω είναι «μην είσαι τυπολάτρης, ποιος δίνει σημασία στο Σύνταγμά μας, τώρα καιγόμαστε!».

Αυτή η απάντηση προέρχεται και από νομικούς επιστήμονες φίλους μου, οι οποίοι μάλλον έχουν ταυτιστεί με τον αρχαίο Ρωμαίο φιλόσοφο Κικέρωνα που είχε πει σε μια φορτισμένη στιγμή «inter arma enim silent leges», δηλαδή «εν καιρώ πολέμου, οι νόμοι σιγούν».

Πληροφορώ κάθε φίλο μου που διακαώς επιθυμεί απολυταρχία και καταστρατήγηση νόμων σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη εποχή που ζούμε, ότι το Σύνταγμά μας έχει πολύ σωστά δομηθεί από ιδιαίτερα φωτισμένους λόγιους Έλληνες, και μπορεί να λειτουργήσει ακόμα και σε συνθήκες του πιο σκληρού πολέμου, πόσο μάλλον εν μέσω εξάπλωσης μιας ίωσης.

Το Άρθρο 48 του Συντάγματος μας προβλέπει ότι σε εξαιρετικά δύσκολες στιγμές μπορεί να συμβεί προσωρινή άρση άρθρων του συντάγματος, και θεσμοθετημένη μείωση των ελευθεριών μας.

Όμως η κυβέρνηση δυστυχώς δεν έχει το θάρρος να προβεί σε τέτοια ενέργεια μέχρι σήμερα, φοβούμενη την αριστερή αντιπολίτευση, και προβαίνει σε ανακοίνωση μέτρων που είναι αντιθεσμικά. Μια ανάγνωση του συντάγματος (είναι βατό κείμενο, δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός να το καταλάβεις) από έναν απλό κανονικό πολίτη, εύκολα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που περνάνε είναι αντισυνταγματικές.

Μην ευτελίζουμε το Σύνταγμά μας στηρίζοντας την λαθεμένη άποψη ότι «δεν είναι σημαντικό τώρα». Να λειτουργήσουμε εντός θεσμικών πλαισίων.