Μου ζήτησες βοήθεια μέσα στο χαμό. Με πόνο. Για το σπίτι σου που έπεσε. Και για τους ανθρώπους σου που έχασες. Σε βοηθώ , γιατί σαν Έλληνας με φιλότιμο, έτσι είμαι φτιαγμένος.
Γιατί δεν μπορώ να χαρώ με την εικόνα ρημαγμένων πόλεων και περιοχών.
Δε χαίρομαι με καταπλακωμένους ανθρώπους μέσα σε ερείπια.
Δε νιώθω όμορφα αντικρύζοντας πτώματα και μυρίζοντας τη δυσωδία του θανάτου.
Δεν μπορώ να χαρώ με άστεγους ανθρώπους που κοιμούνται όπου βρουν και τρώνε σε συσσίτια.
Είμαι φτιαγμένος από υλικό τέτοιο, ώστε όταν πέφτεις, να σου δίνω το χέρι για να σηκωθείς. Ακόμη κι αν παραδοσιακά είσαι εχθρός μου κι έχεις προσπαθήσει να με καταστρέψεις ανά τους αιώνες.
“Οι Έλληνες σώζουν ζωές”, γράφεις στις εφημερίδες σου. Και “efharisto poli, file”.
Κι όμως, γείτονα. Αφήνεις να σε διαφεντεύει ένας άνθρωπος που εδώ και αρκετούς μήνες, όλο απειλεί. Και φωνάζει. Και αγριεύει. Με την πρώτη ευκαιρία.
Που στους σεισμούς και τις συμφορές που έπληξαν τη δική μας χώρα, τις φωτιές και τις πλημμύρες, δεν κούνησε ούτε το μικρό του δαχτυλάκι για να βοηθήσει τους πληγέντες. Τους άστεγους. Τους χτυπημένους από τη μοίρα.
Είναι χαρακτηριστικό, και υπάρχει σε γραπτό, το μίσος που κυριεύει τους καλούς μας γείτονες, όταν μας χτυπά η μανία της φύσης. Φράσεις όπως : “Αφήστε τους να καούν”, “κάναμε τη δουλειά μας”, σε μέρες που περιουσίες και ζωές χάνονται στην πύρινη λαίλαπα αποκαλύπτουν την αγάπη του απλού λαού προς τον απλό λαό, που δεν έχει να χωρίσει τίποτα.
Ψάξαμε να βρούμε αν είχε έρθει κάποιο πλήρωμα Τούρκων διασωστών όταν σειόταν η γη στη Σάμο το 2020 και στο Αρκαλοχώρι στην Κρήτη το 2021. Ή ακόμα και στο σεισμό που έδωσε το Ρήγμα της Πάρνηθας στην Αθήνα το 1999, αλλά δε σταθήκαμε τυχεροί στην αναζήτησή μας.
Ο καλός αυτός άνθρωπος λοιπόν, ο Σουλτάνος, απειλεί. Με πυραύλους που θα πέσουν πάνω στην Αθήνα και θα την κάψουν.
Απειλεί να “απελευθερώσει” νησιά του Αιγαίου, του δικού μας Αιγαίου, που στο ταραγμένο του μυαλό τα έχουμε υπό κατάληψη εμείς. Το ότι οι πρόγονοί μας και εμείς βρισκόμαστε άπειρα χρόνια πριν από τη χώρα του στην περιοχή που εποφθαλμιά, μάλλον δεν το υπολογίζει. Ούτε, βέβαια και οι υπήκοοί του.
Στέλνει χιλιάδες λαθρομετανάστες, μέσα στους οποίους έχει ενσωματώσει επικίνδυνα στοιχεία. Που με ένα νεύμα του, μπορούν να μας αποδεκατίσουν, ή να μας “χαρίσουν” απλόχερα άλλα 400 χρόνια σκλαβιάς.
Βάζει σε κίνδυνο Λιμενικό και Πολεμική Αεροπορία, αναγκάζοντας Λιμενικούς μας και Πιλότους μας να λαγοκοιμούνται πάνοπλοι, για να σηκωθούν να αερομαχήσουν, έχοντας χρόνο μόνο 3 λεπτά.
Συνεχίζει, ακόμα και τώρα, μετά το σεισμό, τις παραβιάσεις στον εναέριο χώρο μας.
Ποιός, λοιπόν, δε θα μπορούσε να τον κατηγορήσει για διπρόσωπο και ψεύτη; Και ειδικά από τη στιγμή που φιμώνει όποιον φέρει αντίθετη άποψη για τα πεπραγμένα του;
Σπέρνει μίσος και αποσταθεροποίηση στην κοινωνία, εγείροντας θέματα μειονοτήτων.
Έχει εδώ και 50 περίπου χρόνια υπό την κατοχή του τη μισή Κύπρο, ευελπιστώντας να την καταλάβει ολόκληρη, ως κομμάτι της Γαλάζιας Πατρίδας που αξιώνει.
Είναι γεμάτος περηφάνια για την “εκκαθάριση” Ποντίων, Αρμενίων καθώς και του Ελληνικού πληθυσμού και στοιχείου της Μικράς Ασίας.
Μόνο που χρησιμοποιεί λάθος λέξη. Η σωστή λέξη είναι γενοκτονία.
Περηφανεύεται για τη βεβήλωση ΜΝΗΜΕΙΩΝ της Ορθοδοξίας. Μας πήρε την Αγια – Σοφιά στην Πόλη και την Παναγία των Ποντίων στο Σουμελά, αδιαφορώντας για τα κραυγαλέα σημάδια που άφησε.
Μας απειλούσε ότι θα έρθει μια νύχτα ξαφνικά…
Αλλά τον πρόλαβε η συμφορά που του ξημέρωσε.
Μας απειλούσε ότι θα μας εξαφανίσει.
Μα εγώ, επάνδρωσα σωστικές αποστολές με επιστήμονες, με πυροσβέστες, με σεισμολόγους, με εκπαιδευμένα σκυλιά. Κι έτρεξαν στο πλευρό του ταλαιπωρημένου λαού. Χωρίς να διστάσουν ούτε στιγμή.
Κι όσοι έχουμε μείνει πίσω, αγωνιούμε. Βλέπουμε τις εικόνες και ματώνει η καρδιά μας. Και για το λαό αυτόν, αλλά και για το λαό της Συρίας.
Και θέλουν τώρα κάποιοι να υποχωρήσουμε στις ιμπεριαλιστικές του τάσεις, χωρίς να υπολογίζει Συνθήκες και Σύμφωνα.
Γιατί;
Μα για να δείξουμε άλλη μια φορά ότι είμαστε πάντα υπό των άλλων…
Γιατί κάποιοι πατούν επάνω στη μεγάλη μας διαφορά στην κουλτούρα, στον πολιτισμό, στην πίστη…
Ευχόμαστε και πάλι καλό κουράγιο στις οικογένειες που τα έχασαν όλα.
Και τα σημάδια του πόνου πάνω στα κορμιά να μην φαίνονται.
Όπως δεν φαίνονται τα σημάδια από τα αίματα των πληγών, ή τα λερωμένα ρούχα και πρόσωπα των ζωντανών με ακαθαρσίες μετά από τόσες μέρες σε ένα σημείο…
- Την Kamala την προσέχει κανείς;
- Εσείς πόση Ματούλα φάγατε στη μάπα σήμερα;
- Παπάρα σε χωριάτικη σαλάτα
Μπορεί να είμαστε πονόψυχοι, αλλά δεν είμαστε χαζοί. Ξέρουμε ότι ο λύκος έχει πληγωθεί και γλείφει τις πληγές του. Και μόλις γλείψει τις πληγές του, θα σηκωθεί και θα μας επιτεθεί. Ξανά. Οι 104 παραβιάσεις του FIR Αθηνών μετά το τρομακτικό αυτό γεγονός το μαρτυρούν αυτό.
Οι Τουρκόφιλοι κάποια στιγμή θα πρέπει να βρουν μια πολύ πειστική εξήγηση για να αντιστρέψουν το εχθρικό κλίμα που δημιουργούν οι καλοί τους φίλοι.
Εμείς, πάντως, πήγαμε με ειρηνικές διαθέσεις. Και δεν ήταν νύχτα, αλλά μέρα.
