Φτάσαμε να ζούμε σε μία εποχή, εν έτει 2023, να βιώνουμε την απόλυτη παράνοια.

Να πρέπει να δεχτούμε την αλλοίωση της πραγματικότητας.

Να σιωπήσουμε στην φασιστική επιβολή του να δεχτούμε το άσπρο για μαύρο και το μαύρο για άσπρο.

Αυτή η φασιστική επιβολή έκανε την εμφάνισή της με την καυτή της ανάσα πάνω στο σβέρκο μας. Συνειδητοποιήσαμε με τρόμο πως για κάποιες μέρες, πρώτη θέση στο χρονολόγιο των μέσων κοινωνικής μας δικτύωσης είχε η είδηση ότι μία δασκάλα σε δημοτικό σχολείο έδειξε (στα πλαίσια μαθήματος θεατρολογίας) μια ταινία μικρού μήκους με πρωταγωνιστές δυο ανήλικα αγοράκια, και ξεκάθαρο ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό.

Τίτλος της, «Shower Boys» ή, στα ελληνικά, «Αγόρια στο Ντους».

Πρόκειται για ταινία σουηδικής παραγωγής, φτιαγμένη από έναν σκηνοθέτη με ομοφυλοφιλικές σεξουαλικές επιθυμίες, και όχι μόνο τάσεις. Εικάζουμε ότι και όλο το συνεργείο της ταινίας έχει τις ίδιες σεξουαλικές επιθυμίες.  Βραβευμένη από μία κλειστή κάστα ατόμων, του ιδίου φυράματος, που επιβάλλουν τέτοιες ταινίες σε παιδικά φεστιβάλ. Που υπάρχει σε πλατφόρμες με υπηρεσίες gay streaming.

[Να λέμε ευτυχώς που αυτές οι υπηρεσίες είναι επί πληρωμή, και έτσι απευθύνονται σ’ ένα κοινό έκφυλο μεν, συγκαταβατικό με τους ανθρώπους που απλά δεν την βρίσκουν με αυτά, δε.]

Μ’ ένα φιλί στο στόμα, λάγνα βλέμματα και θωπείες, με ερωτήσεις – φωτιά γεμάτες υπονοούμενα [«δεν τολμάς;» (σ.σ: «να με φιλήσεις;»)],  είμαστε κάτι παραπάνω από σίγουροι ότι πρόκειται για μικρού μήκους ταινία μύησης των ανηλίκων στον ομοφυλοφιλικό έρωτα.

Θέλουν λοιπόν να μας πείσουν ότι η συγκεκριμένη μικρού μήκους ταινία δεν έχει τίποτε το ομοφυλοφιλικό. Ούτε βεβαίως το παιδεραστικό, κι ας μιλάμε για ανήλικους πρωταγωνιστές. Και ότι απλά εξερευνά τα όρια της ανδρικής φιλίας και της αρρενωπότητας. Δε θα το καταφέρουν όμως.

[Περιμένουμε κάποιον να μας εξηγήσει με λογικά επιχειρήματα πού βρέθηκε η αρρενωπότητα σε 2 ανήλικα παιδιά, που πιθανότατα διασκεδάζουν στα συγκρουόμενα των λούνα παρκ με παγωτό κυπελλάκι και ‘μαλλί της γριάς’].

Κι ένας άλλος λόγος που δεν θα καταφέρουν να μας πείσουν για την καταλληλότητα της ταινίας σε 8χρονα και 9χρονα, είναι ότι πολύ βολικά «ξέχασαν» να αναφέρουν πως το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής το οποίο είναι υπεύθυνο για να ελέγχει το εκπαιδευτικό περιεχόμενο που παρουσιάζεται στα παιδιά κυρίως μέσω πλατφορμών, δεν έχει εγκρίνει τις ταινίες που είναι αναρτημένες στην πλατφόρμα «Cinedu» ως κατάλληλες για θέαση από μαθητές Δημοτικών Σχολείων.

Οι συνάδελφοι και οι υποστηρικτές της δασκάλας – όπως είναι αναμενόμενο- σπεύδουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα προβάλλοντας ως θετικά το ότι είναι βραβευμένη, καθώς και το ότι μετά το φιλί στο στόμα, ο διαλογογράφος της ταινίας έγραψε τις εξής δύο ατάκες:

«-Τί ένιωσες;»

«-Τίποτα».

[Οι πληροφορίες πως μετά από αυτές τις ατάκες, τα παιδιά πήραν κάποιο extra χαρτζιλίκι, ελέγχονται].

Δε θα είχαμε κανένα πρόβλημα σαν άνθρωποι αν αυτή η ταινία είχε -έστω- ενήλικες πρωταγωνιστές που είναι συνειδητοποιημένοι ως προς τη σεξουαλικότητά τους. Και ασφαλώς, αν  απευθυνόταν σε αγόρια που είναι πλήρως συνειδητοποιημένα ώστε να τολμήσουν να εξερευνήσουν μία διαφορετική πτυχή του εαυτού τους και του κορμιού τους.

Εδώ όμως έχουμε μικρά παιδιά. Με ευάλωτο ψυχισμό. Με μυαλό που ρουφάει χωρίς φίλτρο και σα σφουγγάρι όλες τις πληροφορίες που δέχεται. Και με μία έμφυτη τάση να μιμούνται ό,τι βλέπουν. Όπως όλοι γνωρίζουμε λοιπόν, ό,τι μιμείσαι σου γίνεται συνήθεια. Κι ό,τι σου γίνεται συνήθεια, αποτελεί κομμάτι του εαυτού σου.

Εκεί λοιπόν στόχευσε η δασκάλα, έτοιμη να μολύνει ψυχές που στην πλειονότητά τους δεν μπορούν να διαχειριστούν τέτοιες πληροφορίες. Πληροφορίες που μπερδεύουν και «γράφουν» μέσα στο κάθε παιδί, έτσι ώστε να είναι έτοιμο να υπηρετήσει τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, που θέλει τον πυρήνα της συντηρητικής οικογένειας να διαλύεται, παραστρατώντας από το δρόμο του Θεού και τις παραδόσεις της χώρας που γεννήθηκε.

Δείγμα του ευάλωτου ψυχισμού των παιδιών είναι το γεγονός πως υπήρξε κάποιο παιδί στην τάξη της εν λόγω δασκάλας, το οποίο βλέποντας την ταινία, δεν άντεξε και έκανε εμετό. Ευτυχώς, το παιδί μίλησε στους γονείς του, και οι γονείς αυτοί έκαναν το σωστό για το παιδί τους, μηνύοντας την «προοδευτική» δασκάλα.

Προς το παρόν, το όνομα της δασκάλας δεν έχει γίνει γνωστό για ευνόητους λόγους. Και ασφαλώς, τη γλύτωσε με μια απλή επίπληξη από τους ανωτέρους της (και μάλλον και από υψηλά στελέχη του Υπουργείου Παιδείας), ενώ διέπραξε καραμπινάτο κακούργημα και θα έπρεπε να απολυθεί, να φυλακιστεί και να μην ξαναπλησιάσει κανένα παιδί έτσι ώστε να το προσηλυτίσει.

Αν βέβαια η δασκάλα είχε τολμήσει να θίξει εθνικιστικά θέματα, ή την αντικατάσταση του πληθυσμού της χώρας , οι νεοταξίτες θα είχαν κρεμάσει στα μανταλάκια και αυτήν αλλά και τον περίγυρό της, και θα ξέραμε το γενεαλογικό της δέντρο μέχρι 14ης γενεάς.

Κι αντί οι εκπαιδευτικοί να μακαρίζουν την τύχη τους που εργάζονται σε μία χώρα που έχει τόσο ελαστικούς νόμους, παραπονιούνται για «Χούντα»…

Δυστυχώς όμως για τους μοντέρνους εκπαιδευτικούς που κατακλύζουν τα σχολεία ανά την ελληνική επικράτεια, η κυριαρχία αυτή θα τελειώσει γρήγορα. Το λιγότερο σε 10 χρόνια, οι μαθητές τους θα είναι μελαμψοί και μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα. Ο νόμος της Σαρία θα είναι ο επικρατέστερος, και οι μόνοι που θα περνάνε καλά, θα είναι οι τυραννικοί «πρόσφυγες» με τα χαρέμια. Όλα τα άλλα για τα οποία παλεύουν οι επαγγελματίες δικαιωματιστές θα ξεχαστούν, αφού οι «καλοί μας και κατατρεγμένοι πρόσφυγες» δεν τα σηκώνουν ούτε στο ελάχιστο, τουλάχιστον από αλλόθρησκους, ήτοι «άπιστους». Έτσι τα σχολεία θα αναγκαστούν να είναι αποκλειστική κοιτίδα διδασκαλίας του Ισλάμ. Και οι άπιστοι θα καταλήξουν νεκροί, πεταμένοι από κάποια ταράτσα.

Παρ’ όλα ταύτα, οι γονείς όταν αναλαμβάνουν το ρόλο του πατέρα και της μητέρας, πρέπει να είναι υπόδειγμα ανθρώπων για τα παιδιά τους. Το απόλυτα καλό παράδειγμα προς μίμηση. Γιατί αποτελούν τον καθρέφτη των παιδιών τους. Από αυτούς μαθαίνουν να είναι καλά ή όχι τόσο καλά παιδιά.

Οι γονείς πρέπει να είναι εκείνοι που θα μιλήσουν στα παιδιά τους πρώτοι για τις διάφορες εκφάνσεις της σεξουαλικότητας. Να αφήσουν το παιδί να εκφράσει τις απορίες του, και αν αισθάνονται ότι δεν μπορούν να δώσουν κάποια πειστική απάντηση, να συμβουλευτούν κάποιον ειδικό στην παιδοψυχολογία για να στηρίξουν τις ανησυχίες του παιδιού τους.

Οι περισσότεροι γονείς όμως, θέλοντας να αποφύγουν την ευθύνη για μία ακόμα εκπαίδευση των ανήλικων παιδιών τους, την μεταθέτουν στα σχολεία που γεμίζουν με … προοδευτικούς «εκπαιδευτικούς» που αγαπούν την αρρωστημένη διαφορετικότητα και παίρνουν τις εντολές τους από κράτη που αγνοούν τις λέξεις «αξιοπρέπεια» και «σεμνότητα».

Η κοινωνία βαδίζει προς την αυτοκαταστροφή της, θεοποιώντας πράγματα και καταστάσεις που με μαθηματική ακρίβεια θα της γυρίσουν boomerang.

Η προειδοποίηση έχει παίξει μπάλα πολλές φορές, αλλά τα περισσότερα αυτιά κωφεύουν ακόμα. Πολλές φορές επίτηδες, για να παρουσιαστούμε ως οπισθοδρομικοί φασίστες.

Σας έχουμε νέα όμως: Ακόμη δεν έχουμε αρχίσει να καταβρέχουμε τους ΛΟΑΤΚΙ plus, όπως κάνουν στην Τουρκία.

Θα αναγκαστούμε όμως, γιατί οι ισλαμιστές που πληθαίνουν στην Ελλάδα, θα το απαιτήσουν και αυτό. Χωρίς πολλά λόγια.

Προειδοποιηθήκατε. Για πολλοστή φορά.