Θυμάται: ο Πυροβάτης
Στις 24 Μαΐου 1917, ο Γάλλος τέως υπουργός εξωτερικών Σελεστέν Ζονάρ φτάνει στον Πειραιά. Ως επικεφαλής του κατοχικού στόλου της Αντάντ αποβιβάζει αγήματα, καταλαμβάνοντας την ελληνική πρωτεύουσα. Απαιτεί την παραίτηση από τον θρόνο, του Κωνσταντίνου, ο οποίος και αποδέχεται τους όρους του Γάλλου κατακτητή – να αυτοεξοριστεί στην Ελβετία, σε μια ύστατη προσπάθεια να σώσει την Αθήνα από τους ανελέητους βομβαρδισμούς.
Ο Κάρολος Σελέστιος Ζοννάρ Αύγουστος, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, ήταν Γάλλος γόνος αστικής οικογένειας, που το όνομά του συνδέθηκε κυρίως σε μια τραγική περίοδο της νεότερης ελληνικής ιστορίας, που υποκίνησε και δυναμίτισε ο ίδιος, με τους διπλωμάτες της γαλλικής πρεσβείας στην Αθήνα.
Ο Κ. Ζοννάρ εμφανίσθηκε επικεφαλής συμμαχικού στόλου όπου και επέδωσε στη τότε ελληνική κυβέρνηση Ζαΐμη τελεσίγραφο, με πρόσχημα το ότι ζητούσε εγγυήσεις για την ασφάλεια του συμμαχικού στρατού στη Μακεδονία και πρωτίστως την αντικατάσταση του Βασιλέως Κωνσταντίνου Α΄ εντός 24 ωρών.
Στις δραματικές ώρες που ακολούθησαν, τον αποκλεισμό του Πειραιά, την αποβίβαση αποικιακών σενεγαλέζικων στρατευμάτων, την κατάσχεση του ελληνικού στόλου και τον βομβαρδισμό της Αθήνας, ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος υποχρεώθηκε σε παραίτηση υπέρ του δευτερότοκου γιου του Αλεξάνδρου ο οποίος και ανήλθε στο θρόνο. Συλλαμβάνει και εξορίζει στην Κορσική, μέλη της κυβέρνησης και πολλούς βασιλόφρονες πολιτικούς όπως ο Ιωνάς Δραγούμης και Ιωάννης Μεταξάς.
Η μοίρα είχε ξανά φέρει κοντά τους δυο άντρες σε μια άλλη σημαντική στιγμή της ιστορίας μας. Στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, οι δυο τους είχαν παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Με κορυφαία στιγμή την έπαρση της σημαίας μας, στο διοικητήριο της πόλης από τον Ίωνα Δραγούμη. Στην εξορία, οι αντίπαλοι τους χωρίς να το γνωρίζουν, είχαν δώσει την δυνατότητα στους δυο τους, να καλλιεργήσουν τις ιδέες τους και να δημιουργήσουν τις βάσεις του Εθνικού Κράτους. Από την μια ο ιδεολόγος Ιωνάς Δραγούμης που έθετε τις βάσεις του Ελληνικού εθνικισμού και από την άλλη ο επιτελικός νους του Ιωάννη Μεταξά που θα έκανε πράξη αυτές τις ιδέες. Έτσι περνούσε ο καιρός για τους δυο σπουδαίους άντρες στην εξορία.
Όμως τα πράγματα στην πατρίδα δεν ήταν καλά εκείνη την περίοδο.
Παράλληλα ο Αρμοστής πλέον, της Ελλάδας Κ. Ζοννάρ, εκδίδοντας και σχετικό διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, κάλεσε από την Θεσσαλονίκη τον Ε. Βενιζέλο στην Αθήνα δια του γαλλικού πολεμικού «Προβάνς» στον οποίο και του ανέθεσε την πρωθυπουργία.
Ο Ε. Βενιζέλος εκτελώντας την εντολή σχημάτισε αμέσως κυβέρνηση, την Κυβέρνηση των Λαζάρων, όπως έμεινε γνωστή στην ιστορία, κηρύσσοντας τον πόλεμο κατά της Γερμανίας και των συμμάχων της. Στην ουσία η κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1917, υπήρξε κατοχική κυβέρνηση, ή κυβέρνηση Μαριονέτα ιδίως της Γαλλίας σ΄ όλη την περίοδο του λεγόμενου τότε Μεγάλου Πολέμου, ο δε ελληνικός στρατός τέθηκε υπό γαλλική διοίκηση, ενώ ο ελληνικός στόλος παρέμεινε υπό γαλλική κατοχή παροπλισμένος, εκτός των θωρηκτών “ΑΒΕΡΩΦ” και “ΚΙΛΚΙΣ” που συνέχισαν να φέρουν την ελληνική σημαία, υπό ελληνικά πληρώματα, αφαιρουμένων όμως των κλείστρων των πυροβόλων τους.
Εντείνοντας ακόμη περισσότερο το διχαστικό κλίμα της εποχής και θέτοντας τις βάσεις των εθνικών δεινών που θα έρχονταν στο άμεσο μέλλον.
