To “Don’t Look Up” μπορεί να μην καταδέχτηκα να το δω, είδα όμως το “Σμύρνη μου Αγαπημένη” της Μιμής Ντενίση, που μου είναι πολύ πιο συμπαθής από τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο ή την Μέριλ Στριπ.

Η “Σμύρνη” είναι μια καλή ταινία που όμως έχει κάποιες αδυναμίες που δεν την αφήνουν να απογειωθεί. Αλλά σε αυτό το κείμενο δεν θα σταθώ στο καλλιτεχνικό αλλά στο ιδεολογικό-ιστορικό κομμάτι της ταινίας.

Αν εξαιρέσουμε την ανιστόρητη εξομοίωση των σημερινών λαθρομεταναστών από τα βάθη της Ασίας με τους Έλληνες πρόσφυγες του 1922 στα πρώτα λεπτά της ταινίας (μεγάλο φάουλ!), η Μιμή Ντενίση έχει κάνει πολύ καλή δουλειά.

Φαίνεται ότι έχει ψάξει εξαντλητικά την ιστορία εκείνης της περιόδου, έχει κάνει έρευνα και έχει διαβάσει τις απόψεις όλων των πλευρών. Και όπως θα έπρεπε να συμβαίνει σε κάθε ταινία ή μυθιστόρημα που φιλοδοξεί να αποτυπώσει σφαιρικά το κλίμα μιας εποχής, αυτές τις απόψεις, αυτές τις φωνές η Ντενίση τις αφήνει να ακουστούν στη “Σμύρνη” χωρίς να τις καταδικάσει ή να τις χειροκροτήσει, απλά προσπαθώντας να τις καταλάβει : των βενιζελικών και των βασιλικών, των Μικρασιατών και των κατοίκων της Παλιάς Ελλάδας, των Τούρκων και των Συμμάχων.

Το άλλο μεγάλο θετικό του σεναρίου είναι πως δεν υποκύπτει στιγμή στο απλοϊκό σχήμα “καλοί βενιζελικοί-κακοί αντιβενιζελικοί” που μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν κανόνας σε κάθε ιστορικό ή καλλιτεχνικό έργο που ασχολούνταν με αυτήν την περίοδο. Θα έλεγα μάλιστα πως χωρίς να το φωνάζει ή να κάνει προπαγάνδα, η δραματουργική εξέλιξη φαίνεται να δικαιώνει -εν μέρει τουλάχιστον- την κριτική του βασιλόφρονα κουνιάδου της Φιλιώς Μπαλτατζή (ο ρόλος που υποδύεται η Ντενίση): πιθανόν η Μικρασιατική Εκστρατεία ήταν από την αρχή ένα λάθος και σίγουρα η βενιζελική βεβαιότητα ότι είχαμε τους Συμμάχους με το μέρος μας αποδείχτηκε πολύ νωρίς μια απάτη.

• 
  Διαγραφή Σαμαρά
• 
  Θρίαμβος Τραμπ
• 
  Οχι, δεν είναι ο Δένδιας υπεύθυνος για την μείωση κυριαρχίας στο Αιγαίο – Είναι όλοι τους

Αν σκεφτείς ότι μέχρι πρόσφατα το ευρύ κοινό ερχόταν σε επαφή μόνο με βενιζελικές αγιογραφίες, η “Σμύρνη” της Ντενίση είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενη.