Το Euractiv είναι ένα πανευρωπαϊκό δίκτυο μέσων ενημέρωσης που ειδικεύεται στη δημοσιοποίηση πληροφοριών που προέρχονται από την ΕΕ (ως θεσμικό όργανο), το οποίο ιδρύθηκε το 1999 από το Γάλλο, Κριστόφ Λεκλέρκ (Christophe Leclercq).
Λοιπόν χθες έβγαλε μία είδηση που έλεγε ότι η Κομισιόν επιθυμεί τεχνοκρατική κυβέρνηση στην Ελλάδα, ωστόσο μία είδηση που ενόχλησε ιδιαίτερα το ευρωπαϊκό, θεσμικό όργανο, καθώς ο επικεφαλής εκπρόσωπος της Επιτροπής Ερίκ Μαμέρ (Eric Mamer) είπε ότι «δεν θα πέσουμε τόσο χαμηλά ώστε να σχολιάσουμε ένα τόσο φαιδρό και εντελώς ανυπόστατο ρεπορτάζ».
Από εκεί και πέρα ας δούμε αν η συγκεκριμένη πιθανότητα, η Ελλάδα να διακυβερνηθεί από κυβέρνηση τεχνοκρατών θα ήταν προς όφελος των πολιτών και των συμφερόντων της.
Αρχικά να πούμε ότι στο σύντομο παρελθόν μας και πιο συγκεκριμένα από το Νοέμβριο του 2011 μέχρι το Μάιο του 2012, η Ελλάδα είχε κυβέρνηση “τεχνοκρατών” με επικεφαλής τον ακαδημαϊκό, τραπεζίτη και Καθηγητή Οικονομικών, κ. Λουκά Παπαδήμο. Ωστόσο οφείλουμε να πούμε κάτι πολύ σημαντικό, ώστε να καταπέσουν και συγκεκριμένοι μύθοι που αφορούσαν το συγκεκριμένο σχήμα, το οποίο έχει δαιμονοποιηθεί (μέχρι σήμερα)…
Η Ελλάδα δυστυχώς, είναι μία εξαρτώμενη οικονομία
Η συγκεκριμένη Κυβέρνηση ήταν μεταβατική και είχε θεωρηθεί εθνικής ενότητας, βραχύβιας χρονικής διάρκειας (μέχρι πολύ σύντομα να πάει η Ελλάδα σε εκλογές), δεν είχε το δικαίωμα να διαμορφώσει τη δική της πολιτική και να περάσει νομοθετήματα από το Κοινοβούλιο, παρά μόνο εκπλήρωνε τις νομικές και οικονομικές δεσμεύσεις που το προηγούμενο διάστημα είχε λάβει η εκλεγμένη Κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου απέναντι σε ΕΕ και ΔΝΤ… Ένα παράδειγμα που αναδεικνύει τα πλαίσια κάτω από τα οποία μπορούσε να ενεργήσει, προκειμένου να εκταμιευτεί η 6η δόση της δανειακής σύμβασης, οι αρχηγοί των κομμάτων της συγκυβέρνησης, ήτοι Παπανδρέου, Σαμαράς και Καρατζαφέρης συναίνεσαν και έτσι στις 12 Φεβρουαρίου 2012, η Βουλή ψήφισε θετικά στην πρόταση νόμου για τη συμφωνία του β΄ Μνημονίου («Έγκριση των Σχεδίων Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Ε.Τ.Χ.Σ.).
Εν ολίγοις, η συγκεκριμένη Κυβέρνηση των Ελλήνων “τεχνοκρατών” δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα, χωρίς τη συναίνεση των αρχηγών της συγκυβέρνησης και η θέση της ήταν καθαρά διεκπεραιωτική.
Πολλοί θεωρούν ή ταυτίζουν την τότε Κυβέρνηση Παπαδήμου με τη σημερινή Κυβέρνηση Ντράγκι στην Ιταλία, που και αυτή είναι μία Κυβέρνηση τεχνοκρατών, ωστόσο όμως δεν έχει καμία σχέση, καθώς η Κυβέρνηση Παπαδήμου δεν ήταν στην ουσία των πραγμάτων Κυβέρνηση τεχνοκρατών, μια και το υπουργικό συμβούλιο είχε στην πλειονότητά του εκλεγμένους βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που αυτοί ήσαν κυρίως Υφυπουργοί ή Αναπληρωτές Υπουργοί…
Εν αντιθέσει με την Κυβέρνηση Ντράγκι που μόνο τα 6 από τα 24 Υπουργεία δεν άλλαξαν και παρέμειναν οι ίδιοι Υπουργοί από την Κυβέρνηση Κόντε, ενώ οι υπόλοιποι είναι εξωκοινοβουλευτικά, αναγνωρισμένα για τη δράση τους πρόσωπα του δημοσίου βίου. Συγχρόνως δε ο κ. Ντράγκι αποφασίζει για τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου του, ενώ ο κ. Παπαδήμος δεν μπορούσε ούτε καρφίτσα να τοποθετήσει χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των τριών αρχηγών της συγκυβέρνησης.
Όσον αφορά σήμερα αν μας συνέφερε ως Ελλάδα μία καθαρά τεχνοκρατική Κυβέρνηση, παρόμοια με αυτήν της Ιταλίας και όχι με αυτήν που είχαμε το 2011, δηλαδή τύποις τεχνοκρατική, καθώς ουσιαστικά ο μόνος τεχνοκράτης ήταν ο επικεφαλής της Κυβέρνησης, κ. Λουκάς Παπαδήμος, η απάντηση είναι αρνητική.
Και γιατί είναι αρνητική; Γιατί πολύ απλά η Ελλάδα δεν έχει τα οικονομικά χαρακτηριστικά του ιταλικού Κράτους… Η Ιταλία παρά τα οικονομικά προβλήματα που έχει κατά καιρούς αντιμετωπίσει, και τα οποία είναι αποτέλεσμα του τρόπου που έχει αναπτυχθεί ο Βορράς από το Νότο σε οικονομικό και βιομηχανικό επίπεδο, δεν παύει να θεωρείται μία αναπτυγμένη οικονομία και μάλιστα μια από τις μεγαλύτερες διεθνώς οικονομίες, κάθε άλλο παρά εξαρτώμενη, που μπορεί να επιβιώσει μόνη της, καθώς έχει παραγωγή και κυρίως βαριά βιομηχανία, όπως είναι η αυτοκινητοβιομηχανία και η αμυντική βιομηχανία, για να μην πούμε και για τους υπόλοιπους τομείς ανάπτυξης.
Η Ελλάδα αντίθετα, δυστυχώς, είναι μία εξαρτώμενη οικονομία που δεν έχει εξισορροπήσει τους τρεις τομείς παραγωγικής δράσης της, παρά μόνο έχει αναπτυγμένο τον τομέα των Υπηρεσιών. Από αυτό και μόνο γίνεται αντιληπτό, ότι όταν ένα Κράτος ο εισαγωγικός τομέας του είναι πολύ πιο αναπτυγμένος από τον εξαγωγικό, η συνέπεια είναι να δημιουργεί εξαρτήσεις.
Η Ελλάδα τα μόνα ουσιαστικά προϊόντα που εξάγει είναι του πρωτογενούς τομέα, δηλαδή τα αγροτικά, αν και πάλι υπάρχουν είδη του που τα εισάγει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από την παραγωγή της, ενώ δεν εξάγει τεχνολογία… Η εξαγωγή τεχνολογίας αναδεικνύει πόσο μπορεί ένα κράτος να είναι οικονομικά ανεξάρτητο, καθώς πλέον ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας και της παγκόσμιας πληροφόρησης.
Διάβασα χθες, ένα άρθρο που ενώ εκτιμώ πολύ το συγκεκριμένο αρθρογράφο, ωστόσο με το άρθρο του που έλεγε ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται να αναπτύξει την εθνική της αμυντική βιομηχανία, γιατί η χώρα μας ούτε πληθυσμιακά είναι μεγάλη ούτε μπορεί να διαμορφώσει μία μεγάλη αγορά πώλησης των συγκεκριμένων ειδών, προσωπικά διαφωνώ. Και μάλιστα σημείωσε ότι μας συμφέρει, τουλάχιστον από οικονομικής άποψης να είμαστε εξαρτώμενοι ως προς τους εξοπλισμούς από τις Μεγάλες Δυνάμεις.
Και διαφωνώ, γιατί έχουμε εξηγήσει τι σημαίνει αμυντική βιομηχανία για ένα Κράτος, και επίσης δε, κάτω από το πλαίσιο που ο αρθρογράφος τοποθετεί τη μη αναγκαιότητα ανάπτυξης ελληνικής, αμυντικής βιομηχανίας, τότε ούτε το Ισραήλ ούτε και η Σουηδία (και είναι μόνο δύο παραδείγματα με τα ανάλογα χαρακτηριστικά της Ελλάδας) θα έπρεπε να έχουν αναπτύξει την τεχνολογία και την αμυντική βιομηχανία τους… Συγχρόνως δε, πρέπει να σημειώσουμε ότι ανάπτυξη αμυντικής βιομηχανίας, σημαίνει ανάπτυξη τεχνολογίας…
Από εκεί και πέρα, μια Κυβέρνηση καθαρά τεχνοκρατική κάθε άλλο παρά θα συνέφερε την Ελλάδα και αυτό γιατί, αφενός μια και δεν έχει αναπτύξει αυτοδύναμα τους παραγωγικούς τομείς της θα ήταν, όπως αναλύθηκε πιο πάνω, άμεσα εξαρτώμενη από τα Κέντρα Αποφάσεων των Θεσμικών Οργάνων που είναι μέλος, αφετέρου δε, εμείς είμαστε ένα Κράτος που γειτνιάζουμε με χώρες (ανατολικά, δυτικά, ακόμα και βόρεια) που επιβουλεύονται τα εθνικά μας δίκαια.
Φανταστείτε μία Κυβέρνηση καθαρά τεχνοκρατών πώς θα έλυνε τις εθνικές μας διαφορές…. Φυσικά, θα υπερίσχυε το καθαρά εξισορροπιστικό, προκειμένου να ελαχιστοποιούνται πιθανές διακρατικές εντάσεις, που ωστόσο για τα εθνικά κράτη κάθε άλλο παρά συμφέρει μία τέτοια διαχείριση.
Η Ελλάδα είναι μία χώρα που γέννησε και διαμόρφωσε τις “προπατορικές” αρχές των σύγχρονων Θεσμών. Αυτό που χρειάζεται και που γίνεται πλέον επιτακτική ανάγκη είναι να διαμορφώσει ένα σχεδιασμό σε εσωτερικό και εξωτερικό επίπεδο που απαρέγκλιτα όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα και όλες οι Κυβερνήσεις όλων των χρωματικών αποχρώσεων που θα έρθουν στην εξουσία θα τηρούν.
