Θητεία και χουλιγκανισμός

Η λύση στη μάστιγα της βίας δεν είναι απλή

Αν και πολύ συχνά ο «ειδικοί» προσπαθούν να μας παραπλανήσουν με απλές λύσεις τύπου «πονάει χέρι, κόβει κεφάλι» ως απάντηση σε ιδιαίτερα περίπλοκα προβλήματα, δυστυχώς η ρεαλιστική αλήθεια είναι ότι πολύπλοκα θέματα έχουν και ιδιαίτερα χρονοβόρες και πολυεπίπεδες λύσεις.

Αποτελεί πλάνη ότι λύνονται με απλό τρόπο τα δυσεπίλυτα εμπόδια. Στο θέμα της βίας στα γήπεδα, και σε συνέχεια της δολοφονικής επίθεσης με φωτοβολίδα που έγινε στου Ρέντη προς τον άτυχο αστυνομικό, διάβασα τις τελευταίες ημέρες δεκάδες άρθρα, θέσεις και τοποθετήσεις πολιτικών αρχηγών για το πως μπορεί να λυθεί το συγκεκριμένο ζήτημα ακαριαία και οριστικά.

Όπως προανέφερα, δεν είναι δυνατόν να λύνεις με τόσο απλό τρόπο ένα πρόβλημα που βασίζεται στην εγγενή τάση προς βία που έχουν οι άρρενες νεανίες καθώς και την φυσική τους ορμή να ανήκουν με ταυτοτικά συνεκτικό τρόπο σε πολυάριθμες παρέες που αναζητούν συνεργατικά συγκρούσεις με αντίπαλες ομάδες, ώστε να εκτονώσουν τα πρωτογονικά τους ένστικτα.

Ως λάτρης του αρχαίου φιλόσοφου Αριστοτέλη που είμαι, πιστεύω ακράδαντα ότι τα ανθρώπινα πάθη είναι μια αδήριτη πραγματικότητα και αποτελούν βιολογικές εκφάνσεις της φύσης μας. Αυτό σημαίνει πως πολύ δύσκολα μπορείς να ανακόψεις την φυσική τάση νέων αρρένων προς την βία. Όμως από τις δεκάδες απόψεις που διάβασα σε σχέση με το οξύ και βαθύ πρόβλημα του χουλιγκανισμού στην χώρα μας, ξεχώρισα μόνο μία. Η υποχρεωτική στράτευση των νέων στα 18 τους έτη, και η μη δυνατότητα αναβολής της θητείας, θεωρώ ότι θα μετριάσει το ζήτημα της βίας στα γήπεδα.

Όσο και να φαίνονται εντελώς ασύνδετα μεταξύ τους θέματα, η στράτευση στα 18 έτη επιφέρει τις εξής αλλαγές στην ζωή ενός νεαρού άντρα: μετριάζει την φυσική του τάση προς την βία αφού απασχολείται διαρκώς με εργασίες σε ένα καλά δομημένο και ιεραρχικό περιβάλλον όπου η πειθαρχία είναι απαραίτητη, τονίζει την κοινωνική του συνείδηση γιατί η θητεία είναι μία από τις πιο ευγενείς υπηρεσίες που προσφέρουμε στο Έθνος μας υποβαθμίζοντας την ανάπτυξη ατομικιστικών και εγωιστικών συμπεριφορών, αναπτύσσει δεξιότητες και αυξάνει την πιθανότητα να ενταχθεί στην αγορά εργασίας μετά την λήξη της στράτευσης ώστε να ενσωματωθεί ακαριαία σε ένα φορμαλιστικό σύστημα προσωπικής και κοινωνικής ανέλιξης, ενδυναμώνει με ειρηνικό τρόπο την ανάγκη του άρρενα να συναναστραφεί με άτομα του φύλου του, και τέλος εκτονώνεται μέσω ομαδικών στρατιωτικών ασκήσεων η φυσική ορμή για περιπέτεια και αδρεναλίνη που κάθε άντρας έχει σε αυτή τη νεαρή ηλικία.

Περισσότερα απο

Απόστολος Κρητικόπουλος

Είμαστε

ΠΑΝΤΟΥ