Είναι κλασική η προβολή της ταινίας «ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» κάθε Λαμπρή στις τηλεοράσεις μας. Διηγείται τα Πάθη του Ιησού Χριστού. Η ύπαρξή Του και η φύση Του έχουν γίνει αντικείμενο αντιπαραθέσεων εδώ και χιλιάδες χρόνια ανάμεσα σε διάφορες αντιμαχόμενες πλευρές.

Στη σύγχρονη εποχή ο smartass ημιμαθής βλαξ θα σου πετάξει συχνά εκείνο το «πως μπορείς να πιστεύεις σε ένα Θεό που ποτέ δεν είδες και να μην πιστεύεις στο διπλανό σου». «Πώς μπορείς να είσαι σίγουρος πως τα πράγματα έγιναν έτσι; Επειδή το λένε οι παπάδες;». Έχεις δίκιο σύντροφε. Ας εξετάσουμε μια περίπτωση ανθρώπου που σταυρώθηκε από τον άνθρωπο, επιβεβαιωμένα.

Βρισκόμαστε στις 27 Μαρτίου του 1947 στο χωριό Μεγάρχη των Τρικάλων. Ιερέας του χωριού είναι ο Πατήρ Γεώργιος Σκρέκας. Ένας φιλήσυχος και πράος άνθρωπος ο οποίος είχε φροντίσει να βρίσκεται μακριά από τα πάθη της εποχής του συμμοριτοπολέμου. Δεν είχε πάρει θέση υπέρ καμίας παρατάξεως – σε αντίθεση με το συνεφημέριό του ο οποίος είχε ενταχθεί στις τάξεις του ΕΛΑΣ.

Οι συμμορίτες βεβαίως δεν ανέχονται τέτοιες καταστάσεις σε καμία περίπτωση αφού είναι γνωστό αυτό το «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας». Για να μην τα πολυλογούμε εισβάλλουν στο σπίτι του βράδυ, το δένουν μπροστά στα μάτια της συζύγου και των έξι ανήλικων παιδιών του. Ακολουθεί πλιάτσικο στο σπίτι του ιερέως από τους περήφανους αγωνιστές του ΕΛΑΣ. Το δέρνουν ολόκληρα μερόνυχτα. Και αυτόν και τη γυναίκα του. Το δένουν πίσω από ένα άλογο και τον περιφέρουν στο χωριό μπροστά στα μάτια των έντρομων κατοίκων. Το ίδιο κάνουν και στα γύρω χωριά όπου ο ιερεύς επιδεικνύονταν από τους περήφανους ηρωικούς στρατιώτες του ΕΛΑΣ ως αρκούδα. Η πομπή τους καταλήγει στο Νεραϊδοχώρι Τρικάλων. Εκεί φυλακίζουν τον ιερέα και τον υποβάλλουν σε φρικτά βασανιστήρια για τις υπόλοιπες ημέρες.

Ώσπου φτάνει η Μεγάλη Παρασκευή 11 Απριλίου του 1947. Ο αρχικατσαπλιάς της περιοχής Καπετάν Φαρμάκης έχει όρεξη να γλεντήσει λίγο παραπάνω. Άλλωστε οι προλετάριοι έχουν και αυτοί ανάγκες από θεάματα. Αποφασίζει λοιπόν να αποδείξει στα επιστημονικά μυαλά των ληστανταρτών πως «δεν υπάρχει Θεός». Περνάει τον Ιερέα από «λαϊκό δικαστήριο». Το πνεύμα που διέπει τα συγκεκριμένα δικαστήρια είναι το «Όλοι είναι ένοχοι μέχρι να αποδειχθεί στο τέλος η ενοχή τους».

Ακολουθούν στιγμές βγαλμένες από το Γολγοθά. Για να το πούμε καλύτερα ήταν ο πραγματικός νεώτερος Γολγοθάς. Ο ιερεύς ΣΤΑΥΡΩΝΕΤAI από τους συμμορίτες τελετουργικά. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που σταυρώθηκε «σύμφωνα με τη μυθολογία» ο Ιησούς.

Λίγες μέρες αργότερα το Νεραϊδοχώρι απελευθερώθηκε από τον Ελληνικό Στρατό. Οι εαμοβουλγαροσλαβοληστοσυμμορίτες συμπτύσσονταν βόρεια. Το λείψανο του μάρτυρα βρέθηκε και υποβλήθηκε σε ιατροδικαστική εξέταση. Διαπιστώθηκε εξόρυξη των οφθαλμών του, λογχισμός της δεξιάς πλευράς, καταθρυμματισμένα οστά από τους ξυλοδαρμούς και πυροβολισμός στο μέτωπο και τους κροτάφους. Κηδεύτηκε λίγες μέρες μετά με ιερείς από τα γύρω χωριά και τα Τρίκαλα να σηκώνουν το φέρετρό του θριαμβευτικά.

Είναι γεγονός πως αν θα θέλαμε να κάνουμε μια ταινία με την Εβδομάδα των Παθών της Πατρίδας μας, θα είχαμε τεράστια δυσκολία για να δώσουμε ρόλο στο μέσο απλυτοσυμμορίτη. «Ιούδας» θα έλεγε κάποιος. Όχι. Ακόμα και ο Ιούδας μετανόησε στο τέλος…

…Και ρίψας τα αργύρια εν τω ναώ, ανεχώρησε και απελθών, απήγξατο.

Γενικώς ο ρόλος που θα ταίριαζε στο μέσο απλυταργιό θα ήταν του πλήθους που φώναζε «Το Βαραββά, το Βαραββά» καθώς φυσικά και την επόμενη φράση που αναφώνησε εκείνο το πλήθος.

Υ.Γ. Η Εκκλησία δεν έχει μέχρι και σήμερα ανακηρύξει τον ιερέα Γεώργιο Σκρέκα σε Άγιο στα πλαίσια της «Εθνικχαχα Συμφιλιωχαχαχαχαχαχαχα»

πηγή: Χώρα του Αχώρητου