Ο κεντρικός σχεδιασμός έχει ένα ισχυρό πλεονέκτημα και ένα τεράστιο μειονέκτημα: από την μία είναι συγκεντρωτικός πόλος εξουσίας και ισχύος και μπορεί να ασκήσει τεράστια πίεση για να επιτύχει τον επιθυμητό σκοπό, και από την άλλη αν πάρει λάθος απόφαση, η κλίμακα της αποτυχίας του είναι γιγαντιαία με ολέθριες συνέπειες. Δυστυχώς για εμάς τους Ευρωπαίους, έγινε το δεύτερο ενδεχόμενο με την ΕΕ, αυτό της ολοκληρωτικής αποτυχίας, σχετικά με την επιλογή, την διανομή και την πρόοδο του εμβολιασμού κατά του κορωνοϊού.

Συγκεκριμένα αυτή την στιγμή που γράφεται το άρθρο, το Ισραήλ έχει εμβολιάσει το 55% του πληθυσμού του, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα το 34%, το Ηνωμένο Βασίλειο το 14%, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής το 13,5% ενώ ο μέσος όρος εμβολιασμού για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κυμαίνεται κοντά στο 2% με χαμηλότερη στον εμβολιασμό την γειτονική μας Βουλγαρία με 0,6%, ενώ η Ελλάδα είναι στο 2,6% με “πρωταθλήτρια” στα Βαλκάνια την εκτός ΕΕ Σερβία με 6,5%.

Σε ποσοστιαία κλίμακα, το Ισραήλ έχει εμβολιάσει 20 φορές παραπάνω πληθυσμό από την Ελλάδα, και οι ΗΠΑ με το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν εμβολιάσει 7 περίπου φορές παραπάνω πληθυσμό από την ΕΕ.
Το Ισραήλ έδρασε ταχύτατα, αποφάσισε να “επενδύσει” μετά από πολύ αναλυτική έρευνα (είχε δειγματίσει και το Ρώσικο εμβόλιο με το που βγήκε) όλη μα όλη την εμβολιαστική προσπάθεια στην Pfizzer. Συγκεκριμένα βάσει δημοσιευμάτων, ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός είχε ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με τον ιουδαϊκής καταγωγής Θεσσαλονικιό Έλληνα Αλβέρτο Μπουρλά , ο οποίος είναι Διευθύνων Σύμβουλος της Pfizzer, και εξασφάλισε μεγάλη δόση εμβολίων για όλο τον εβραϊκό πληθυσμό. Οι Ισραηλινοί δηλαδή επένδυσαν σε ένα και μόνο εμβόλιο, αυτό που θεώρησαν μετά από έρευνες ότι ήταν η καλύτερη επιλογή.

Η ΕΕ από την άλλη, πήρε την απόφαση να κλείσει συμφωνίες με πάρα πολλές φαρμακευτικές εταιρίες ώστε να κάνει “διασπορά του κινδύνου”, και να κλείσει συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης για παραγωγή εμβολίων, ακόμα και με εταιρίες (π.χ. Γαλλική Sanofi) που δεν είχαν να επιδείξουν καμία ολοκληρωμένη λύση! Το αποτέλεσμα ήταν οι δόσεις να μην επαρκούν, η εφοδιαστική αλυσίδα για τα εμβόλια σε όλη την Ευρώπη να υπολειτουργεί, οι χώρες της ένωσης να λαμβάνουν με το σταγονόμετρο τις δόσεις ενώ διπλανές χώρες που είχαν καταλήξει μόνες τους σε αποφάσεις, έχουν βγει πολύ μπροστά στην άτυπη κούρσα για την θωράκιση του πληθυσμού με αντισώματα κατά του κορωνοϊού.

Θα την πληρώσει κάποιος καρεκλοκένταυρος στην ΕΕ για το φιάσκο; Ελπίζω ναι.