Γράφει η: Χριστίνα Καγιαλέ
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων κατάλαβε και ο πλέον αφελής ποια γνώμη έχει για τον ελληνικό λαό η σημερινή πολιτική του ηγεσία. Κατάλαβε επίσης ποια γνώμη έχει για τον εαυτό της.
Από τα τσωρτσιλικά διαγγέλματα ενός πορφυρογέννητου πρωθυπουργού που έχει μπερδέψει την υπευθυνότητα με την αλαζονεία μέχρι τα νταηλίκια και την αμετροέπεια ενός βασιλικότερου του βασιλέως υφυπουργού, όλα απέδειξαν ότι τα πρόσωπα που κλήθηκαν να υπηρετήσουν τη χώρα σ’ αυτήν την κρίσιμη στιγμή δεν έχουν καμία επαφή με την ελληνική πραγματικότητα. Και επειδή καλοί είναι οι διθύραμβοι των ξένων πριν καν τελειώσει το πρώτο ημίχρονο, καλές οι δημοσκοπήσεις με τα αριστοτεχνικά διατυπωμένα ερωτήματα, καλές και οι κολακείες των αυλικών αλλά δε συμβάλλουν στη γνώση ούτε του εαυτού μας ούτε του ετέρου, θα προσπαθήσω να δώσω στους κυβερνώντες μας μια σύντομη περιγραφή των «συμπολιτών» τους και της εικόνας που αυτοί σχημάτισαν για τα τεκταινόμενα.
Στην ορθόδοξη Ελλάδα, ακόμη και οι άνθρωποι που δεν εκκλησιάζονται θεωρούν αυτονόητο ότι τη Μεγάλη Πέμπτη θα μεταβούν σε κάποιο ναό και θα προσκυνήσουν τον Εσταυρωμένο, για να ζητήσουν συγχώρεση για τον άδικο, εξευτελιστικό, φρικτό θάνατο που επιφύλαξαν οι άνθρωποι στον αθωότερο των αθώων και ευεργετικότερο των ευεργετών, ένα θάνατο ενορχηστρωμένο από μια ηγεσία που ισχυριζόταν ότι δρούσε για το καλό του λαού αλλά στην πραγματικότητα ήθελε απλώς να προστατέψει την εξουσία της.
Παρομοίως, τη Μεγάλη Παρασκευή οι Έλληνες θεωρούν αυτονόητο ότι θα προσκυνήσουν τον Επιτάφιο, γιατί στη χώρα της Αντιγόνης ακόμη θεωρείται ιεροσυλία να αφήνεις το νεκρό σου άκλαφτο, να φεύγει για το μεγάλο ταξίδι χωρίς αποχαιρετισμό – πόσω μάλλον όταν πιστεύεις ότι σ’ αυτόν το νεκρό οφείλεις την (αιώνια) ύπαρξή σου.
Και το βράδυ της Ανάστασης η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων θεωρούν αυτονόητο ότι θα ακούσουν το «Χριστός Ανέστη» στον περίβολο ενός ναού, κρατώντας μια λαμπάδα αναμμένη με Άγιο Φως. Γιατί ξέρουν ότι αυτός ο ύμνος και αυτή η φλόγα συμβολίζουν την κατάργηση όλων των μικρών και μεγάλων θανάτων της καθημερινότητας. Γιατί ξέρουν ότι πλέον τα βάσανα είναι προσωρινά και ο θάνατος είναι απλά ένας ύπνος. Η ζωή νίκησε. Η Ζωή ΝΙΚΗΣΕ.
Αυτή τη νίκη γιορτάζουν οι Έλληνες κάθε Πάσχα, όχι όμως φέτος. Αυτό το Πάσχα με την αφορμή μιας απειλής για τη δημόσια υγεία έκλεισαν οι ιεροί ναοί – που είναι κατεξοχήν απαραίτητοι σε περιόδους κρίσης – ενώ έμειναν ανοικτά τα σούπερ-μάρκετ και οι τράπεζες γιατί οι άριστοι άρχοντές μας δε μας θεωρούν ψυχοσωματικές οντότητες που θρώσκουν άνω αλλά κοιλιές που πρέπει να γεμίζουν και τσέπες που πρέπει να αδειάζουν. Η οικονομία να κινείται, όλα τα άλλα είναι περιττές πολυτέλειες. Όπως το θέατρο.
Αυτό το Πάσχα οι άριστοι άρχοντές μας πλήρωσαν αδρά τους εκπροσώπους της τέταρτης (και τεταρταίας) εξουσίας για να χλευάσουν τους χριστιανούς, κληρικούς και λαϊκούς, που θέτουν τη ζωή πάνω από τη ζωούλα τους, όπως κάποτε το Συνέδριο πλήρωσε τους στρατιώτες που φύλαγαν τον τάφο του Χριστού για να διαψεύσουν την Ανάστασή Του. Προφανώς δεν έχουν αντιληφθεί ότι δε θα υπήρχε ελληνικό κράτος να κυβερνήσουν αν κάποτε οι πρόγονοί μας δεν είχαν θέσει τις ίδιες ακριβώς προτεραιότητες.
Αυτό το Πάσχα στη δημοκρατική, ευρωπαϊκή Ελλάδα όπου όλοι οι έχοντες εξουσία ισχυρίζονται ότι κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη θρησκευτική ελευθερία καταζητείτο ως επικίνδυνος για το κοινωνικό σύνολο («εχθρός του λαού» νομίζω το έλεγαν σε κάποια άλλα ωραία καθεστώτα) ιερέας που προσέφερε τα άχραντα μυστήρια – χωρίς κανένα συνωστισμό – σε μέλος της ορθόδοξης Εκκλησίας. Αυτά ενώ η Μεγάλη Εβδομάδα βρήκε πολλούς ναούς σε όλη τη χώρα βανδαλισμένους από τους γνωστούς άγνωστους μισάνθρωπους που εκμεταλλεύτηκαν τη συμμόρφωση των χριστιανών στο κυβερνητικό «μένουμε σπίτι» για να σπείρουν τη χριστιανοφοβία τους. Ο λαλίστατος, όμως, υφυπουργός αλλά και ο πρωθυπουργός με την τόση ενσυναίσθηση προς κάθε είδους παραβατική μειοψηφία δεν ευαρεστήθηκαν να υπερασπιστούν το θρησκευτικό συναίσθημα της νομιμόφρονης πλειοψηφίας. Αντίθετα, απαγόρευσαν τη χρήση μεγαφώνων και καμπανών από τους χριστιανικούς ναούς (όχι όμως και από τα ισλαμικά τεμένη), αλλά και τη διανομή του Αγίου Φωτός στα σπίτια των πιστών από στελέχη των δήμων. Από τη φλόγα του Αγίου Φωτός προφανώς μπορείς να κολλήσεις ιό του αναπνευστικού συστήματος. Από την κατανάλωση σουβλακιών που ακόμη διανέμονται κατ’ οίκον όχι.
Αυτό το Πάσχα πολιτικό προσωπικό με αυταρχικότητα αντιστρόφως ανάλογη του λαϊκού ερείσματός του θέλησε, με το πρόσχημα της αποφυγής συνωστισμού που θα ευνοούσε τη μετάδοση ενός θανατηφόρου ιού, να ορίσει ακόμα και το πώς θα ψήσουν οι Έλληνες το πασχαλινό αρνί τους, κατηγορώντας τους προκαταβολικά για απειθαρχία και ανευθυνότητα. Την ίδια ώρα οι ίδιοι διασπείρουν πάσης φύσεως «ευπαθείς» πιθανούς φορείς του σε όλη την επικράτεια χωρίς κανέναν υγειονομικό έλεγχο και τους επιτρέπουν να κυκλοφορούν σε αγέλες, να καταστρατηγούν τα μέτρα της καραντίνας και να τραμπουκίζουν τους κρατικούς λειτουργούς που προσπαθούν να τους τα επιβάλλουν. Μας διαβεβαιώνουν, βέβαια, ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Άλλωστε τα κοιμητήρια που είναι ο πραγματικός κίνδυνος φυλάχτηκαν αποτελεσματικά ώστε να μη συνωστισθούν οι σύγχρονες μυροφόρες που θα επιχειρούσαν πασχαλιάτικα να ανάψουν τα καντήλια στους τάφους των αγαπημένων τους.
Αυτό το Πάσχα θαυμάσαμε σε μια μόνο εικόνα τη νοοτροπία των αρχών μας: μουσικοί της ορχήστρας της κρατικής τηλεόρασης να προσπαθούν να παρηγορήσουν στη δοκιμασία τους με ήχους… βιολοντσέλων ασθενείς, νοσηλευτές και γιατρούς στο κεντρικότερο νοσοκομείο της πρωτεύουσας, παίζοντας μουσική μπροστά ακριβώς στις κλειστές θύρες του ναού του Ευαγγελισμού. Αυτά ενώ ακόμη και πρώην ηγέτης της εγχώριας αριστεράς αναρωτιόταν γιατί να μη στηριχθεί ψυχολογικά ο δοκιμαζόμενος από τον εγκλεισμό και το φόβο λαός (που έχει ήδη στραφεί στα αντικαταθλιπτικά φάρμακα) με τη θέα, έστω από το μπαλκόνι του, του λιτανευόμενου Επιταφίου. Και μόλις μια εβδομάδα μετά, με τα μέτρα ασφαλείας ακόμη σε πλήρη ισχύ, είδαμε τον ίδιο τον πρωθυπουργό μέσα σε πλήθος κόσμου να χειροκροτεί… λιτανευόμενη επάνω σε καρότσα φορτηγού καλλιτέχνιδα! Το συγκεκριμένο δρώμενο, βέβαια, ήταν σκηνοθετημένο από το δήμαρχο Αθηναίων και, όλως τυχαίως, ανιψιό του πρωθυπουργού και συμβάδιζε, προφανώς, με την αισθητική της οικογένειας.
Αυτό το Πάσχα ο πρωθυπουργός της χώρας δε διανοήθηκε να εκπροσωπήσει, έστω για συμβολικούς λόγους, τον κλεισμένο στα σπίτια του ελληνικό λαό σε μια μεγαλοβδομαδιάτικη ή αναστάσιμη ακολουθία, όπως ακριβώς απαξίωσε να τον εκπροσωπήσει στη δοξολογία για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου (άλλωστε ποιος νοιάζεται τώρα για την Υπέρμαχο και τους αγωνιστές που… συγκρότησαν έθνος!). Θεώρησε σκόπιμο, όμως, να παρευρεθεί στο αεροδρόμιο για να κατευοδώσει ανήλικους (;) αλλοδαπούς παράνομα εισελθόντες στη χώρα.
Εντέλει, για να μη μακρηγορούμε, το Πάσχα του 2020 όσοι δεν επιτρέψαμε στην προπαγάνδα των αργυρώνητων ΜΜΕ να μας κάνει τον εγκέφαλο πουρέ (και είμαστε πολλοί αυτοί) δεν παρακολουθήσαμε τη σωτηρία του πληθυσμού ενός κράτους από μια υπεύθυνη και αποτελεσματική ηγεσία, αλλά την ενστικτώδη αντίδραση ενός συστήματος που χρόνια τώρα κατέτρωγε τα θεμέλια της χώρας σαν τερμίτης και ξαφνικά άκουσε τις κολώνες να τρίζουν. Παρακολουθήσαμε επίσης το στυγνό πολιτισμικό βιασμό ενός έθνους. Και, δυστυχώς για όλους μας, ο βιαστής είναι ο εξοχότατος κύριος πρωθυπουργός.
