Νομοθεσία για να περιοριστεί η “σπισιστική ρητορική μίσους” προτείνουν δυο ενήλικες άνθρωποι
Να κάνει άνοιγμα στο ζωικό βασίλειο επιχειρεί όπως όλα δείχνουν ο νεομαρξισμός καθώς ενήλικες άνθρωποι και μάλιστα ‘πιστήμονες, με επίσημη μη-σατιρική τους πολυσέλιδη ‘πιστημονική θέση, ζητούν την θέσπιση νέων νομοθεσιών παγκοσμίως, προκειμένου να προστατευθούν τα ζώα από την “σπισιστική ρητορική μίσους”.
Με την μελέτη τους με τον σαφή τίτλο “Πρέπει Να Προστατεύσουμε Τα Ζώα Από Τη Ρητορική Μίσους;” που δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό Νομικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, δυο καθηγητές του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ ο Δρ.Τζος Μίλμπερν (Josh Milburn) και ο Δρ.Άλασντερ Κόχραν (Alasdair Cochrane) ζητούν ούτε λίγο ούτε πολύ να πληρώνεις πρόστιμο κάθε φορά που χρησιμοποιείς της φράση “κοπρόσκυλο”.
Ο Δρ.Τζος Μίλμπερν είναι αυτός
📷Twitter
και αυτός είναι ο Δρ.Άλασντερ Κόχραν
Όπως -ίσως- θα περίμενε κανείς, οι δυο ‘πιστήμονες γνωρίζοντας πολύ καλά πως κινδυνεύουν να γίνουν ρεζίλι των σκυλιών, χρειάστηκε να γίνουν έξτρα χειριστικοί και προσεκτικοί στη διατύπωση της θέσης τους. Έτσι, κάνουν μια εντυπωσιακή εισαγωγή βάζοντας τις βάσεις του όλου τους συλλογισμού, αναφερόμενοι στην ύπαρξη του λευκού προνομίου και του κίνδυνου της λευκής ανωτερότητας. Έχοντας πετάξει τον μπαμπούλα του λευκού προνομίου στην αρχή, το κείμενο είναι κυριολεκτικά μια κατηφόρα στην παράνοια καθώς στη συνέχεια οι ‘πιστήμονες ισχυρίζονται πως η “λευκή ανωτερότητα είναι συνώνυμο της ανθρώπινης ανωτερότητας” μιας και τα ζώα “δεν μπορούν να επιλέξουν το τι είδος θα γεννηθούν”. Αλλά μην σας τα λέμε εμείς, ας ρίξουμε μια ματιά στο τι ακριβώς λένε οι συνάνθρωποι μας:
«Οι οπαδοί της ανθρώπινης ανωτερότητας χαρακτηρίζουν προπαγάνδα αυτά που λένε οι αντισπισιστές ακτιβιστές και οι ακτιβιστές βίγκαν απορρίπτοντας τα επιχειρήματα τους και υποστηρίζουν πως είναι ηθικά ανώτεροι από τα υπόλοιπα ζώα. Με την ίδια λογική λένε πως κάποιοι άνθρωποι είναι ανώτεροι από άλλους ανθρώπους ακόμη και αν αυτό σημαίνει την εκμετάλλευση, το μαρτύριο και τον θάνατο μη-ανθρώπινων ζώων…
Και όσο μέλη φυλετικών μειονοτήτων υποφέρουν σημαντικά από τη βία, τις διακρίσεις και την αδικία, το ίδιο υποφέρουν και τα ζώα. Για την ακρίβεια, δεκάδες δισεκατομμύρια ζώων εκτρέφονται, ζουν περιορισμένα σε φρικτές συνθήκες και σφαγιάζονται όσο είναι ακόμη βρέφη κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο.»
Το κείμενο συνεχίζει υποστηρίζοντας πως με τον περιορισμό βασικών ανθρωπίνων ελευθεριών όπως η ελευθερία του λόγου την επιβολή μέτρων κατά της ρητορικής μίσους βοηθούμε την αντιμετώπιση του ρατσισμού, έτσι και με την επιβολή νόμων κατά της σπισιστικής ρητορικής μίσους θα βοηθήσουμε στην αντιμετώπιση του σπισισμού, καθώς ο ‘σπισιστικός λόγος’ είναι ‘ρατσισμός’.
Κατά τους ‘πιστήμονες “σπισιστική ρητορική μίσους” συνιστούν φράσεις και λέξεις που αναφέρονται υποτιμητικά σε ζώα όπως το “ζηλιαρόγατα” αλλά ακόμη και έκφραση απόψεων που υπονοούν πως η ζωή των ντόπιων ζώων έχουν μεγαλύτερη αξία από τη ζωή ζώων του εξωτερικού. Για παράδειγμα, ούτε μπορούμε να φανταστούμε πως θα αντιδρούσε ο σύντροφος Μίλμπερν αν άκουγε τη φράση “να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα”.
Το όλο θέμα είναι πραγματικά τόσο γελοίο όσο ακούγεται αλλά το θλιβερό είναι πως -όπως έγινε και με άλλα θέματα- τέτοιου είδους θεματολογία θα μας απασχολεί όλο και συχνότερα στο πολύ σύντομο μέλλον. Μέχρι τουλάχιστον να αποφασίσουμε να δίνουμε στον κάθε “ειδικό” την προσοχή που του αρμόζει.
