Μπορεί να ακούγεται ότι «έξω πάμε καλά». Δεν είναι κάτι καινούργιο. Το έχουμε ξανακούσει επανειλημμένα εδώ και πολλά χρόνια.
Και ισχύει μόνο για τις στυλιστικές επιλογές του Πρωθυπουργού. Το ότι «πήρε άριστα» για τη μάσκα του (και ουσιαστικά μόνο γι’ αυτήν) στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες λέει πολλά στους σκεπτόμενους πολίτες.
Ναι, ξέρω. «Πήρε άριστα» και στον τρόπο που χειρίστηκε το πρώτο κύμα της πανδημίας. Καταστρέφοντας την οικονομία πρώτα απ’ όλα. Αφήνοντας ανθρώπους χωρίς δουλειές. Που μετά αποζημιώθηκαν με ψιχουλάκια.
Όλο το βάρος έπεσε σε αυτούς που δούλεψαν με τηλεργασία. Και είναι πολύ δύσκολο στις μέρες μας να κρατήσεις σπίτι και οικογένεια με έναν μισθό.
Που λέτε, λοιπόν, πάτησε ο Πρωθυπουργός στις Βρυξέλλες και τη Σύνοδο Κορυφής για να ζητήσει δανεικά από τους «εταίρους» μας. Αλλά όπως είναι αναμενόμενο (μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές τουλάχιστον), σκοντάφτει στους «φειδωλούς τέσσερις». Την Αυστρία, τη Δανία, τη Σουηδία, και την Ολλανδία.
Αυτό τι σημαίνει;
Ότι ουσιαστικά για να πάρει ο Πρωθυπουργός το παραδάκι από τους «εταίρους» μας, θα πρέπει να υπογράψει μνημόνιο… Γιατί αυτοί, τα βόλεψαν μια χαρά με το εμπόριο και την οικονομία τους εν μέσω πανδημίας. Κι ας υπήρχαν αρκετές απώλειες σε ζωές, αναλογικά με τον πληθυσμό της κάθε χώρας.
Εμείς πάλι, κάπου χάσαμε. Και θα συνεχίσουμε να χάνουμε.
Γιατί δεν είναι συνηθισμένο να δίνονται χρήματα (πόσο μάλλον δανεικά) σε χώρες που είναι πιθανόν να εμπλακούν σε κατάσταση θερμού επεισοδίου ή πολέμου. Όπως εμείς με τη γείτονα Τουρκία.
[Ανοίγω μια παρένθεση εδώ για να χωρέσω το θέμα του επικείμενου θερμού επεισοδίου / πολέμου με τη γείτονα. Και να αναφέρω ότι δυστυχώς, αν περιμένουμε από την πλειοψηφία της σημερινής νεολαίας να πολεμήσει τον εχθρό, μάλλον θα περιμένουμε αιωνίως.
Γιατί στην καλύτερη των περιπτώσεων θα αρπάξουν το πρώτο αεροπλάνο που θα βρουν και θα βρεθούν όπου τους βγάλει η άκρη.
Στη χειρότερη δε, θα την πληρώσουμε εμείς.
Γιατί ή θα δούμε τα ραδίκια ανάποδα και κάποιοι θα στήσουν γλέντι επάνω στους τάφους μας όπως διακαώς επιθυμούν, ή θα υποχρεωθούμε να ζούμε με εγκληματίες που δεν επιθυμούν να δουλέψουν και να ενσωματωθούν, ανάμεσα σε φαλαφελάδικα και ναργιλέδες, μέσα στην απόλυτη σιωπή για να μη στιγματιστούμε ως φασίστες.]
Κλείνοντας την παρένθεση, μαντέψτε σε ποιούς πέφτει ο κλήρος για να πληρώσουν το βαρύ μάρμαρο με το καινούργιο μνημόνιο…
Σ’ εμάς και πάλι σ’ εμάς.
Τους ενσυνείδητους και νομοταγείς πολίτες.
Τους «νοικοκυραίους».
Που κάποιοι ονειρεύονται μια Ελλάδα χωρίς εμάς για να την κάνουν μπάχαλο. Όπως έμαθαν στα τσαντίρια που μεγάλωσαν. Με αναρχία, αναξιοκρατία, και μπόλικες μολότοφ. Που όπως καλούμαστε να μάθουμε στη μέση του καιρού, με το ζόρι, «κανείς δεν πέθανε από αυτές».
Και που όταν δουν τα σκούρα, φωνάζουν με κλάμματα τη μανούλα τους, τον πατερούλη τους και τους «μπάτσους» (ναι, τα «γουρούνια», τους «δολοφόνους» που σπάνε πλευρά δέρνοντας) για να τους συνδράμουν και να γλυτώσουν.
Ακόμα – δυστυχώς- δεν έχουμε δει τίποτα.
Νομοτελειακά στους περισσότερους από εμάς, θα πέσει μαύρη πείνα.
Με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό.
Ας κάνουμε λοιπόν τα κουμάντα μας όσοι δεν έχουμε κάποιον πλούσιο συγγενή στο εξωτερικό για να μας συνδράμει.
- Την Kamala την προσέχει κανείς;
- Εσείς πόση Ματούλα φάγατε στη μάπα σήμερα;
- Παπάρα σε χωριάτικη σαλάτα
Κι αν μας αντέξει το σκοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα… (Οποιαδήποτε ομοιότητα με τραγούδι ερμηνεύτριας του εντέχνου -κυρίως- που διετέλεσε Υπουργός Τουρισμού επί υπηρεσιακής κυβερνήσεως το 2015, είναι καθαρά συμπτωματική).
