Μας στέλνει ο Αττικός από την Ελλάδος Ανόρθωσις,

Τις τελευταίες εβδομάδες η Κίνα έχει πάρει πρωτοβουλίες στην διεθνή πολιτική σκηνή. Πρόσφατα παραδείγματα είναι η σύμπραξη με το Ιράν, η αμφισβήτηση της κυριαρχίας των Φιλιππίνων και η απαγόρευση των Όσκαρ λόγω μιας αντικαθεστωτικής ταινίας.

Πιο παλιά έχουμε την ενσωμάτωση εδαφών του Τατζικιστάν, της Νότιας Ανατολικής Θάλασσας, την εισβολή στο Χονγκ Κονγκ, τη δολοφονία της φρουράς της Ινδίας, την σύμπραξη με την Ρωσία. Στο εσωτερικό της καταδιώκει τον Χριστιανισμό, κινεζοποιεί το Θιβέτ και το Τουρκεστάν, ενώ διαφημίζει στρατιωτική θητεία. Τι συμβαίνει με αυτήν την ανελιχθείσα υπερδύναμη;

Στις αναλύσεις των διεθνών σχέσεων συνήθως λείπει η Κίνα. Κυρίαρχη παραγωγική  δύναμη κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα, η δύναμη της Ανατολικής Ρωμαϊκής και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εν μέρει προήλθαν από εμπορικές συναλλαγές μαζί της. Το μονοπώλιο αυτών των εμπορικών οδών ώθησε την Ευρώπη στην εποχή των Μεγάλων Ανακαλύψεων, ενώ μόνο κατά την εποχή της αποικιοκρατίας η Ευρώπη κατάφερε να ξεπεράσει την Κίνα.

            Στη σύγχρονη εποχή τον Κινεζικό εμφύλιο νίκησαν οι Κομουνιστές. Στην αρχή εταίρος της Σοβιετικής Ένωσης μετά αποσχίστηκε. Κατά το φθινόπωρο των εθνών απέκτησε έναν μοναδικό συνδυασμό καπιταλιστικής οικονομίας και κομουνιστικού πολιτικού συστήματος. Έτσι δημιουργήθηκε μια πανίσχυρη εταιριοκρατία/ολιγαρχία συνεργαζόμενη άριστα με την κεντρική διοίκηση και τις διεθνείς αγορές.

            Η “Χελώνα των Εθνών” φάνηκε να αποτυγχάνει στην αρχή. Το Χονγκ Κονγκ, μία πόλη-κράτος είχε ΑΕΠ το εν τρίτο του ΑΕΠ της αχανούς και τεράστιας σε έκταση Κίνας στη δεκαετία του 80. Με την πάροδο του χρόνου οι όροι άλλαξαν, καθώς η δύση βυθιζόταν στην οικονομική κρίση του 2008, η Κίνα ξεπέρασε σε ΑΕΠ όλες τις άλλες χώρες, σε κάθε μεθοδολογία μέτρησης. Αγόρασε μεγάλο μέρος του χρέους των ΗΠΑ, έγινε κυρίαρχη επενδυτική δύναμη στην Αφρική, τη Νότια Αμερική και αλλού. Στην Ελλάδα ας θυμηθούμε την εξαγορά του Πειραιά, του μεγαλύτερου λιμανιού της Ανατολικής Μεσογείου.

Αν και η Κίνα δεν προβάλλει την ισχύ φανερά, όπως έκαναν οι υπερδυνάμεις επί ψυχρού πολέμου, η επιρροή της είναι εμφανής σε προσεκτικά μάτια. Καταρχάς, ο κόσμος μιμείται το δικό της σύστημα. Η λογοκρισία επεκτείνεται και στην Δύση όπως στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Το κράτος γίνεται απολυταρχικό με αποκορύφωμα κατά την Πανδημία που απαγορεύτηκε η κυκλοφορία στον μισό πληθυσμό. Κατά την κρίση του 2008 φάνηκε ότι οι “ελεύθερες” αγορές μάλλον εταιριοκρατίες είναι τελικά.

Επίσης, βλέπουμε την άνοδο των κομουνιστικών ιδεών και του αναρχισμού παγκοσμίως. Αυτή η ιδεολογική διείσδυση είναι αγνή, ή μήπως συνοδεύεται από αγνώστου ταυτότητας χρηματοδότηση; Τέλος, πολύς λόγος γίνεται πλέον σε διεθνή φόρα για την μαύρη σκλαβιά και την “αποκατάστασή της”. Και λευκοί σκλάβοι υπήρχαν στην Ευρώπη, για παράδειγμα Έλληνες σκλάβοι επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αλλά για αυτούς ούτε λόγος. Υπάρχει άραγε κάποια δύναμη η οποία έμεινε πίσω σε κάποια φάση της ιστορίας και θα ήθελε να βρει τις αιτίες;

Γιατί αυτές οι συζητήσεις απουσιάζουν; Μήπως η κινεζική λογοκρισία είναι τελικά πιο ισχυρή από όσο νομίζουμε; Ωστόσο, όσο αφανής και αν είναι η Κίνα είναι μια όχι ανερχόμενη αλλά ανελιχθείσα υπερδύναμη. Κάθε φορά που ακούμε ένα διεθνές γεγονός, ακόμα και αν δεν συνδέεται άμεσα με την Κίνα, καλό είναι να σκεφτούμε αν έχει κάτι να κερδίσει από αυτό. Μπορεί να εκπλαγούμε από τα συμπεράσματα.