Στο μυαλό εκείνων φεμινιστριών που δε συγκινούνται από το δράμα των γυναικών οι οποίες βιάζονται ομαδικά από «επενδυτές». Όμως, βγάζουν όλο τους το μίσος σε περιπτώσεις που ο δράστης είναι γενικότερα λευκός και ειδικότερα Έλληνας.
Είχα μια κρυφή ελπίδα ότι θα επικρατούσε η ΛΟΓΙΚΗ και ότι δε θα έγραφα ποτέ αυτό το κείμενο. Μα βλέπω πως όχι μόνο δε συμβαίνει αυτό, αλλά τα πράγματα κάθε μέρα χειροτερεύουν.
Πάμε λοιπόν να απαντήσουμε στο ακόλουθο ερώτημα:
Γιατί οι φεμινίστριες -που μοιάζουν προγραμματισμένες να αντιτίθενται σε ο,τιδήποτε προάγει τον Ελληνισμό, την ηθική, την τάξη και την ασφάλεια της χώρας που ζουν και που τις θρέφει- κλείνουν τα μάτια μόνο στα εγκλήματα που γίνονται από «επενδυτές»;
Το σκηνικό του περιστατικού (που δεν είναι το μοναδικό, αλλά ένα από τα πολλά παρόμοια), από τα γνωστά:
Αγ. Παντελεήμονας. Μια κοπελίτσα, έγκυος στον 3ο μήνα και με ελαφριά νοητική υστέρηση, πάει να φτιάξει το – προφανώς- χαλασμένο κινητό της σε ένα μαγαζί από αυτά που ξεφυτρώνουν τα τελευταία χρόνια.
Τα λεγόμενα «Πακιστανάδικα».
Αυτός που θα την εξυπηρετούσε, κατάλαβε με τη μία τη νοητική της υστέρηση, την πήγε σε ένα σκοτεινό σημείο και τη βίασε. Στη συνέχεια, δύο άντρες προσφέρθηκαν να τη βοηθήσουν και την πήγαν σε διαμέρισμα όπου τη βίασαν (και αυτοί), και ο τρίτος παρέμεινε για να ελέγχει το χώρο για ‘ανεπιθύμητες επισκέψεις.’
Δε θα σταθεί κανείς μας στο γεγονός ότι τρεις μαντράχαλοι δε σεβάστηκαν ούτε το γεγονός της υγείας της, ούτε την εγκυμοσύνη της. Άλλωστε, αυτή η συμπεριφορά είναι ενδεικτική του πολιτισμού τους.
Θα σταθούμε όμως στο γεγονός ότι καμία «αλληλέγγυα» φεμινίστρια δεν υπερασπίστηκε την κοπέλα. Ότι δεν έγινε καμία πορεία υπέρ της. Ότι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έγραψε κανένα πύρινο άρθρο σε καμιά εφημερίδα για να την υποστηρίξει. Ότι κανείς δε μίλησε για το πλαίσιο της προστασίας που πρέπει να υφίσταται για κάθε αδύναμο άνθρωπο. Πόσο μάλλον για γυναίκες με ιδιαιτερότητες και σε κατάσταση εγκυμοσύνης.
Εκτιμούμε λοιπόν ότι λίγοι από τους λόγους που τέτοια εγκλήματα κρύβονται «κάτω από το χαλί» από τις «αλληλέγγυες φεμινίστριες», είναι οι εξής:
- Οι επενδυτές θέλουν απλά να συνουσιαστούν με «άπιστες». Και πολύ συχνά και με «άπιστους». Η συνουσία σαν πράξη είναι ένα από τα ανθρώπινα δικαιώματα, και ο ρόλος των απίστων είναι αυτός του «σκεύους ηδονής», πριν από τον αποκεφαλισμό τους για χάρη του Αλλάχ. Λέξεις όπως «συναίνεση» κλπ., δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο τους, αλλά μπροστά στο ανθρώπινο δικαίωμα, δεν μπορούν να φέρουν αντίλογο.
- Πολλοί γνωστοί και φίλοι τους έχουν εισπράξει έξτρα εισοδήματα με τη μορφή προκαταβολής νοικιάζοντας διαμερίσματα σε κάποια Μ.Κ.Ο. για να μείνουν μέσα «επενδυτές», ή έχουν βρει δουλειά με υψηλές (πρώτες) αμοιβές σε κάποια Μ.Κ.Ο που προστατεύει «επενδυτές». Οπότε, επειδή είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι άνθρωποι λυγίζουν στη θέα του (πολλού) χρήματος, είναι αρκετά δύσκολο να το προσπεράσεις. Το ότι οι περισσότεροι ιδιοκτήτες σπιτιών δε βλέπουν το ενοίκιο στους λογαριασμούς τους κάθε μήνα, καθώς και το ότι τραβάνε τα μαλλιά τους όταν αντικρύζουν τις ζημιές που αφήνουν πίσω τους όταν οι «επενδυτές» τα εγκαταλείπουν λόγω αναγκαστικής εξώσεως, δε φαίνεται να τρομάζει, ούτε να πτοεί κανέναν.
- Οι «επενδυτές που θαλασσοδάρθηκαν για ένα «καλύτερο αύριο», κερδίζουν πολύ περισσότερο έδαφος στις καρδιές τους, από ό,τι οι κακοί, λευκοί, πατριαρχικοί Έλληνες. Άλλωστε, όπως όλοι ξέρουμε, ο έρωτας είναι ανίκητος. Κι επειδή είναι ανίκητος, αυτές που μέχρι χτες έλεγαν “my body, my choice”, θα γίνουν με χαρά μανούλες σε παιδάκια που θα μάθουν να αγαπούν κάποια άλλη πατρίδα και κάποιον άλλον Θεό. Και που οι μπαμπάδες τους θα κληθούν να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους, εις βάρος του τόπου που ζουν. [Το σκηνικό που αναφέραμε παραπάνω, είναι από τα «μεμονωμένα περιστατικά» που γίνονται «επειδή δεν είμαστε φιλόξενοι και δεν υπάρχουν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης.] Ακόμη ψάχνουμε να βρούμε ποιος μας «υποχρεώνει» να τους δεχτούμε, και ποιος τους υποχρεώνει να έρχονται εδώ, αντί να πηγαίνουν κατ’ ευθείαν στις χώρες επιλογής τους για να είναι ενωμένοι με τις οικογένειές τους και σε σαφώς καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, μια που τα επιδόματα που στερούνται οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, είναι μεγαλύτερα.
- Σε μία ελαφρά παραλλαγή του παραπάνω, μέσα σε κάθε «ασυνόδευτο ανήλικο προσφυγόπουλο» κρύβεται ένας Γιάννης Αντετοκούμπο. Που αισθάνεται «πιο Έλληνας και από τον Έλληνα», και που αν του δώσουμε μια ευκαιρία, θα μας δοξάσει στα πέρατα της γης. Το ότι στις κρίσεις ειλικρίνειάς του, ο Αντετοκούμπο αισθάνεται 100% Νιγηριανός κι αν του θίξεις τη Νιγηρία είναι έτοιμος να σε κατασπαράξει, περνάει απαρατήρητο. Όχι μόνο από τις «αλληλέγγυες φεμινίστριες», αλλά και από τον κάθε φιλελεύθερο και πονόψυχο φίλαθλο.
Ξέρουμε πολύ καλά ότι μέσα στις ορδές των «ασυνόδευτων προσφυγόπουλων» (που άμα λάχει φωτογραφίζουν κάθε σπιθαμή γης με τα smartphones τελευταίας τεχνολογίας που διαθέτουν, και που ΔΕΝ τα έχασαν όπως τα χαρτιά τους μέσα στο «θαλασσοδαρμό») υπάρχουν και άνθρωποι που είναι καλοί. Και που εκτιμούν το γεγονός ότι βρήκαν ένα σταθερό κομμάτι γης για να πατήσουν στα πόδια τους.
Αυτούς όμως, για να τους βρει κάποιος και να τους εμπιστευτεί, πρέπει να ψάξει όπως έψαχνε ο Διογένης με το φανάρι. Πρέπει να ψάξει, σα να ψάχνει βελόνα στ’ άχυρα.
Μέχρι να βρει κάποιος λοιπόν τον καλό ανάμεσα στους κακούς, πρέπει πρώτα να εξασφαλίσει ότι θα μείνει ζωντανός, σώος, αβλαβής και αρτιμελής.
- Την Kamala την προσέχει κανείς;
- Εσείς πόση Ματούλα φάγατε στη μάπα σήμερα;
- Παπάρα σε χωριάτικη σαλάτα
Έχετε τα κότσια να μείνετε σ’ ένα κοινόβιο μαζί τους στις περιοχές που έχουν καταλάβει με τη βία;
Γιατί «αλληλεγγύη» από τις βίλες σας, στο Διόνυσο, στην Εκάλη, στον Αγ. Στέφανο και τη Φιλοθέη, με τις αστυνομικές δυνάμεις στις πύλες, μπορούμε να κάνουμε κι εμείς…
Κι αλήθεια λέμε…
