Προτού ξεκινήσω το δεύτερο μέρος του άρθρου, οφείλω να ομολογήσω ότι το πρώτο μέρος καταπιάστηκε μόνο με το θέμα της υγειονομικής τυραννίας. Ο κύριος λόγος ήταν ότι ήθελα να καταδείξω το σόφισμα που μεταχειρίσθηκε ο κ. Μπογδάνος και να το καταρρίψω και ως εκ τούτου το άρθρο αναγκαστικά περιορίστηκε εκεί. Καθώς δέχθηκα και κριτική επειδή ταύτισα τη στάση απέναντι στην υγειονομική τυραννία με τον πατριωτισμό, οφείλω στην αρχή του δεύτερου μέρους να δώσω μία οφειλόμενη απάντηση ώστε να ξεκαθαρίσω τη θέση μου.
Όπως κατέδειξα και σε προηγούμενο άρθρο μου για την υποχρεωτικότητα του εμβολίου, όλη αυτή η υγειονομική τυραννία στοχεύει στη δημιουργία του μετανθρώπου, ενός ανθρωπότυπου εντελώς ασύμβατου με τον ελληνικό.
Αν ένας άνθρωπος επιθυμεί μία κοινωνία η οποία εμφορείται από πατριωτικά ιδανικά και είναι ελληνόψυχη, θεωρώ ότι είναι αδύνατον να υποστηρίζει μία κατάσταση όπου οι πολίτες έχουν παύσει να είναι κύριοι του σώματός τους και ορίζεται η κοινωνική και πολιτική ύπαρξή τους από ένα αυθαίρετο ψηφιακό πιστοποιητικό· ούτε πάλι μπορεί να δέχεται ένα κοσμικό υγειονομικό «ιερατείο» το οποίο ορίζει το πώς και αν θα λατρεύουμε τον Θεό μας καθώς και πλείστες όσες εκφάνσεις του κοινωνικού μας βίου και μάλιστα χωρίς να διαφαίνεται στον ορίζοντα κάποια ορατή λήξη αυτής της κατάστασης, η οποία τείνει να γίνει μόνιμο καθεστώς. Θα μπορούσε βέβαια κάποιος να πει ότι ίσως η αντίσταση στην υγειονομική τυραννία δεν είναι ικανή συνθήκη για να τοποθετηθεί κάποιος στον πατριωτικό χώρο· πάντως είναι σίγουρα αναγκαία όποτε έπρεπε να αναφερθεί καθώς επίσης και να δοθεί η αντίστοιχη έκταση στο να καταρριφθούν τα σοφίσματα τα οποία μετέρχεται ο κ. Μπογδάνος προκειμένου να συγκαλύψει την πραγματική του τοποθέτηση.
Για να περάσω όμως στο θέμα των ελληνοτουρκικών, θα αναφερθώ σε ένα μόνο σημείο το οποίο θεωρώ ότι έχει μία ιδιαίτερη σημασία καθώς φαίνεται ότι ο κ. Μπογδάνος αφήνει εντέχνως ένα παράθυρο για μελλοντικές υποχωρήσεις και συμβιβασμούς.
Αναφέρεται στο θέμα της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου με τους Τούρκους θεωρώντας ότι κυρίως το πρόβλημα με αυτήν είναι ότι δεν προωθείται με έντιμο και καθαρό τρόπο από την υπάρχουσα κυβέρνηση αλλά δια της πλαγίας με διαρροές και λαγούς. Μάλιστα φτάνει στο σημείο να πει ότι αν ψηφίσει κάτι τέτοιο το 51% του ελληνικού λαού, ενδεχομένως και να το δεχόταν!
Διερωτώμαι βέβαια αν ο ίδιος, ενώ είναι ειδικός στα θέματα της επικοινωνίας, δεν αντιλαμβάνεται ότι τέτοια θέματα οι κυβερνήσεις τα προωθούν μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο αφού πρέπει να προετοιμασθεί καταλλήλως η κοινή γνώμη ή απλώς προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να δικαιολογήσει μία μελλοντική δική του στάση.
Θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει ότι όλο αυτό ουσιαστικά αποτελεί εκ μέρους του ένα argumentum ex silentio (σιωπηλό επιχείρημα)· τέτοιου είδους αποφάσεις είναι αδύνατον να γίνουν αποδεκτές από την ελληνική κοινωνία με ευθείς τρόπους και άρα αντιτιθέμεθα εκ των προτέρων. Θεωρώ όμως αδιανόητο ένας πολιτικός ο οποίος κάνει μία πολιτική διακήρυξη προς τον λαό να μετέρχεται τέτοιες πλάγιες μεθόδους στον λόγο του, πρέπει να είναι ευθύς και ξεκάθαρος όπως ο ίδιος απαιτεί από τους κυβερνώντες.
Εν τέλει, ουδέποτε ακούσαμε από το στόμα του κ. Μπογδάνου τη φράση «εμείς ποτέ δεν θα δεχθούμε οποιαδήποτε μορφή συνεκμετάλλευσης», πράγμα το οποίο εμένα τουλάχιστον μού δείχνει ότι και ο ίδιος έχει ήδη αποφασίσει να συζητήσει και ενδεχομένως και να δεχθεί κάτι τέτοιο. Αν θεωρεί ο ίδιος ότι αυτό δεν ισχύει, ας το δηλώσει και πάλι ρητά και χωρίς περιστροφές. Το επίμαχο απόσπασμα του βίντεο είναι ανάμεσα στα 48:52 και 50:00.
Επειδή αφ’ ενός δεν θέλω το άρθρο να τραβήξει περαιτέρω εις μάκρος και θεωρώ κρίσιμο ο αναγνώστης να επικεντρωθεί σε αυτό το ζήτημα αλλά αφ’ ετέρου θέλω οι οπαδοί του εν λόγω πολιτικού να πιούν αργά και βασανιστικά το πικρό ποτήριο, θα υπάρξει και τρίτο μέρος με τα θέματα της λαθρομετανάστευσης και των σχέσεων Εκκλησίας – Κράτους όπου έχω να σχολιάσω ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις οι οποίες δείχνουν κάθε άλλο παρά ένα πατριωτικό πνεύμα. Αν πάλι ο σχολιασμός χρειαστεί να έχει περισσότερο ανάλυση, ενδεχομένως και αυτά τα δύο μέρη να αποτελέσουν ξεχωριστά άρθρα.
- Διαγραφή Σαμαρά
- Θρίαμβος Τραμπ
- Οχι, δεν είναι ο Δένδιας υπεύθυνος για την μείωση κυριαρχίας στο Αιγαίο – Είναι όλοι τους
Εν αναμονή λοιπόν του επόμενου μέρους, πάντα στη λίαν φιλόξενη στις αναλύσεις μου Conserva.
